"Mania" w news:anavf5$fdb$1@news2.tpi.pl...
z unikalną dychotomią kobiecego wdzięku rzekła:
/.../

> no dobra:
> problem stereorypów płciowości - wnuków kultury;

Jeśłi chodzi o stereo rypy, to hmmm, trzeba by pójśc po poradę
do Ninki *P ;). No ale tu pewnie mamy do czynienia z omsknięciem
się wkurzonego paluszka :).

> chciałabym Allu poznać to Twoje wyobrażenie odmienności płciowej;
> gdzie dostrzegasz granicę pomiędzy kobiecymi a męskimi
> aspiracjami

Pomiędzy aspiracjami nie mam prawa niczego dostrzegać. Aspiracje
to nie są uwarunkowania genetyczne i każdy może je sobie w procesie
własnego rozwoju windować na dowolne poziomy, co więcej - tak właśnie
byłoby najlepiej. Sięgać gdzie wzrok nie sięga ;)) - bez względu na płeć.
Natomiast granice istnieją w sposób naturalny, o ile zgodzimy się, że jakaś
reprezentacja większościowa jest uznawana za "normę". I o nich nie warto
mówić, jak sądzę.

Moim zdaniem, jeśłi kogokolwiek drąży niepokój (wkurzenie permenentne;
irytacja nie wiadomo skąd), to winny jest rozdźwięk pomiędzy aspiracjami
a możliwościami ich realizacji, gdzie te ostatnie bardzo często stają się,
wraz z upływem czasu coraz mniej zależne od wkurzonego osobnika,
a coraz bardziej od jego otoczenia. Od otoczenia w które, malutkimi
kroczkami wrósł nie zauważając niebezpieczeństw osaczenia.To niewidzialne
osaczenie, gdzie wszystko pozornie jest na swoim miejscu, gdzie zachowane
są standardy wszelkiej poprawności, zgodnośc z normami społecznymi,
i oczekiwaniami wszystkich razem i każdego z osobna, staje się nagle
więzieniem, z którego nie ma ucieczki. Dopóki ta prawda nie przebije
sie do świadomości i nie zostanie _obłaskawiona_, dopóty osobnik będzie
poddawany ciągłemu wkurzeniu bez widocznych przyczyn.
Na przykład na Artura ;)


> > A że nie wiadomo nawet co - to to niech będzie Artur.

> eeee :)
> postarałam sie to moje wkurzenie chwycić w cugle,
> czy raczej wrzucic pod mikroskop,
> no tak ale to działanie wtórne
> chodzi o sam moment irytacji
> chyba jest skutkiem poczucia zagrożenia
> jakoś nic mi innego nie przychodzi do głowy...
> znasz jeszcze inne przyczyny?

Obłaskawienie, imo może być dwojakiego rodzaju (jeśli pozwolisz na
poteoretyzowanie). Po pierwsze, konieczna jest dogłębna inwentaryzacja
zasobów własnych (jakoś te dogłębności mnie dręczą), a wiec oddzielenie
w dwóch róznych przegródkach, potencjału od obciążeń.
Określenie potencjału to to, w czym można upatrywać ukojenia skołatanej
duszy. Prowadzi ono bowiem do racjonalizacji niepokoju, urealnienia szans,
i ukierunkowania działań. I nalezy to zrobić zgodnie z najlepszą sztuką, a więc
bez jakichkolwiek ograniczeń - po prostu czysta teoria z auto_wglądu.
W drugiej przegródce nie bez trudu zapisuje się to, czym zdążyliśmy obrosnąć,
jak te kadłuby statków dalekomorskich, hamującymi glonami...
Lista obciążeń, może się okazać wcale nie taka długa i beznadziejna, na jaką
wskazuje nam podświadomość.
W trzecim kroku trzeba zderzyć zawartość obu przegródek ze sobą
w nadziei, że przegródka potencjału przykryje zawartość przegródki ograniczeń.

Jeśłi tak się stanie - mamy pierwsze rozwiązanie. Do dzieła!!
Jeśłi stanie sie odwrotnie, to albo uciekamy z powrotem do niewiadomego
niepokoju czyli permanentnego wkurzenia w nieświadomości, albo godzimy
się, że nie ma innego wyjścia jak zapomnieć o pewnych aspiracjach i znaleźć
inne ujście dla tej rozpierającej wewnetrznie energii.

Tak to mnie się wydaji...

> Mań

All