Ja bardzo boje sie diabla.Dziwne wyznanie na ustach niedowiarka.Od
idei diabla nie jestem w stanie sie uwolnic.To blakanie sie
strasznosci w najbardziej bezposrednim moim poblizu.Cóz z policji,z
praw,ze wszystkich zabezpieczeń i srodków ostroznosci,jesli Potwór
przechadza sie wsród nas swobodnie i nic nas przed nim nie
chroni,nic,nic,zadnej zapory miedzy nim a nami.Reka jego wsród nas
swobodna,jak najswobodniejsza!Cóz oddziela blogostan spacerowicza od
podziemia rozwrzeszczonego glosem udreczonych-co?nic
zupelnie,przestrzeń tylko,pusta.Ta ziemia,po której stapamy,tak
pokryta jest bólem,brodzimy w nim po kolana-i jest to ból
dzisiejszy,wczorajszy,przedwczorajszy,oraz sprzed tysiacleci-albowiem
nie trzeba sie ludzic,ból nie rozplywa sie w czasie i krzyk dziecka
sprzed trzydziestu wieków nie jest ani troche mniej krzykiem od
tego,który trzy dni temu sie rozlegal.Jest to ból wszystkich pokoleń i
wszystkich istnień-nie tylko czlowieka.I wreszcie...alez kto wam
powiedzial,ze smierc moze wam przyniesc,wyzwalajac z tego
swiata,jakies ukojenie?"A jesli 'tam' sa tylko pajaki?"