Chiron napisał(a):
> Użytkownik "zażółcony" napisał w wiadomości grup
> dyskusyjnych:jkn0oj$4c9$...@n...task.gda.pl...
>
> W dniu 2012-03-25 11:59, Chiron pisze:
> > Glob- czy zauważasz chociaż jedną różnicę pomiędzy sztuką socrealizmu a
> > sakralną? Choćby jedną podstawową, którą różnicowała twórcę sakralnego
> > od socrealistycznego czy faszystowskiego? Otóż dzieła sakralne tworzyli
> > oczywiście różni artyści, ale byli wśród nich także genialni. I ci
> > geniusze wierzyli w swoją sztukę, w Boga. No ok- mogli nie lubić
> > papiestwa, jak Michał Anioł, ale wierzyli w Boga. A ileż głębokiej
> > miłości do Boga przemawia ze sztuki Davinci! Wśród twórców socrealizmu
> > nie było wybitnych, wierzących w socjalizm. Były albo miernoty, albo
> > ludzie, których władza sobie kupiła. W tych rzeźbach, obrazach,
> > poezjach- brak jakiegokolwiek polotu. Co przetrwało do dziś, i jest
> > pokazywane jako dzieło mistrza- i jest socrealistyczne? Chyba nic,
> > prawda. Arcydzieł sakralnych jest mnóstwo
>
> Ja tam nie chciałbym za bardzo polemizować, bo uważam, że dokonałeś
> jakiegoś nieuprawnionego porównania rzeczy o różnych skalach i
> wymiarach, ale myślę, ze warto znać takie fakty:
>
> http://polish.cri.cn/189/2006/12/27/4...@5...htm
>
> "Podczas aukcji chińskiego malarstwa olejnego zorganizowanej przez China
> Guardian, która odbyła się w listopadzie 2001 roku, obraz olejny "Mao
> Zedong przeprowadza inspekcję we wsiach Guandongu", namalowany przez
> Chen Yanninga, sprzedano za nadzwyczajną cenę 10.12 milionów yuanów RMB.
> Jesienna aukcja China Guardian sprzedała obrazy za sumę 130 milionów
> yuanów RMB. Sprzedano 201 obrazów olejnych i rzeźb, wykonanych przez
> artystów chińskich. Wśród 30 artystów, których obrazy były najlepiej
> sprzedawane, byli malarze szkoły realistycznej, tacy jak Chen Yifei, Ai
> Xuan i Yang Feiyun. Ich prace sprzedano za conajmniej 1 milion yuanów
> RMB każda.
> ..."
>
>
> BTW. Malarstwo chińskie, to ani socrealistyczne ani tym bardziej
> sakralne, ale z pewnością ciekawe:
> http://www.yahqq.com/gallery/20010005/list_1146.html
>
> ====================================================
=========================
>
> Nie ja- a glob. Porównał sztukę sakralną do socrealizmu. Ja mu wskazałem
> różnice. A wystarczyło przeczytać wątek
> :-)
>
> --
>
> Chiron


W średniowieczu natomiast, malarstwo było natomiast w całości
religijne, a chrześcijanie, w przeciwieństwie do Greków,wstydzili się
nagości i uważali ją za coś niestosownego. Stąd też przez setki lat
Jezus, Matka Boska i wszyscy święci byli starannie ubierani. Zgodnie z
dość ascetycznymi ciągotami średniowiecza, umiłowanie dla nagiego
ciała ludzkiego nie miało szans na przebicie się przez skorupę
"jedynie słusznego kierunku". Istnieją jednak przekazy, że niektórzy
słynni malarze późnego średniowiecza zajmowali się w wolnych chwilach
tworzeniem dość frywolnych dzieł, zwykle na zamówienie bogatych
mieszczan. Przypisywane jest to najczęściej twórcom z przełomu
średniowiecza i renesansu, np. samemu wielkiemu Giotto di Bondone. Bez
względu na autentyczność tych anegdot, można z dużą pewnością
twierdzić, że sztuka aktu była również kultywowana w średniowieczu,
był to jednak akt nieprofesjonalnyi podobnie jak odnalezione obrazy z
Pompejów, z powodu swojego przeznaczenia - tj. ozdabiania domów
bogatych mieszczan - prawdopodobnie dość wulgarny.
Prawdziwy akt jest więc związany z renesansem . Jak wiadomo, ludzkie
ciało było w tym okresie darzone wielką miłością i stopniowo zsuwał
się z niego płaszczyk wstydu. Za pierwszy akt w historii europejskiego
malarstwa uznaje się często"Adama i Ewę" z Ołtarza Gandawskiego, Jana
van Eycka z 1432 roku, choć można oczywiście kłócić się nad zakresem
pojęcia "akt".Tak czy inaczej tytułowa para jest zupełnie naga, choć
oboje okrywają skromnie swoje łona dłońmi, a Adam nawet szmatką.


http://1.bp.blogspot.com/_nv7eElu0cow/S32gSL0Vq6I/AA
AAAAAAANM/jtn2x-GXhHc/s1600-h/vaneyck.jpg


Istotny jest tu fakt, że ciało jest głównym i jedynym tematem tego
obrazu, w przeciwieństwie do innych częstych w tym okresie
przedstawień rajskiej pary, akcentujących to postać węża, to Boga, to
zaś sam fakt wygnania z Edenu. Jako ciekawostkę, można przytoczyć też
fakt, że Jan van Eyck, jako jeden z pierwszych malarzy europejskich XV
wieku zaczął stosować technikę olejną w swoich obrazach - nie
mieszając jednak farb na palecie lecz przez nakładanie laserunków.
Jednak do rzeczy. Właśnie podkreślenie ciała jako najważniejszego
tematu obrazu jest wyznacznikiem"prawdziwego" aktu a XV i XVI wiek
przyniosły szybki wysyp takich płócien. Albrecht Durer namalował w
1507 roku interesującą wersję portretu Adama i Ewy, na którym listki
figowe są kuriozalnie małe, a miny Bożych dzieci wcale nie wskazują na
ich zawstydzenie. Dużo wcześniej jednak malarze posługiwali się grecką
mitologią, której tradycyjne oblicze mogło być nagie bez prowokowania
władz Kościoła. "Narodziny Wenus" Sandro Botticellego z 1484 roku są
już dość śmiałym obrazem, choć wciąż jest to Wenus pudica,czyli "Wenus
skromna".
Rafael w 1503 roku już bez żadnego skrępowania ukazywał światu "Trzy
Gracje", wszystkie nagie; tylko jedna, chyba przez grzeczność, jest
osłonięta przezroczystą przepaską biodrową. Kolejną barierę przełamał
Giorgione w 1508roku, malując słynną"Śpiącą Wenus".

http://3.bp.blogspot.com/_nv7eElu0cow/S322i0ooYxI/AA
AAAAAAAN8/aThhkvSulyY/s1600-h/800px-Venus_dormida.jp
g


Dłoń bogini położona na łonie jest już od prawie pięciuset lat
niezmiennie oskarżana o dość nieprzyzwoite ułożenie palców. Nie ulega
wątpliwości, że Giorgione pozwolił sobie na niewielką prowokację.
Później pozycję Wenus powtórzy Tycjan w swojej "Wenus z Urbino" (1538)
i nawiąże do niej Edouard Manet "Olimpią", no ale to już przecież
połowa XIX wieku... Manet tym obrazem przeciwstawił się hipokryzji
swojej epoki. Bardzo odważnie namalowany akt młodej prostytutki,
zaszokował artystyczny świat Paryża. Spojrzenie kobiety jest
wyzywające - patrzy ona w stronę klienta, ignorując kwiaty
przyniesione przez służącą. To jej nagie ciało w kolorze różowo-złotym
przyciąga wzrok widza. Takim podejściem do aktu artysta łamie
dotychczasowe kanony - akt istniał w sztuce od wieków, ale musiał być
czymś usprawiedliwiony - były to boginie w określonej scenerii, ciało
stanowiło symbol lub alegorię. W tym obrazie nie ma miejsca na
narrację - oto jeden z pierwszych aktów w czystej postaci.

http://2.bp.blogspot.com/_nv7eElu0cow/S32lihjgdQI/AA
AAAAAAANc/M2xrzeUIT3E/s1600-h/%C3%89douard+Manet+Oli
mpia.JPG