vonBraun:
> Na szczęście do czasu.

Oczywiscie nie zgadzam sie z Toba ze kazde jedno dziecko
nie nalezy oslabiac mozliwoscia zrozumienia tego co robi.

Jak bys wyjasnil to iz po tym jak moja corka (1,5 roku) zrobi
mamie przykrosc i zobaczy wreszcie usmiech na jej twarzy,
to biegnie do niej z radoscia i ja caluje?

Twoja tresura?
Bzdura! A nie tresura. :)

Zgadzam sie ze czesc dzieci wymaga tresury i to intensywnej
(a czasem bardzo - vide: np Logan), ale dla czesci bedzie to
jak dzialanie analogiczne do prob 'naprawiania' zegarka mlotkiem.

Tyle odnosnie krytycznego przyjmowania waloru ~bezwzglednosci
dla slusznosci rewelacji, ktore podajesz. ;)

--
Czarek