> patrzę w lustro i ... mnie tam nie ma
> ten ktoś to nie ja
> ja jestem inna
> głeboki smutek w spojrzeniu, obce rysy
> nie, to naprawdę nie ja

Jest ciebie wiele, nie odrzucaj siebie.


> czuje się jak w klatce
> tęsknię za wszechogarniajaca wolnością, pozazmysłową przestrzenią

Klatka zniknie bo i ona jest częścią ciebie. Przyjmij to. Przestrzeń sama
się pojawi.


> w którym momencie kończy się "chwilowa niedyspozycja" a zaczyna depresja?

W każdym i żadnym słowa to. Nie nazywaj, przyjrzyj się temu co nazywasz
smutkiem i zobacz jak niewiele to słowo znaczy.


> jaki jest los jednostek, które wciąż tęsknia za czyms nieokreślonym?

Losem ich jest życie. A to wiele.


> dobrze, że spotkamy na swojej drodze tych, którym mozna pomóc

Pokazywanie niemocy pomocy. Też pomoc. Mistyka słów.


> wszystko dostajemy w genach, dziś już nie mozemy powiedzieć, ze srodowsko
ma
> decydujacy wpływ

Geny to my, my to geny, nic to nie zmienia, wychowanie, zachowanie,
wyuczenie, wydumanie. Ach znów.


> tylko, ze ja nie widzę nikogo podobnego wokół

Różny świat, dobry świat.


> ...