Tren_R:
> w pamięci mam tytusa z jego korporacjami
> i inspirujacym sprzeciwem przeciw ich jestestwu
>
> a przeciez to my tworzymy korporacje
> zwalczamy samych siebie?
>


To poniżej też zacząłem pisać w odpowiedzi na posty Tytusa o
narkomanii i korporacjach, ale wątki się wydyskutowały
więc wrzucę to tutaj w sposób tematycznie luźno wiążący się z tematem.
---

Ludzie od niepamiętnych czasów żyli w niewielkich
grupach, a zadania grupy koncentrowały się na jasno uchwytnych
celach związanych z przetrwaniem takich właśnie małych społeczności.

Skądinąd wiadomo, że w społecznościach
połączonych takimi więzami
również żyjących współcześnie
czy to pośród rozwiniętych technologicznie społeczeństw
(jak w gminach żydowskich) czy też poza nimi
mniejszy jest odsetek samobójstw i mniejszy
stopien ogólnej psychopatologii.

Ponieważ cele grupy pozostają wtedy jasne dla każdego
z członków, więzy międzyludzkie są silniejsze
każdy członek jako inwestycja
grupy (w jego wychowanie i rozwój) pozostaje ważny.
Zasady funkcjonowania grupy wynikają z jej celów,
łatwo odróżnić zachowania służące grupie i takie
które jej nie służą.

Obecnie mamy do czynienia z powstawaniem grup i zespołów
ludzkich, które odwołują się do motywacyjnych
efektów jakie daje funkcjonowanie grupowe ale cele tak
powstającyh grup nie mają nic wspólnego z przetrwaniem
danego zespołu ludzi jak i jego członków.

Celem może być określony produkt i zysk korporacji
zaś po jego osiągnięciu grupa traci rację bytu.
W efekcie również cele osobiste zaczynają separować
się od celów tak powstających zespołów,
słabsze są więzi międzyludzkie zaś ważność
osoby mierzona jest jej tymczasową użytecznością.

Cel ostateczny jakim jest funkcjonowanie społeczności
w której działa grupa znika z pola widzenia
poszczególnych jej członków.

To otwiera drogę ku wszelkiej patologii,
tej warukowanej społecznie, ponieważ mechanizmy
samoregulacyjne społeczności właściwie
nie działają.

pozdrawiam
vonBraun

--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl