Margola Sularczyk wrote:

>
>
> I to jest, zgadzam się absolutnie, najistotniejsza sprawa. Nie dać się
> wciągnąć w gierki, walkę o dziecko i dzieckiem. Dlatego potrzebna byłaby
> pomoc kogoś z boku, mediatora rodzinnego albo psychologa, który wskaże, jak
> czynić, by sytuacja jak najmniej odbiła się na dziecku. Wynik, kto uzyska
> opiekę, jest mało istotny, ważne jest, jak ta osoba poukłada stosunku z
> drugim z rodziców.
> Ale do tego trzebaby dojrzałości dwóch osób, które pragną się rozstać, a nie
> zwalczyć nawzajem....
>
>
> Margola
>

Wlasnie, to mi sie wydaje tu najistotniejsze. Poza tym wydaje mi sie, że
w przypadku małżeństwa J. żona wyjechała póżniej, kiedy córka miała
lat?: no własnie ile. To znaczy, że wcześniej mieszkali razem i żona
córką się na pewno zajmowała. Wyciąganie więć wniosków (na podstawie
tego że żona pracuje poza miejscem zamieszkania) że żona nie interesuje
się dzieckiem, jest co najmniej, zbyt śmiałe.

W takiej sytuacji: rozwodu, trudno coś poradzić. Bo nie znamy konkretnej
sytuacji, ludzi, charakterów i uważam, że od J. prawdy się nie dowiemy.
Co bym konkretnie radził J?

Myślę, że trzeba wiedzieć i dojrzeć do tego, żeby umieć podjąć decyzję z
kim ma być dziecko. To, że żona zdradziła nie oznacza automatycznie, że
jest złą matką. Ale jeśli dochodzi do walki między rodzicami o dziecko,
to nie świadczy dobrze o żadnej ze stron. Potem dziecko dalej jest
świadkiem walki o swój czas, o opinię, między rodzicami. Dlatego, po
pierwszym szoku, należy się zastanowić, co robić dalej, jak się
porozumieć. Ja rozumiem, że wtedy brakuje już zaufania, jest strach o
oszustwo, itd. Odobiście, mam konkretne zdanie co w tej sytuacji zrobić
ale nei chcę go narzucać. J. pewnie by tego nie zaakceptował. Cokolwiek
jednak zrobi i poradzi lista, to musiecie zdawać sobie sprawę, że
pierzecie cudze brudy, że nie znacie całej prawy i wybieracie jedną ze
stron, nie znając stanowiska drugiej.

proxy