On 20 Kwi, 09:45, m...@g...com wrote:
> W dniu czwartek, 18 kwietnia 2013 06:48:00 UTC+2 użytkownik LaL napisał:
>
>
>
>
>
>
>
>
>
> > Homo sovieticus w katedrze
>
> >     Jakie były przyczyny deformacji polskiego chrześcijaństwa?
>
> >  Odpowiedzi na to pytanie udzielił ks. Tischner w pamiętnym odczycie
>
> > wygłoszonym w styczniu 1989 podczas posiedzenia Komisji Duszpasterstwa
>
> > Episkopatu Polski. To właśnie tam, w Zakopanem, padły słowa, które
>
> > zapoczątkowały nowy etap w myśleniu autora Świata ludzkiej nadziei o
>
> > Kościele.
>
> >     Walcząc z totalitaryzmem o własną wolność, o prawa człowieka i
>
> > narodową suwerenność, Kościół nie zauważył, że bakcyl totalitaryzmu
>
> > przeniknął do jego wnętrza. Piętno, jakie komunizm odcisnął na duszach
>
> > katolików, objawia się niezdolnością do poświęceń, dwulicowością i
>
> > chorobliwą podejrzliwością. Produktem komunizmu jest "człowiek
>
> > zewnętrzny", zdeterminowany przez doczesne potrzeby, wydrążony
>
> > duchowo, gotowy iść za podszeptem Wielkiego Inkwizytora, by zrzec się
>
> > wolności i samoistności, przekazując odpowiedzialność za swoje życie
>
> > instytucji. "Człowiek zewnętrzny", ta polska odmiana homo sovieticus,
>
> > w swej ucieczce od wolności szuka często schronienia wewnątrz struktur
>
> > kościelnych. Dotyczy to nie tylko laikatu, ale i duchownych. "Już dziś
>
> > rysuje się niebezpieczeństwo rozziewu między poziomem deklaracji a
>
> > poziomem praktyki. Zarazy systemu totalitarnego przenikają do
>
> > kancelarii parafialnych, do sal katechetycznych, na ambony, a nawet do
>
> > konfesjonałów. Nieufność, podejrzliwość i pogarda wystawiają wiernych
>
> > na ciężkie próby cierpliwości. Biurokracja kościelna zaczyna
>
> > konkurować z państwową. Doprawdy nie spotkałem w życiu człowieka,
>
> > który stałby się ateistą po przeczytaniu Feuerbacha, ale spotykam
>
> > coraz częściej takich, którzy odchodzą od Kościoła po spotkaniu z
>
> > własnym proboszczem" .
>
> >     Odzyskanie wolności przez Polskę i Kościół pozwoliło w pełnym
>
> > świetle ujrzeć balast narzucony polskiemu chrześcijaństwu przez
>
> > totalitaryzm. "Hermeneutyka podejrzeń", resentyment, neomanichejskie
>
> > wietrzenie zewsząd zdrady i wszechobecności grzechu obróciło się
>
> > przeciwko niedawnym sprzymierzeńcom Kościoła - laickiej inteligencji,
>
> > która w czasach komunizmu znalazła w nim azyl - oraz przeciwko
>
> > "niepokornym" katolikom. Upragniona wolność przyjęta została przez
>
> > znaczną część ludzi Kościoła jako "dar nieszczęsny": "Gdy mówimy o
>
> > niebezpieczeństwach konsumpcjonizmu, obwiniamy wolność. Gdy wskazujemy
>
> > na aborcję, obwiniamy wolność. Gdy szukamy źródeł pornografii,
>
> > podejrzewamy wolność. (...) Powoli, niepostrzeżenie wina wolności
>
> > staje się większa niż wina komunizmu". Lęk przed wolnością, niczym
>
> > pasożyt niszczący duchową tkankę polskiego katolicyzmu, wpycha go w
>
> > potrzask "religii politycznej", która chrześcijańskie ideały moralne
>
> > gotowa jest narzucać przy pomocy instrumentów prawno-państwowych.
>
> > Efektem "religii politycznej" okaże się jednak nie chrystianizacja
>
> > polityki, ale upolitycznienie chrześcijaństwa, sprowadzenie go do
>
> > rzędu ideologii, takich jak socjalizm.
>
> >  Skutkiem ubocznym politycznego zaangażowania się instytucji
>
> > kościelnej musiała zaś stać się erupcja antyklerykalizmu.
>
> > Ustosunkowując się do zarzutów wobec Kościoła, ks. Tischner apelował,
>
> > by w krytykach nie upatrywać wrogów religii, lecz raczej traktować ich
>
> > głos jako wyraz bólu, nad którym trzeba pochylić się z cierpliwością i
>
> > miłością, jako inspirację do korekty własnej postawy, jako szansę
>
> > przemyślenia na nowo podstawowych prawd chrześcijaństwa. Przewidując
>
> > (jak się okazało - całkiem trafnie) falę odejść od Kościoła, pisał:
>
> > "Zatroskani duszpasterze będą pytać: gdzie jest ich źródło? Będzie się
>
> > mówić o laickiej cywilizacji, o materializmie praktycznym, o duchu
>
> > scjentyzmu i tysiącu innych powodów. Czy będzie się jeszcze zdolnym
>
> > pojąć, że za każdym takim przypadkiem stoi wygrana rozumu politycznego
>
> > nad duszpasterskim?"
>
> >     Komunizm był próbą odwagi, ale nie próbą rozumu. Stąd w
>
> > konfrontacji z liberalną cywilizacją, ze współczesną kulturą katolikom
>
> > często brak argumentów. Reakcją na tę sytuację bywa resentyment. Ale
>
> > religia deformowana przez podejrzliwość, obsesję zła, nieufność do
>
> > człowieka i żądzę władzy staje się własną parodią: opium "schorowanej
>
> > wyobraźni". Kościół uformowany na taką modłę straciłby charakter
>
> > powszechny, a stał się narzędziem wykluczania i piętnowania;
>
> > sprzeniewierzałby się swej apostolskiej misji, zamykając w kręgu
>
> > "czystych" wybrańców; nie byłby Kościołem łaski, lecz Kościołem
>
> > moralnych potępień; wyrzekałby się rozumu na rzecz spłyconych emocji;
>
> > personalistyczną więź religijną zastępowałby kolektywizmem,
>
> > scementowanym lękiem przed światem i zdepersonalizowanym;
>
> > koncentrowałby się na zewnętrznych praktykach religijnych, ogołacając
>
> > doświadczenie wiary z wymiaru nadprzyrodzoności...
>
> LaLu - kazdy niech przeswietli pod katem homosovieticusa i odsowietyzuje w
pierwszej kolejnosci siebie.
> Inaczej moze sie okazac ze jak zwykle -w innych widzimy jedynie siebie a w
oskarzeniach pod cudzym adresem kryje sie ucieczka przed postawieniem w skan
oskarzenia wlasnego samozadowolenia...

Czyli Tischner to był komuch według ciebie, a czy przypadkiem nie
komuch jest tak nadety, że każdą krytykę odbiera jak atak na partię/
kościół ...komuszku z buraczwnej wiochy. Zawsze kochaliście stalina i
jego patologię.