też się nad tym zastanawiałam....
wydaje mi się, że skoro wzrastamy w pewnych określonych warunkach, pod
działaniem danej grupy makro i mikro społecznej, to przejmujemy zachowania,
uczymy się reakcji;
internalizujemy więc normy, uznajemy zachowania za swoje, ale jednak nie
możemy powiedzieć o sobie, że jesteśmy bezwolną masą powtarzającą jedynie
myśli, czyny innych
oczywiście - w naszym zachowaniu ma swój udział dziedziczność, wpływ
środowiska ale i również własne cechy, zarówno fizyczne jak i psychiczne
ogólnie rzecz biorąc nasze myśli, nasze zachowanie to wypadkowa tych
wszystkich wątków
to, jak te wątki się poskładają w jedną całość, określa nasz byt
jednostkowy - naszą niepotarzalność
każdy ma inne zdolności, ty np. mając wiedzę ze środowiska, taką mniej
więcej jak inni tobie podobni ludzie, zostałeś także obdarowany danymi
zdolnościami, czy możliwościami, czy możnościami o bardzo różnej
konfiguracji od innych, dlatego jesteś np. bardziej wrażliwy na biedotę,
dlatego jesteś w stanie myśli skierować w tym kierunku i wytworzyć nową
wartość
inny natomiast, uczesniczący w tym samym życiu społecznym co ty, lecz z
innymi właściwościami biologicznymi, fizycznymi jest bardziej ukierunkowany
na wbijanie gwoździa w ścianę
ale tak wogóle nie jestem pewna czy o to ci chodziło.....
bo biorąc pod uwagę wpływ społeczny, który jest na nas wywierany od chwili
przyjścia na świat (a psychologia prenatalna, mówi o tym wpływie od chwili
poczęcia), to rzeczywiście naszą świadomość kształtuje otoczenie - czy mamy
wbudowany jakiś trzpień dający nam jakąś szczególną właściwość? - wątpię;
więc chyba jednak powtarzamy myśli innych odpowiednio je przekształcając,
tak aby nie były sprzeczne z naszym ja, wyrywamy po części zdań usłyszanych
gdzieś wcześniej i budujemy z tego nowe własne.... hmmm..... kim jesteśmy?
zaprzeczam sama sobie, na początku pisze jedno, potem drugie, ale trochę
mnie to zastanowiło....
sama nie wiem....


> zastanawia mnie taka oto rzecz:
>
> czy aby na pewno to ja jestem autorem swoich myśli?
>
> absurdalne, ale postaram sie przyblizyć moj punkt widzenia.
> tu i teraz to ja wymyslilem coś, ale czy aby nie li tylko powtórzyłem to
co
> kiedys zasłyszałem/widziałem/doswiadczyłem w jakiś sposób?
> A teraz skojarzyłem we właściwy sobie prymitywny sposob kilka informacji i
> nieudolnie uformowałem je w jakiąś tam kulawą myśl. no moze dodałem cos od
> siebie, nie potrafię wyróznic co jest moje a co nie.
> Ta z kolei myśl łaczy sie z innymi i tak powstaje moj ułomny swiatopogląd.
> ale on nie jest tak naprawdę mój ja go tylko przyjąłem od otoczenia i
> przetrawiony przez siebie (nie wszystko mogłem przełknąć) i teraz wydalam,
tzn.
> propaguję.
>
> pytanie 1: dlaczego akurat teraz i akurat taki wybór informacji i dlaczego
w
> akurat takiej formule?
>
> pytanie 2: jeżeli jestem tylko zbiorem 'akumulatorem' czynnikow
zewnętrznych to
> na ile mozna mówic o mojej odrębności i prywatności? moze jestem tylko
równaniem
> matematycznym a tylko dane są różne? e, nie, równnanie jest stałe ja sie
tak nie
> czuję.....
>
> hm, hmm, hmmm...
>
> nie macie wrażenia czasami że się powtarzacie za kimś, ba za samym sobą
nawet,
> choć wydawało wam sie że myśl jest nowa i właśnie powstaje w waszym
umysłach?
>
> jesteśmy tylko maszynką to przetwarzania bitów?
> szkoda.
>
> psychoLamer
>
>