Dana <z...@o...pl> napisał(a):

> Dlaczego czujemy się malutcy i nic nie warci wobec niektórych osób, a wobec
> innych wielcy?
>
>
Naturalne. Ludzie, bynajmniej, nie sa sobie rowni.

Ale owa naturalnosc wymaga rowniez kontrolowania jak wiele innych
naturalizmow ( np. koniecznosc wydalania). Czlowiek moze kontrolowac swoj
stosunek do innych wg wartosci jakie wyznaje - jedna z popularniejszych jest
niegardzenie innymi za to jacy sa ( w przeciwnienstwie do tego co r o b i
a), ani wywyzszanie drugich ( wg tego samego pattern- za to czym sa, kontra
za to co robia).
Nieumiejentosc kontrolowania tych emocji doprowadza do poczucia dotkliwej
samotnosci - bo kazdy jest jakos tam inny i kazdy w sumie podpada pod
rubryczke "gorszy" lepszy". Nikt nie jest "taki sam" jak ja, a wiec jestem
przerazliwie sam. Pokonac to uczucie mozna wylacznie poprzez akceptacje
innosci - bez wartosciowania jej, jako "zla" badz "dobra". Wartosciowanie
mozna ( i nalezy) uruchomic dopiero wtedy kiedy mamy do czynienia z
zachowaniami - efektami czyjegosc, zawsze samodzielnego ( bo innego nie ma)
wyboru. Odrzuca ono jednak odczuwanie siebie samego jako "gorszego"
lub "lepszego" - bo staje sie tylko elementem f i l o z o f i i zycia, a
nie emocjonowania sie nim. Na czyjes zachowanie mozna juz wplynac, mozna miec
do niego emocjonalny stusunek o konkretnych konsekwencjach ( czyli niezgodne
z wyznawanymi przez nas wartosciami) zwrocic uwage, zachecic do
poprawy, "dobre" ( imponujace nam wiernoscia wobec wyznawanych wartosci)
traktowac jako wzor i motywazje do wlasnego doskonalenia sie.

Przy okazji praktycznych konekwencji - coscie zrobili z Krzysiem
Amnezjakiem???!!!

Kaska Pyzol


--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/