On 24 May 2006 03:01:11 -0700, wrote:

>od urodzenia mieszkam z rodzicami pod jednym dachem. do pewnego czasu
>bylo w porzadku. jednak od dluzszego czasu, mam dosc tego. tego, ze nie
>wypelniam domowych obowaizkow,

Co rozumiesz przez obowiązki domowe? Bo nie za bardzo łapię.

>ze albo siedze i sie ucze (studiuje
>3.rok w miescie rodzinnym)

Gratuluję zacięcia. Poważnie, ja się muszę zmuszać.

>albo gdzies wychodze (nie jestem typem
>imprezowicza!),

A co jest złego w typie imprezowicza?

>ze wszystko zostawiam jak mi z rak spadnie, ze nawet z
>psem mi sie nie chce wychodzic. Gdy tymczasem, ja chce miec troche
>spokoju, nie chce sluchac wypytwania rodzicow jak tam studia, czy wsz
>zaliczone, keidy wreszcie oddam prace zaliczeniowe itp itd.

A skąd oni wiedzą o jakiś pracach zaliczeniowych? Przecież na uczelni
nikt im takich informacji nie udzieli :>

>nie pomagaja moje proby obrony zostawcie mnie w spokoju. dochodzi do tego
>jeszcze kwestia taka, ze szybko sie denerwuje. rodzice i rodzina to
>widzi i drazni mnie. a ja nie moge sobie z tym proadzic, i zawsze sie
>wkurzam, ku uciesze rodziny. Dodam ze w mojej rodzinie nie ma zadnych
>problemow alkoholowych, ani przemocy.

Jak nie ma jak jest. Z tej uciechy że Cię denerwują wynika że przemoc
istnieje.

>po prostu czasem chce sie wyniesc z domu, ale nie mam za co

Poszukaj jakiejś pracy.

>ani dokad...

Do akademika dla przykładu, lub wynajmij jakiś pokój ze znajomymi z
roku, do chłopaka jeśli masz takiego, albo poszukaj ogłoszeń.

>to takie uzaleznienie od rodzicow mnie przeraza. obawiam sie
>mojej przyszlosci, bo nawet ciuchow se kupic sama nie umiem,

Ja też nie umiem. Do tego celu służą właśnie kumpele lub inne kobiety,
które mają gust i powiedzą w co mam się ubrać. Zawsze też można spytać
sprzedawcę o radę.

>gotowac tez nie bardzo,

Też nie umiem. Większość znanych mi kobiet też nie za bardzo. To jest
kwestia pomijalna - zjeść można w jakimś barze mlecznym, u kumpeli w
akademiku, jak współlokator/ka umie gotować to z nim zagadać.

>na sprawach czynszowych, i takich codziennychtez za
>bardzo sie nie znam.

Czynsz się płaci do określonego dnia miesiąca. Nie bój żaby,
właściciel już o to zadba ;-)

>ale chce sie poznac. tylko ze rodzice mowili
>czesto : oj juz lepiej to zostaw, bo jak ja widze jak ty to robisz,
>to... no i wyreczali mnie w wielu sprawach...

To powiedz żeby nie patrzyli, to nie będą widzieć.

>odnosze czasem wrazenie ze
>jestem kaleka spoleczna...

Witaj w klubie (ale to już w inne spektrum wkraczamy)...

>bo jakos ciezko mi jest sobie wyobrazic, moje
>zycie z dala od rodziny...

A po co masz sobie wyobrażać? Nic sobie nie wyobrażaj, tylko weź się
do roboty.

>ale bardzo na tym mi zalezy ... wyjechac
>zagranice...

Popytaj na uczelni w dziale współpracy z zagranicą.

>mieszkac przez chocby pol roku z dala od tych wszystkich
>problemow...

No to się wyprowadź z domu.

>poradzcie mi co mam zrobic...

Zastanawia mnie jedno - z czego żyjesz? Tzn. jak wychodzisz ze
znajomymi na piwo, czy do kina, to przecież musisz mieć jakąś kasę :>
To samo tyczy się ciuchów, kosmetyków, urlopów, biletów na komunikację
miejską itp. itd.

--
pozdrawiam
Bremse