Vilar pisze:

> Tylko pytanie Ewo, po co? No po co?
> I mówię to z punktu widzenia człowieka, który rwie i kokietuje ludzi od
> małego, od przedszkola.
> Ilu ludzi może Ciebie otaczać? Z iloma jesteś w stanie dzielić swój czas.
>
> Myślę, że taka cecha ewoluuje wraz z dojrzewaniem w coś, co dawniej nazywało
> się urokiem osobistym.
> Czyli miło, lekko i przyjemnie.
> Dla wszystkich, dla delikwenta obdarzonego/poszkodowanego przez tę cechę też
> :-)

Hm, nie jestem do końca przekonana, czy urok osobisty i świadome
manipulowanie ludźmi tak, żeby mnie lubili, to ta sama cecha.

Różnica wydaje mi się taka - kiedy masz urok osobisty, lubią Ciebie inni
oraz/ponieważ Ty innych lubisz, czyli jest wzajemność relacji. Kiedy
manipulujesz, ludzie Ciebie lubią, ale Ty ich NIE.

Jak sądzisz?

Ewa