cbnet pisze:
> Moja córeczka także ma silne skłonności do komunikowania
> się ze światem przez na wpół-otwarte dzwi swego pokoju
> (mówiąc metaforycznie).

No i pewnie mają tak wszystkie wrażliwe dzieci.

> Niestety, czasem mam sobie za złe kiedy widzę jak otwartość
> w kontaktach z rodzicami niekorzystnie przekłada się na jej silnie
> przeżywane zawody w kontaktach z niektórymi jednostkami z jej
> otoczenia.

Nie jestem pewna, czy to "otwartość" w kontaktach z rodzicami jest
powodem. Po prostu z rodzicami ma warunki komfortowe i znajome, z obcymi
bardziej się pilnuje. IMO norma. Moja też tak ma.

> Wcześniej była perfekcyjnie nieomylna w swoich intuicyjnych
> wyborach towarzyskich tak wobec dzieci jak i dorosłych.

Widzisz, moja córka od urodzenia miała chyba swoją "intuicję", jeśli
można to tak nazwać. Najbardziej znamienne były chyba jej reakcje na
różnych lekarzy. Tego samego dnia potrafiła podczas wizyty lekarskiej
płakać wniebogłosy i zostać uznaną za chorą wymagającą serii zastrzyków
z antybiotykiem, a u innego lekarza nawiązywać kontakt, uśmiechając się
do niego i zostać zdiagnozowaną za najzupełniej zdrowe dziecko - i to
wszystko jednego dnia kiedy miała niespełna 3 tygodnie. I jak myślisz,
któremu lekarzowi zaufałam i dlaczego? Słuchałam po prostu mojej córki.
I robiłam to zawsze, bo konowalstwo wielu lekarzy jest nie do
przecenienia. Karmiłam ją piersią przez 2 lata, w tym rok wyłącznie
piersią, bo nie chciała przyjmować innych pokarmów, mimo że cała rzesza
różnych ludzi dawała rady typu "przegłodź ją - zje wszystko". I Ty mi
mówisz, głąbeczku, że ja naginam swoje dziecko, łamię je i dostosowuję
do norm? Opanuj się.

> Pocieszam się, że coś jej te pomyłki mimo wszystko dadzą.

Zdaje się, że miałeś inne poglądy na pomyłki.

> Bradzo dużo ze sobą rozmawiamy, czasem na nadzbyt złożone
> [jak na jej wiek] tematy

Nie ma nazbyt trudnych tematów dla dziecka. Trzeba najwyżej dostosować
"słownik". Ja z moją córką też dużo rozmawiam, aż się czasami ludzie na
ulicy dziwią, kiedy mi ni stąd ni zowąd zadaje pytanie np. kiedy dziecku
odpada pępowina.

> Na podwórku bawi się właściwie tylko ze starszymi dziewczynkami.

W tym nie ma nic nadzwyczajnego, zwłaszcza z tymi z długimi włosami. ;)

> Czasem zdarza się jej nauczyć się czegoś wyjątkowo idiotycznego
> od innego dziecka, co nie jest w ogóle w jej stylu.

Zupełnie naturalne i nie rozumiem, dlaczego to aż tak zwalczasz. Chcesz
ją dopasować do swojego wydumanego ideału? Trzeba się z tym pogodzić, że
dziecko nie będzie klonem naszych wyobrażeń o nim, lecz nasiąknie
różnymi naleciałościami. Jeśli mi się nie podoba w zachowaniu córki coś,
co podchwyci u innych to owszem, zwracam na to uwagę albo ignoruję, ale
nie "przegaduję" zbytnio.

> Bardzo, bardzo dużo rozmawialiśmy na ten temat.
> Jak na razie z pozytywnym skutkiem - obca naleciałość stopniowo
> wyraźnie ustępuje.

Twoje dziecko będzie musiało żyć wśród ludzi, czy tego chcesz, czy nie.
I to niestety wśród wszystkich ludzi, a nie tylko wybrańców, którzy
zapewnią jej komfortowe warunki przez całe życie. Wiem, że to boli, mnie
też.

Ewa