Użytkownik "Andrzej Abraszewski" <a...@c...pl> napisał w wiadomości
news:3E75D7F2.F00E938@clan.pl...
/.../
> Wedlug mnie pojecie niepelnosprawnosc to tak naprawde wytrych majacy
> otwierac jakies tam drzwi (lub zamykac przed innymi).

Dokładnie tak - i to się zgadza z tym co mówi Krzysztof Markiewicz - to jest
pojęcie polityczne.
Niestety - nie miejmy złudzeń - zawsze takie będzie :-(((
Nawet ułomność czysto fizyczną w kategoriach medycznych stosunkowo trudno
określić - nie mówię tu o przypadku utraty ręki, nogi czy oka - ale
chociażby np. o chorobach "niewymiernych", gdzie stan zdrowia się
dynamicznie zmienia. Co dopiero ułomności psychiczne.
Ale nawet gdyby to dokładnie udało się określić i poklasyfikować, to zostaje
przełożenie tego na "ułomność społeczną" - czyli wspomnianą niżej niemoc -
która tak naprawdę, jak słusznie zauważa A.A. powinna decydować o pozycji
danej osoby w społeczeństwie, w sensie obowiązków i praw.

>Kiedys pisalem ze
> jedynym adekwatnym do opisu tego stanu rzeczy jest pojecie NIEMOCY.

OK - masz zdecydowaną rację - ale spójrz co napisałem wyżej. Jeżeli mówimy
tutaj o rozwiązaniach formalno-prawnych (a nie zwykłych ludzkich odruchach
niesienia pomocy), to zdefiniowanie niemocy jest równie polityczne jak
zdefiniowanie niesprawności, a nawet - zdecydowanie bardziej polityczne.

>Tak
> naprawde to nasza niemoc w danej chwili moze wskazywac innym czy nalezy
> nam udzielic pomocy czy tez jeszcze damy sobie rade. Czu suma czynnikow
> nas zniewalajacych jest na tyle duza ze trzeba juz wesprzec.

Owszem - to o czym piszesz ma teoretycznie sens - o tyle - że powinien być
inny punkt widzenia na problem niepełnosprawności "społecznej". I moim
zdaniem - masz rację, ale niestety - to jest w praktyce nie do
zaimplementowania, przynajmniej nie w pełni. Z kilku powodów, oto przykłady
takowych:

1. Definicyjnych - prosty przykład - jak odróżnić, który z gości stojących
pod budką z piwem kwalifikuje się już do tych alkoholików, którym trzeba
pomóc, a który jest zwykłym leniem śmierdzącym, który woli brać zasiłek niż
pracować - i któremu też trzeba pomóc - ale zabierając mu zasiłek, to wtedy
weźmie się za robotę.
2. Ekonomicznych - żadnego państwa na świecie, może poza małymi księstwami
naftowymi, nie stać na wprowadzenie takiego rozwiązania w pełni. Problem tak
czy inaczej sprowadza się do pieniędzy, o czym jeszcze będzie za chwilę
3. Obyczajowych - ludzie rozumują, że jak ktoś nie ma nogi, to jest
niepełnosprawny i trzeba mu pomóc, a jak jest młody i silny, to wszystko
inne to tylko fanaberie - a to ludzie ustalają prawa i definicje

>Niestety
> kolezenstwo nie zaakceptowalo ze kobieta w ciazy, narkoman, alkoholik to
> tez LwN i mocno stali na strazy (czystej, 100% niepelnosprawnosci). Ze
> tylko oni sa niepelnosprawni a reszta to ...

I tu wracam do wspomnianych pieniędzy. Koleżeństwo ma świadomość, że jak się
da więcej narkomanowi i alkoholikowi, to się da mniej paraplegikowi czy
niewidomemu. I stąd bierze się jak sądzę główny opór.

Opór związany także z tym, że wiele osób rozróżnia niepełnosprawność
nazwijmy to "zawinioną" od "niezawinionej" - mówiąc w skrócie - w niektórych
sytuacjach "sam jesteś sobie winien". Oczywiście jest to bardzo dyskusyjny
punkt widzenia - ale on jest.

Tutaj pytanie pomocnicze: jest sobie facet - wiedza, doświadczenie -
wszystko super. Ulega wypadkowi, siada na wózek. Nie załamuje się, jest
gotów pracować - i nie może ni czorta znaleźć sensownej pracy, bo jeździ na
wózku. Bierze więc niewielką rentę i jakoś ciągnie. I jest drugi facet -
młody, zdrowy, niegłupi - ale tak jakoś wyszło, że skumplował się z tymi
spod budki z piwem - stoi, popija to piwko i czuje wewnętrzną niemoc, taką
prawdziwą wewnętrzną niemoc, tak mu się naprawdę, ale to naprawdę nie chce
wziąć za robotę.
I teraz - ten pierwszy facet w zasadzie jest sprawny społecznie - gdyby
znalazł pracę, to by pracował (a że nie znalazł - no cóż - wszak mamy
bezrobocie), ten drugi - jest człowiekiem w niemocy, jego niemoc polega na
tym, że jakoś tak nie może się wziąć za szukanie pracy. Logicznym
następstwem pełnej konsekwencji w stosowaniu Twojego pojęcia niemocy jest
zabranie renty temu pierwszemu (ewentualnie niech przez jakiś czas bierze
zasiłek dla bezrobotnych, a potem jakoś sobie radzi - tak jak inni
bezrobotni bez zasiłku), a danie temu drugiemu.

Oczywiście przykład jest karykaturalny i jest to zabieg celowy - chodziło o
pokazanie pewnego potencjalnego mechanizmu, który budzi opory.

Jak z tego widzać - kolejna sprawa polega na tym - czy każdemu człowiekowi w
niemocy należy pomóc oraz na czym ta pomoc powinna polegać. Odpowiedź na
samą pierwszą część pytania wydaje się oczywista (potrzebującym pomocy -
pomagać), ale w zestawieniu z drugą - (i podanym przykładem) już taka nie
jest. Mamy przykład słynnych osiedli poPGR-owskich, gdzie ludzie żyją
faktycznie w skrajnej, często trudno wyobrażalnej nędzy. Były robione
eksperymenty polegające na próbie przekazania tym ludziom ziemi po tych
samych PGR-ach, aby zaczęli ją uprawiać i aby żyło im się choć trochę
lepiej. W większości przypadków była to kompletna klapa - nikt tej ziemi nie
chciał wziąć.

>
> Temat rzeka, ja zas gadula nie milosierny,

Ja też się rozgadałem, chyba aż za bardzo...

>wiec koncze by nie burzyc
> krwi tych ktorzy nie zdazyli jeszcze zalozyc sobie na mnie antyspama :->
> (tu uklony w strone ......) :)

Oj jak pamiętasz - nieraz się popsztykaliśmy, ale to jeszcze nie powód żeby
Cię kilować - wszak każdy od czasu do czasu powie coś niegłupiego, nawet Ty
:-)


> pozdrawiam wszystkich ludzi w niemocy (LwN)

I ja także

> A.A.

L.M.