> Wg Psychologów łatwiej w życiu wiedzie się ludziom przystojnym/ładnym itd.
> Chyba mają rację. Już na etapie szk. podst. zauważyłem, że
> najatrakcyjniejsze Kobitki miały każde notatki, każdą podpoiedź, każdą
> pomoc. Najprzystojniejsi supermeni nigdy nie byli głodni - zawsze jakaś
> zabłąkana-zauroczona dostaraczała zapas żywności, itp. itp.

Tu akurat role gra nasz poped plciowy. W koncu fajnie jest zasluzyc na
wdzircznosc osoby, ktora sie nam podoba. To zwieksza nasze szanse na blizsza
z nia znajomosc.

> Czy chętniej pomagamy atrakcyjnym, ładnym, zamożnym? A może pomagamy
im
> przez wzgląd na swój egoizm? (jakąś chwilową potrzebę otaczania się takimi
> ludźmi... - albo liczymy na 'interes' życia?) A jak to się ma do
nienawiści,
> zazdrości... Przecież nienawidzi'my' ludzi lepszych, mądrzejszych i
> atrakcyjniejszych od nas - oni przecież mają lepiej, wystarczy im to co
> mają...

Zasada wzajemnosci: "ja Ci pomoge, moze Ty w przyszlosci pomozesz mnie.".
Liczymy na to, ze pomoc lub znajomosc moze w przyslzosci czyms zaowocowac.

> Z drugiej strony istnieją chyba jakieś cechy charakteru dzięki którym
> pomagamy naprawdę potrzebującym (żebrakom, nieudacznikom itd.) - jednym
> słowem pomagamy komuś słabszemu... Czym to wytłumaczyć? Dobrym sercem? A
> może kontrastem dzięki któremu czujemy się lepsi od "słabszego"?

To tez. Ale czasami pomagamy dlatego, ze zinternalizowane normy spoleczne
nam taka pomoc dyktuja. Czesto zreszta nie robimy tego bezinteresownie, bo w
koncu ludzie patrza. Nie udzielenie pomocy mogloby byc zle odebrane, a
udzielenie jej moze byc nawet w sprzyjajacych okolicznosciach nagrodzone.

> Czyżby istniała jakaś indywidualna poprzeczka postrzegania Proszącego
> /oddzielająca 'business' od współczucia/?

> Pod poprzeczką:
> - pomagamy interesownie (samiec szuka atrakcyjnej samicy - lub odwrotnie)
> - lub nienawidzimy (temu to się pofarciło - teraz szuka pomocy? O NIE!)
>
> Nad poprzeczką:
> - współczujemy..., rozumiemy (powódź ich zalała, trzeba pomóc, przecież
> wszystko stracili)

Poprzeczka ta jest bardzo nieostra. Sa przypadki pomocy czysto
altruistycznej, ale one tez sa wieloznaczne. Na przyklad pomagajacy czerpie
z udzielonej przez siebie pomocy korzysci psychologiczne (dowartosciowuje
sie, czuje potrzebny). Czasami dziala empatia; cierpienie innych sprawia, ze
wystepuja u nas negatywne uczucia. Zeby sie ich pozbyc probujemy pozbyc sie
ich przyczyny, np. pomoc cierpiacemu, chociazby symbolicznie. Latwiej
pomagamy osobom podobnym do siebie, dzieciom (byc moze wplyw instynktow
opiekunczych) i osobom starszym oraz osobom przeciwnej plci (szczegolnie
jesli sa dla nas atrakcyjne).