W dniu 2011-11-12 10:02, Nixe pisze:
> W dniu 2011-11-12 01:31, zażółcony pisze:
>> W dniu 2011-11-10 20:57, Nixe pisze:
>>> Już się domyśliłam po przejrzeniu całego wątku :)
>>> Ale dla mnie to tu jest błąd w samym założeniu, bo co to za miłość,
>>> jeśli się nie czuje kompletnie żadnego pożądania?
>>
>> Trochę jak miłość do brata + stres, że nie będzie trzymał
>> łap przy sobie i co ja wtedy zrobię, czy on na pewno mnie kocha
>> i będzie dalej kochał ?
>
> No tak - nigdy nie miałam brata, więc może dlatego trudno mi sobie taką
> sytuację wyobrazić. Ale już powoli łapię o co w tym chodzi :)

Powiem szczerze, że ten przykład z bratem mi się też nie wydaje
wcale najlepszy. Dlatego, że wewnątrz normalnej rodziny popęd
seksualny jest w naturalny sposób wyciszony, a u tej 'przykładowej
dziewicy luizjańskiej' raczej aż kipi 'tuż pod powierzchnią'.

Tak się zastanawiam ... Żeby przybliżyć odczucia takiej dziewczyny
wydaje mi się, że bardziej bym to opisał tak:

Przy kontaktach 'na odległość' jest w przybliżeniu tak,
jak w młodym małżeństwie, kiedy robi zakupy w hipermarkecie.
Idziesz sobie z mężem między półeczkami, ty z jednej strony
regału, on z drugiej. Co jakiś czas jest przerwa i zerkacie
sobie na siebie, uśmiechacie się. Robicie nawet być może
jakieś tylko Wam znane, intymne gesty, które zapowiadają,
że po powrocie do domu będzie zabawa. Twój organizm
nie musi być wcale na te Twoje gesty nieczuły, czujesz
ten dreszczyk - ale nie powoduje on konkretnych, wyraźnych
fantazji związanych z Twoim mężem. W każdym bądź razie
nie to jest najważniejsze - ważne jest to, że masz
w pobliżu tego mężczyznę, który jest silny, opiekuńczy,
tworzycie rodzinę. Dookoła Was pełno ludzi, ale
zachowujecie się zupełnie normalnie, jak wszyscy - więc
czujesz komfort.

Przy zbliżeniu z tym kochanym mężczyzną powstaje jednak
ściana. Masz poczucie, podobne do tego, jakbyś dalej
była w tym hipermarkecie, a mąż nagle zaczyna Ci grzebać
w majtkach. Wszyscy zaczynają na Was patrzeć.
Czyli masz dojmujące poczucie niestosowności tej
sytuacji, zażenowania. Albo jeszcze inaczej:
nie ma hipermarketu, ale Twój mąż nagle wydaje
Ci się obcym człowiekiem. Patrzy na Ciebie, a Ty
czujesz się tak, jakby obcy człowiek włączył
światło, kamerę, skierował ją na Twoje ciało,
na Was i krzyknął 'Akcja !' - a po drugiej stronie
przed telewizorem siedzą Twoi rodzice, wujkowie,
babcie. Fizycznie nie jesteś w stanie czerpać
z tego przyjemności. Twoje ciało może nawet
po części reaguje na jego pieszczoty, ale Twój
umysł się od niego oddziela, jest maksymalnie
przejęty myślami w rodzaju "to się nie uda,
czy on mnie będzie kochał, na pewno jestem
do niczego, boże dlaczego ja nic nie czuję,
jestem kompletnie sucha, on to zauważy
i nie będzie mnie kochał, pomyśli, że
ja go nie kocham, na pewno będzie rozczarowany,
wszystko się zaraz między nami popsuje,
sikać mi się chce, muszę iść do łazienki,
ale nie mogę mu teraz tego powiedzieć,
bo się wszystko popsuje...".
napięcie rośnie, a organizm dostaje schizofrenii.
Napięcia się kumulują.

I nagle z zaplecza w hipermarkecie wyskakuje
jakiś młody, prymitywny chłopak, bierze Cię
za rękę, wciąga szybko do bardzo ciemnego
pomieszczenia, nic nie widzisz - ani jego,
ani siebie, ani tego, co on robi. Nie ma
rodziny, Twoich rodziców, babci i dziadka,
jesteś tylko Ty i chłopak, który też
Cię nie widzi, nie ma kamery w oczach.
Sprawnie robi co trzeba, a z Ciebie wszystko
w końcu schoooodzi ...