On Sat, 1 Feb 2003 00:49:09 +0100, "PowerBox" <p...@w...pl> wrote:

>- obiektywiści i zdroworozsądkowcy twierdzą, że rzeczywistość mogą poznać
>dzięki poleganiu na własnym zmysłom i na wnioskowaniu opartym na logice.

A nie wpadłeś na taki pomysł, że można być "zdroworozsądkowcem", nie
będąc "obiektywistą"? Gdybym się postarał, mógłbym nawet wykazać, że
"zdroworozsądkowiec" nie_może być "obiektywistą". :-)

>- to interesujące przekonanie. Tak długo jak nie akceptujesz w pełni swoich
>zmysłów jako jedynie ważnego narzędzia poznania -tak długo tak proste rzeczy
>jak kryterium efektywności nie będą się mieściły w głowie. Jak oceniasz
>kryterium efektywności komputera, samochodu, siebie, innych, strumienia pary
>wodnej?

Kryterium efektywności komputera - to stopień zaspokajania moich
potrzeb. Jeśli - jak piszesz - zmysły są "jedynie ważnym narzędziem
poznania", to wynika z tego, że zwierzęta mają zasadniczo lepszy ogląd
"rzeczywistości" niż człowiek. :-)

>- niektórzy mają inne przekonania dotyczące rzeczywistości, dopuszczają
>pewne nieciągłości i niekonsekwencje, przyjmują to, co w danym momencie
>lepiej im "pasuje". Na przykład naukowiec musi mieć do dyspozycji dwie
>filozofie, które stosuje w zależności od potrzeb, jeśli zaraz po pracy w
>laboratorium idzie do kościoła albo łapie guzik gdy widzi kominiarza.

Trudno nazwać to filozofiami, ale OK, niech będzie. I to jest właśnie
piękne. Różnorodność świata przejawiająca się w różnorodności życia
konkretnego człowieka. Dlatego w innym miejscu "kaleką" nazwałem
osobę, która wszystko sprowadza do jednego mianownika. To trochę tak,
jakbyś pozbawił się wszystkich zmysłów, z wyjątkiem jednego. Albo -
może będzie bardziej obrazowo - gdybyś przez 50 lat uprawiał seks w
jednej pozycji. ;-)

>- najbardziej znanym nazwiskiem jest Ayn Rand.

Heh, no tak. Zimna, "wyrachowana" baba... ;-))) Mam też wątpliwości
czy można nazwać ją filozofką... BTW nie lubię jej z zupełnie innych
powodów... :-)

>- nauka niewypowiedzianie bazuje na wspólnym z obiektywistycznym przekonaniu
>natury metafizycznej. Dotyczy ono istnienia stabilnej i jednorodnej
>rzeczywistości, którą staramy się poznać używając zmysłów i logiki.

Nic podobnego. Mówisz o nauce XVII- i XVIII-wiecznej. Już scjentysta
August Comte nie opierał się na takim przekonaniu. Nauka musi mieć
bardziej stabilną podstawę niż arbitralne założenie tego czy innego
filozofa.

>- zdaniem obiektywistów -świadomość może zależeć od rzeczywistości,
>natomiast rzeczywistość od samej świadomości nie zależy.

Jest to nieuchronna konieczność pojęciowa. Skoro "obiektywiści"
definiują "rzeczywistość" jako byt "niezależny od świadomości", to
świadomość logicznie rzecz biorąc nie może mieć wpływu na tak
rozumianą "rzeczywistość". Ale to są tylko słowa. Po co tyle gadać,
skoro można obyć się bez tych konstrukcji pojęciowych? Jakim celom
miałoby służyć przyjmowanie tych aksjomatów? A - jeśli już je
przyjmujemy - to dlaczego mamy się ograniczać? Powołajmy do życia
platoński świat idei, wróćmy do scholastyki itd. Mnóstwo osób będzie
miało wiele możliwości bicia intelektualnej piany... :-)

>Pod tym względem samo życzenie może zmienić rzeczywistość jeśli bierzemy pod
>uwagę jedynie sam fakt jego istnienia. Natomiast to samo
>życzenie(świadomość) nie ma żadnego wpływu na zaistniały zewnętrzny fakt,
>którego dotyczy(rzeczywistość).

Zauważ jednak, że samo "życzenie" czy bardziej ogólnie - kształt
świadomości ma kapitalny wpływ na charakter doświadczenia przeżywanego
przez konkretnego człowieka. Wspominałem kiedyś o różnicy między
"współpracą" a "kolaboracją. Zresztą podobnych przykładów można
podawać wiele. Nie znajduję żadnego powodu, by doświadczenie człowieka
konfrontować z wyssanym z palca aksjomatem.

>- myślę, że rzeczywistości "nie interesuje", czy ktoś ją pozna dobrze, czy
>źle, ani to co ktos o niej sądzi, ani jak nazywa. Natomiast nas, jako istoty
>się w niej poruszajace poznanie jej powinno nas bardzo interesować, bo od
>tego zależy, czy zdołamy się w niej efektywnie poruszać.

To mi przypomina dowcip o trzech naukowcach rozbitych na bezludnej
wyspie, którzy znaleźli konserwę i nie wiedzą jak ją otworzyć. Podczas
gdy fizyk z chemikiem poszukują sposobu otwarcia puszki, ekonomista
powiada: "załóżmy, że mamy otwieracz". Ty robisz coś bardzo podobnego:
zakładasz, że istnieje "obiektywna rzeczywistość", następnie
zakładasz, że "człowiek porusza się w tej rzeczywistości" i wyciągasz
z tego wniosek, że "człowiek, chcąc poruszać się efektywnie, powinien
posiadać mapę tej rzeczywistości". Paradoksalnie, będąc przywiązany do
"rzeczywistości obiektywnej", tworzysz kolejne byty i powinności
wirtualne, "życzeniowe". Jeszcze raz pytam: po co?

--
Amnesiac