Użytkownik "medea" <e...@p...fm> napisał w wiadomości
news:gr73r2$f53$1@nemesis.news.neostrada.pl...
> Chiron pisze:
>
>> Tak to odbieram. Albo nie wierzysz w Boga- i wtedy tak mów dzieciom (Boga
>> nie ma), albo wierzysz- i to im mów.
>
> Ja mówię, że _jest_ Bóg.
>
> Nie radzę sobie z tłumaczeniem religijności i kultu, bo sama tego nie
> czuję w sobie.
> Córka spytała mnie o Jezusa na krzyżu mając lekko ponad trzy lata.
> (zobaczyła przydrożny krzyż, kiedy jechała ze mną samochodem)
>
> Do trenera: to był dopiero asumpt do rozwoju! Zawsze najlepsze tematy
> pojawiają się w samochodzie. ;)
>


Mam głębokie przekonanie, że należy mówić prawdę- oczywiście na poziomie
dziecka. Kim jest ten pan na krzyżu? Znaczy, że w domu nie masz tego znaku.
Trzylatka pyta non stop, więc po wyjaśnieniu "Syn Boga, umarł za ludzi na
krzyżu"- zapewne jeszcze o coś spyta, ale wydaje mi się, że odpowiedź ją
usatysfakcjonuje (spyta o szczegóły zapewne, ale to będzie ciąg dalszy). Jak
odpowiesz: "niektózy sądzą, że to był prorok, inni uważają, że nawet Bóg,
inni mówią, że to bajka" lub coś w tym stylu- no to -jak sądzę- taka
odpowiedź jej nie będzie satysfakcjonować wcale. Nauczy tylko relatywizmu.
Jeśli chodzi o religijność: IMHO ważne, że szukasz. Jeśli tak- to
znajdziesz. Obrzędowość może być potem. Uważam, że nauczyć się bycia
religijnym można. Trzeba po prostu zacząć praktykować Miłość. Na codzień, na
każdą chwilę życia. W takim stylu- to ideał:
http://www.pallotti-london.co.uk/pl/cytaty-biblii/61
-milosci/99-pawel-milosci.html

Jeśli otworzy się Twoje serce- problemy z wyborem religii znikną.
serdecznie pozdrawiam
Chiron