Ania w news:cbi50i$t34$1@atlantis.news.tpi.pl napisał(a):

> To wszystko tak bardzo boli

Pamiętam zajęcia z grafiki. Nauczyciel siadał i zaczynał coś tam tworzyć.
Myślałem sobie wtedy - i on kończył Akademię Sztuk Pięknych? Przecież to co
robi wygląda paskudnie! Stopniowo jednak zaczynałem zmieniać zdanie. Z
biegiem czasu dzieło zaczynało nabierać kształtów i byłem naprawdę pod
wrażeniem efektów.

Na lekcjach historii uczymy się, że to co sądzą współcześni nie zawsze
pokrywa się z oceną przyszłych pokoleń. Byli tacy, którzy mieli wątpliwości
czy aby postępują słusznie - okrzyknięto ich później geniuszami. Byli tacy,
którzy za geniuszy się mieli - uznano, że dla ludzkości lepiej by było
gdyby się nienarodzili.

Stań przed jakimś obrazem.. bardzo blisko. Najlepiej użyj jeszcze szkła
powiększającego. Co zobaczysz? Fakturę płótna, barwy i może coś jeszcze.
Nie będziesz jednak w stanie ocenić samego dzieła. Aby to zrobić musiałabyś
się oddalić, ogarnąć je w całości. Podobnie jest z naszym życiem. W tej
danej chwili coś jawi nam się jako tragedia, pełnia szczęścia - jutro może
się okazać, że zmienimy zdanie. Pewnie oglądałaś Titanica? Dwóch młodych
facetów wygrało bilety w pokera. Dla nich pełnia szczęścia - przegrani zaś
lali łzy. Przegrani gdy dowiedzieli się o zatonięciu statku pewnie nadal
płakali tyle, że już ze szczęścia. Przegrana okazała się wygraną. Ale to
można ocenić dopiero z perspektywy czasu.

Pewnie będziesz teraz słyszeć - tego kwiata to pół świata, widać nie był
Ciebie wart itp. Pewnie nie przyniesie Ci to ulgi. Minęło zbyt mało czasu.
Te banalne, acz oczywiste słowa nie trafiały także do mojej koleżanki. Jej
któregoś dnia też się świat zawalił na głowę. Nie rozumiała dlaczego
powiedział, że to koniec. Przecież było OK. Próby pocieszania budziły
złość - "nie rozumiecie mnie" mówiła. Stopniowo jednak zaczynała dochodzić
do siebie, postrzegać pewne sprawy inaczej. Zaczęła znowu żyć - słuchać,
patrzeć... I tak dostrzegła innego faceta. Jeśli zaś chodzi o byłego -
poczuła do niego wdzięczność, że ją wtedy zostawił. Gdy była z nim myślała,
że jest szczęśliwa. Okazało się jednak, że może być lepiej. Co ciekawe były
chciał wrócić po jakimś czasie, ale ona już nie była zainteresowana.
Parę dni temu spotkałem się ze znajomymi i miałem okazję poznać dziewczynę
kolegi. Szybko doszedłem do wniosku, że trafił dużo lepiej niż wcześniej.
Też był załamany... kiedyś. Teraz jest szczęśliwy.

Nie będę Cię przekonywać, że Twoja historia też zakończy się happy end'em,
bo tego nie wiem. Jednak obiektywnie patrząc masz na to większe szanse, niż
na wiecznie krwawiącą ranę. Przez jakiś czas pewnie jeszcze będzie boleć.
Zależało Ci przecież na nim, więc jest to zrozumiałe. Musisz przeżyć swoją
żałobę. Nie da się tego kawałka życia przekreślić od tak. Ale nie musisz
też go przekreślać. Możesz nauczyć się wspominać z uśmiechem te miłe
chwile. Zakończył się jakiś etap w Twoim życiu, ale nie samo życie.



--
pozdrawiam
Cień

--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/