rester wrote:

> (...) Zawsze mnie ciagnela medycyna
> i wydaje mi sie ze ma to jako-taka przyszlosc, tzn. po medycynie w
> wiekszosci przypadkow mozna znalezc jakas prace (a moze sie myle? jesli tak
> to mnie poprawcie). (...)

Spróbuj dokonać samoanalizy tego swojego "ciągnięcia" do medycyny.
Czego tak naprawde pragniesz? Jakie czynniki są kluczowe?

A potem spróbuj skonfrontować swoje wyobrażenia o praktykowaniu tego
zawodu z innymi osobami (przede wszystkim z lekarzami, ale nie tylko).

Pamiętaj, że lekarz to bardzo specyficzny zawód. Oto moje uwagi:

- wykonywanie zawodu jest bardzo regulowane przez przepisy państwowe i
nie tylko, jest to bardzo przeregulowany prawnie zawód;
- lekarz bardzo mocno musi się liczyć z otoczeniem po fachu, chyba
praktycznie nie może nic zdziałać sam jeśli by tego pragnął
(przynajmniej na początku);
- bardzo długi okres nauki (studia, praktyki, specjalizacje, szkolenia
etc.);
- od zawodowych poczynań lekarza zależy zdrowie i życie ludzkie, a więc
wartości uważane przez bardzo wielu za najwyższe (->bardzo duża
odpowiedzialność);
- weź pod uwagę lichy stan organizacyjno-materialny państwowej polskiej
służby zdrowia, a wszystkie fakty zdają się mówić, że prawdopodobnie
stan ten nie ulegnie zasadniczej zmianie w dającej się przewidzień
przyszłości;
- chorych i niedomagających na zdrowiu ludzi będzie zawsze całkiem
sporo, czyli potencjalnie roboty "w bród", ale pytanie czy ci ludzie
będą gotowi zapłacić medykowi godziwe wynagrodzenie;
- leczenie ludzi to sztuka; mimo ogromnego postępu nauk, działanie
organizmu człowieka jest nadal bardzo zagadkowe - chyba sporo miejsca w
praktyce lekarskiej zajmuje działanie intuicyjne, metoda prób i błędów,
a czasem bezradne "rozłożenie rąk" lub uśmierzanie bólu i opóźnianie
procesów chorobowych;

No chyba że masz "powołanie" i musisz... no ale wtedy żadne racjonalne
rozumowanie chyba nie ma zastosowania... :)

to tyle


Jarosław Haziak (bynajmniej nie lekarz)