"Sky" <s...@o...pl> wrote in message news:f1pqre$kl8$1@news.onet.pl...

Krotkie odpowiedzi:

> Zamiast sami się angażować..czekamy na nie- bo to wygodniejsze...?

Latwiejsze, czekajac nie popełniamy błędów tak jak wtedy gdy cos robimy.
I czekając mozemy marzyc ile wlezie, a angazujac sie spotykamy sie
z szara rzeczywistosci, ktora raczej utrąca wczesniejsze marzenia.

To jednak zaangazowani praktycy cos potrafia zbudowac, zdzialac,
natomiast czekajacy mondrale potrafia ich zagadac.

Inna sprawa, ze to oczekiwanie to moze byc trwanie w dziecinstwie.
Dziecinstwo to wlasnie branie - dziecko robi AAAA i mama da jesc.
Dla dziecka to naturalne, potem powinno sie z tego wyrastać.
Moze czesc ludzie nie wyrosła? Czemu?


> Bo to dowartościowujące znacznie bardziej [gdy ktoś zabiega o nas]
> niż gdy my o kogoś?

Chyba nie chodzi tyle o dowartosciowanie, ile o ryzyko odrzucenia.

> Ciekawe -szczęścia więcej się doświadcza "biorąc" czy "dając"?

Branie daje szczescie ale na krótko, potem trzeba znowu brac i brac.
Dawanie znowu to ryzyko.
Branie i dawanie powinno byc zrownowazone.

> Niby dając...ale jakoś trend powszechnego oczekiwania na zaaangażowanie w
> nas innych temu przeczy...

tak, trend jest na oczekiwanie az ktos da. Patrz wyzej.
W dzisiejszych czas dawanie, robienie czego obarczone jest ryzykiem bycia
skrytykowanym,
przez mądrali, zwlaszcza jak cos nie wyjdzie.

Pozdr,
Duch