>obserwuję rocznego syna mojego brata

Jest takie genialne opowiadanie Henry Kutner'a opowiadające o tym, jak
dzieci znalazły niesamowite zabawki gdzieś na strychu.
Zabawki były ciekawe, edykacyjne, dzieciaki nie mogły się od nich oderwać,
ale uczyły dzieci myślenia "inną logiką". Np fale morza postrzegały jako
trójkąty.
Bardzo to było ciekawe.

Po pierwsze w jakiś sposób potwierdza Twoją tezę, o programistycznym
działaniu zabawek.

Po drugie uświadamia, że są inne sposoby patrzenia na świat, i że może ten
"jedyny słuszny" w jakiś sposób nas ogranicza?

Pozdrawiam, M.