michał pisze:
> Użytkownik "tren R" napisał w wiadomości:
>
> ...>>> ja bym powiedział, że słowa to forma, w która opakowane jest to samo
>>>> od lat. wystarczy słuchać tego co między słowami i nie ma kłopotu z
>>>> opakowaniem.
>
>>> Gdyby tak było, nie mielibyśmy żadnych granic, żeby bezpośrednio w
>>> pełni porozumiewać się z nacjami świata.
>>> Niestety prawda jest taka: Dopóki nie poznasz języka rozmówcy, nie
>>> poznasz samego rozmówcy.
>
>> zdaje się, że ty mówisz o formalnym dogadywaniu się takiego np ruska z
>> chińczykiem czy szweda z francuzem. faktycznie, żeby się dogadać,
>> trzeba co nieco liznąć.
>> ale w gruncie rzeczy, nie musisz znać języka takiego szweda, żeby
>> wiedzieć, że zapewne chce być kochany czy akurat ma ochotę pobzykać.
>> to jest to o czym ja mówię - potrzeby ludzkie są takie same. a już na
>> pewno w jednym obszarze kulturowym.
>> więc nie muszę znać slangu jakiejkolwiek subkultury, żeby wiedzieć, co
>> tam jednemu z drugim w duszy gra.
>
> Zgadzam się co do potrzeb. Różnice kulturowe są jednak w obyczaju.
> Obyczaj wyznacza granice między wolno - nie wolno; wypada nie wypada, do
> przyjęcia - nie do przyjęcia. Kultura języka należy do zwyczaju, a nie
> do potrzeb.
> Ta kultura języka musi mieć swoje miejsce.
> Ojciec do syna powie: "Na razie ucz się, później będzie czas na amory!"
> A kumpel w tej samej kwestii poinstruuje: "Dzieciaku, tyle okazji i
> jeszcze nie moczyłeś flaka?".
> No chyba jest różnica zasadnicza?

ale przecież przede wszystkim jest różnica w znaczeniu tych dwóch
komunikatów. mylisz dwie kwestie.
rozmawiamy tu o tym, że słowo to jest forma, a potrzeby ludzkie to treść.

gdyby ojciec powiedział: synu, nauka to potęgi klucz, ale odbądź kilka
stosunków seksualnych, zanim twoim koleżankom dziurki nie zardzewieją,
to byłby to komunikat zbieżny z komunikatem funfla. i mimo że
powiedziany inną grypserą, trafiłby tam, gdzie powinien, czyli do serca
i umysłu.

comprende wodzu?

>> a jeśli chodzi o następne pokolenia - to jak się wsłuchasz, to sobie
>> przypomnisz swoje problemy i problemiki. o ile coś tam jarzysz pod
>> kopułą :)
>
> Toż mówię, że trzeba się wsłuchiwać i pamiętać siebie z tamtych lat.

to dobrze wodzu mówisz. ale jednak - brać squaw po tygodniu znajomości,
to może tylko szaleniec.

>>>>> Ostatnie zdanie miało wyrażać, że obniżanie granicy "obcowania z
>>>>> tematem" (czyli jak rozumiem - brania udziału młodzieży w
>>>>> działaniach z nieplanowanymi konsekwencjami) wynika z takiego a nie
>>>>> innego klimatu. A Ty, zdaje się, języka jako nośnika całej
>>>>> subkultury nie doceniasz. :)
>
>>>> no a tenże klimat tworzą też media - czyli debilne gazetki.
>>>> al ty zdaje się że nie doceniasz wpływu zewnętrznych wzorców :)
>
>>> Doceniam, ale doceniam bardziej niż przedstawiciele młodzieży. Ty
>>> jedzież jeszcze bardziej na tym wózku wzorców zewnętrznych, bo
>>> zemocjonawany odpowiedzialnością za wychowanie swoich dzieci. Na
>>> Twoim miejscu zadbałbym bardziej na poznawanie subkultury (zazwyczaj
>>> dzieci do jakiejś należą lub będą należały). Zyskałbyś wtedy większy
>>> wgląd na obrót spraw w relacjach z dzieckiem. Ale jeśli tego nie
>>> zrobisz - nic się nie stanie z tego tytułu, tylko mniej będziesz
>>> wiedział.
>
>> tu zdecydowanie pełna zgoda. zawsze uważałem, że zdecydowana cześć
>> odpowiedzialności za wychowanie leży po stronie rodziców. żadne szkoły
>> czy inne tam media nie mogą przejąc tej roli, bo nie mają aż tak
>> efektywnych narzędzi wpływu.
>
> Ale za to maja większe rozeznanie. Zajmują się zawodowo (pominąwszy
> wszelkie niedociągnięcia w tej kwestii) tylko wychowaniem, można
> powiedzieć. Rodzice mają więcej obowiązków w domu, niż tylko
> wychowywanie i brak im zawodowego przygotowania. Praktycznie
> eksperymentują. Za to maja szansę, jak nikt inny budować najlwspanialsze
> relacje ze swoimi dziećmi.
> Tren, i szkoła i rodzice są niezbędni!

pierdolisz jak potłuczony wg mojego rozeznania :)
uczitiele rozeznanie mają o wiele mniejsze w porównaniu ze średnio
rozgarniętymi rodzicami. zajmują się zawodowo nauczaniem a nie
wychowaniem, jak usiłujesz to dziwacznie przedstawić.
owszem, dzieciaki się tam też wychowują. znaczy w szkole.
ale niejako przy okazji, a nie celowo.
ot po prostu chłoną to co się dzieje i tyle. dokładnie tak samo jak
debilne gazetki.
wyjątkiem są nauczyciele wychowawcy - ja miałem praktycznie jednego w
swojej karierze naukowej. wyjątkiem są wartościowe gazetki dla nastolatków.
ale nie oszukujmy się, wszystko co wartościowe jest elitarne.
i tak będzie zawsze.

a co do niezbędności szkoły, jestem tu rozdarty :)
w jej wymiarze obecnym, skłaniam się do śmiałej hipotezy, że koedukacja
to złoooo :)

--
http://www.lastfm.pl/music/Tu+i+Teraz/16+Minut