W piątek, 03 października 2003 12:10:45 M napisał/a w wiadomości
news:1biqnv4itp31003urkrt4uts8tfad1hcfn@4ax.com
Uwaga - adres ANTISPAM - zobacz stopkę listu!

>>Wydaje mi się jednak, że jak ktoś jest uznany za całkowicie
>>niezdolnego do pracy i ma z tego powodu przyznaną rentę, a pracuje, to
>>oznacza to, że decyzja o całkowitej niezdolności do pracy nie była
>>prawidłowo wydana, i taka osoba nie jest całkowicie niezdolna do
>>pracy, tylko częściowo zdolna, gdyż pracuje.
>
> mozna miec czesciowa niezdolnosc do pracy i rente dostawac
> ja jestem takim przykladem

Częściowa niezdolność to nie jest całkowita niezdolność. Wydawało mi
się, że pisał Pan o całkowitej niezdolności.

>>Jeśli ktoś dostaje rentę, która ma mu kompensować brak innych dochodów
>>spowodowany niemożliwością uzyskiwania ich w jakikolwiek sposób, to ta
>>renta mu się nie należy w sytuacji, gdy zaczyna uzyskiwać dochody.
>
> jesli mam okolo 500 zl renty i propozycje pracy - dorobienia - za 250
> zl to rozumiem ze renta mi sie nie nalezy?

Nie wiem. Nie wiem jakie są w tej sprawie przepisy.

> jesli przez przynaniem renty nigdy nie pracowalem to jaki wskaznik
> obierze kochany rzad by mi dokopac i idebrac swiadczenie?

Nie wiem. Nie jestem rządem.

> niech rzad zapewni mi szanse pracy (szkolen tez nie uswiadcze w
> posredniaku) ale taka realna ze ja znajde... i niech mi zagwarantuje
> ze jak ja strace ZUS wznowi mi wyplacanie renty, bo obawiam sie
> ze takie zawieszenie renty gdy ktos podejmuje prace to bilet w jedna
> strone. powrotu nie bedzie.

Nigdy nie miałem przekonania, że rząd ma mi cokolwiek zapewnić poza
bezpieczeństwem. TO jest oczywiście kwestia podejścia do tych spraw i
światopoglądu. ja uważam, że rząd nie jest od tego, by komukolwiek
zapewniać cokolwiek. Jestem paskudnym liberałem.

Problem polega na tym, że zabezpieczenie podstawowych warunków do
zycia powinna zapewnić rodzina i najblizsi, powinny zapewnić
organizacje charytatywne i ewentualnie lokalne (gminne czy powiatowe,
finansowane faktycznie z podatków) instytucje pomocy społecznej.

Mam jednak wrażenie, że lata socjalizmu doprowadziły do tego, że
mnóstwo ludzi, w tym (wcale nie jakoś szczególnie) inwalidzi maja
głębokie przekonanie, że im się coś NALEŻY z samego faktu, że znależli
się w trudnej sytuacji.

Nic się nie NALEŻY. Dowodem na to jest skądinąd właśnie sytuacja w
jakiej znajduje się nasze państwo - z przekonania, że coś się należy
wynikają ciągłe awantury i usilne próby wyciągnięcia z naszych
kieszenie coraz większej ilości pieniędzy, żeby zapychac dziury
wynikające RÓWNIEŻ z powszechnego przekonania, że coś się NALEŻY.

Kalece, który jest niezdolny do jakiegokolwiek działania NALEŻY się
pomoc ze strony najbliższych. To na nich spoczywa obowiązek zajęcia
się niedołężnym członkiem rodziny. Osoba taka MOŻE zwrócić się o pomoc
do instytucji charytatywnej, która postawiła sobie za zadanie
pomaganie w łaśnie w takich przypadkach. Osobie takiej POWINNA pomóc
lokalna komórka SAMORZĄDOWEJ pomocy społecznej - a lokalna dlatego, że
TYLKO ona ma możliwość poznania faktycznej sytuacji osoby, która
znajduje się w trudnej sytuacji.

Rząd powinien zajmować się obronnością, zachowaniem porządku w
państwie i już. Z Całą pewniością nie powinien zajmować się
zapewnianiem pracy dla kogokolwiek, i z całą pewnością nie powinien
zajmować się rozdzielnictwem zapomóg - od tego są firmy
ubezpieczeniowe i instytucje zaufania publicznego, które powinny
zarządzać odpowiednimi funduszami.

Piszę o tym, jak moim zdaniem być POWINNO. Oczywiście tak nie jest.
jest tak, że wszystko, co się da jest centralizowane w rękach grupy
trzymającej władzę w państwie, któtra to grupa decyduje kto i ile
dostanie, a, właściwie, jak widać na załączonym obrazku, komu i ile
mozna jeszcze zabrać. Ale ogólnie tendencja jest taka, by zdejmować z
ludzi odpowiedzialność za samych siebie i za najbliższych - matka
wychowująca kalekie dziecko często (nie zawsze!), bardzo często i za
często zaczyna od tego, że domaga się, by KTOŚ jej pomógł. Otóż
problemem nie jest nawet to, że ona się zwraca do kogos o pomoc,
problemem jest to, że uważa, że czyimś obowiązkiem jest to, by jej
pomóc.

Ja uważam, że gdybyśmy my sami wzięli się w garść i przestali domagać
się, by KTOŚ nam pomógł, to być może byłoby łatwiej.

Nawiązując jeszcze do Pańskiego poprzedniego listu, pisze Pan w nim,
że Panu się lepiej opłaca nie pracować niż pracować, bo zabiorą Panu
rentę. Jest to dowód na głoszoną przeze mnie tezę, że w
przytłaczającej większości przypadków bezrobotni (kalecy i sprawni)
wcale nie domagają się pracy - oni domagają się PIENIĘDZY. Gdyby im
dać pieniądze jakich chcą, to mogliby w ogóle nie pracować.

Otóż informuję Pana, że posiadanie pracy nawet kosztem renty jest
korzystne, gdyż pozwala dokształcić się, pozwala COŚ robić i otwiera
ewentualne perspektywy na coś lepszego i bardziej dochodowego.
Siedzenie w domu i wygladanie w oczekuiwaniu na listonosza
przynoszącego rentę z całą pewnością nie pozwoli na uwierzenie w
jakieś lepsze jutro. Pozwoli na zgorzknienie i przekonywanie się i
swojego otoczenia, że rząd POWINIEN zapewnić pracę (a w domysle, że
rząd powinien dac mi więcej pieniędzy).

--
Pozdrawiam
Adam Pietrasiewicz
Redaktor Biuletynu Sceptycznego
http://www.biuletynsceptyczny.z.pl
Żeby do mnie napisać kliknij http://cerbermail.com/?DQr0g2Y88R


---
Ten list został wysłany przy użyciu Gołąbka http://www.amsoft.com.pl/golabek