Wszystko ma swoje granice, także wszystko ma swoje granice.
Granicą wszystkiego jest nic.
Nic jest brzegiem wszystkiego i jest nieusuwalne:
zabierając z wszystkiego nic, nic nie ubywa.

"Ja powiedziałem wszystko, a TY z tego nic nie rozumiesz,
przekroczyłem więc wszystko, tworząc w Twojej głowie
coś, coś czego nie ma - ślad w NIC."

Na powyższym przykładzie ładnie widać granicę pomiędzy
BYĆ a ISTNIEĆ
Nic nie ma, a istnieje w nic.

pozdrawiam czyli nie pozdrawiam
i żegnam nie żegnając
Postmodernizm zdycha i ledwo dycha.
hehe he
Edward Robak* z Nowej Huty
~>°<~ c:psf,psp | apm
miłośnik mądrości i nie tylko :)