Ostatnio coraz czesciej zaczelam spotykac sie z delikatnym nagabywaniem o to,
czy juz z TZ spodziewamy sie potomka. I to - uwaga! - nie od blizszej i dalszej
rodziny, ale od ludzi wokol: znajomych, wspolpracownikow... i to niekoniecznie
takich, z ktorymi jestem szczegolnie blisko. I tym bardziej, ze po slubie
jestem dopiero rok i pare miesiecy.

Zastanawiajac sie nad tym fenomenem, i po kilku rozmowach z TZ, doszlismy do
wniosku, ze rzeczywiscie w Niemczech, jak i w rodzinnym kraju TZ, ludzie biora
slub, wtedy kiedy juz chca miec dziecko, budowac dom i takie tam. No i
rzeczywiscie, wokol nas pobieraja sie prawie wylacznie wtedy, kiedy juz planuja
miec dziecko, albo kiedy dziecko jest juz w drodze. Zeby ze soba byc - po
prostu razem mieszkaja. No - znamy jeden wyjatek - ale tam chodzilo o wize ;)

Widze tu pewna roznice w stosunku do Polski, ludzie pobieraja sie i zyja czasem
dlugie lata bez dzieci, zreszta chyba na grupie takie osoby tez sa.

No i stad wlasnie moje pytanie, zwlaszcza do takich osob, ktorych potomstwo
przyszlo na swiat po dluzszym juz stazu malzenskim. Co bylo motywacja do
wziecia slubu ?
Czy tylko presja otoczenia i wspolne opodatkowanie ? I jakie byly przyczyny, ze
czekaliscie z dziecmi ?
I
czy decyzja o 'planowaniu' byla podjeta z rozmyslem (tak, juz mamy samochod,

dom, i iles tam tys na koncie), czy raczej z potrzeby serca ? Jedna osoba
powiedziala mi kiedys, ze bez dziecka jej zwiazek sie juz nie rozwijal
(dziecko urodzilo sie w 6 lat po slubie) - czy ktos cos podobnego odczul ? Mnie
to odczucie (przynajmniej na razie) jest obce.

Jak sama zastanawiam sie nad swoim malzenstwem, to dochodze do wniosku, ze
powody do slubu nie byly natury materialnej (nie wiedzialam o wiekszosci
korzysci, o ktorych wiem teraz), ani tez nie odczuwalam jakiejs specjalnej
presji otoczenia. Moze po prostu chcialam jakos podkreslic, ze ten zwiazek jest
'inny od innych' ? Wlasciwie to trudno odpowiedziec na to pytanie :)

Co do dzieci... wlasciwie *prawie* nic nie stoi na przeszkodzie, zeby je miec,
jesli chodzi o sytuacje zyciowa (prawie - bo najpierw chcialabym obronic
doktorat, ale w sumie tez wielka tragedia by sie nie stala)... a jednak jakos
jestesmy z TZ zgodni, ze to *jeszcze nie teraz* (aczkolwiek, gdybysmy zaliczyli
'wpadke' - uzywajac terminologii z psd ;) - to byloby wiecej radosci niz
frustracji z tego powodu)
No i tu tez sie nie moge jakichs konkretnych powodow dopatrzec...

Fajnie by bylo, gdyby ktos podzielil sie swoimi przemysleniami/doswiadczeniami
na ten temat.

Dunia

PS. Qwax, wiem, co napiszesz ;)
--
============= P o l N E W S ==============
archiwum i przeszukiwanie newsów
http://www.polnews.pl