"Pytanie o to, czy ,,wola życia" może mieć wpływ na przeżycie pacjentów jest
kwestią, o której naukowcy rzadko dyskutują. Stuart Jeffries spotkał się
jednak z jednym z nich, który zajmuje się tylko tym zagadnieniem."

Całość tu:
http://portalwiedzy.onet.pl/0,11127,1458316,czasopis
ma.html

Fragment:
"Żeglarz Tony Bullimore w 1997 roku przeżył pięć dni bez zapasów żywności,
gdy jego jacht przewrócił się do góry nogami. - Miał coś w rodzaju
podręcznego zestawu do przeżycia i wiedział, jak go użyć. Potem Bullimore
powiedział, że przeżył ,,dzięki odrobinie czekolady, wody i całkowitej
determinacji."

Także wysoki poziom aktywności umysłowej może być przyczyną różnic między
przeżyciem a niechybną śmiercią. Montgomery wspomina Edwarda Brudno,
amerykańskiego pilota, który spędził siedem i pół roku jako więzień podczas
wojny w Wietnamie. W tym czasie nauczył się francuskiego i zaprojektował w
głowie dom swoich marzeń aż do ostatniej deski w podłodze. Stworzył też i
zapamiętał wierszowany dziennik opowiadający o jego uwięzieniu. Kiedy w
1973 roku został uwolniony, poprosił o magnetofon, by mógł nagrać swój
wiersz.

- Zajęło mu to 45 minut!- opowiada Montgomery. - Dbał o to, by jego umysł
był cały czas zajęty, co najprawdopodobniej miało znaczenie dla jego
przetrwania.

Hugh Montgomery wspomina także Joe'go Simpsona, alpinistę, którego książka
,,Dotknięcie pustki" (później sfilmowana jako ,,Czekając na Joe") opisuje
samotne, niemal kilometrowe zejście z Siula Grande w peruwiańskich Andach
ze złamaną nogą w 1985 roku.

- Wielu ludziom, którzy przeżyli podobne sytuacje, udało się, ponieważ
rozbijali to, przez co musieli przejść, na małe zadania. Jeśli ktoś
powiedziałby mi, że aby przeżyć muszę wspiąć się po północnej ścianie
Eigeru, pomyślałbym: ,,Zapomnij. Nie dam rady. Po prostu tu umrę." Albo
mógłbym rozbić to na małe zadania, które wykonywałbym jedno po drugim.

Montgomery przyznaje, że potrzeba jeszcze wielu badań nad zjawiskiem woli
życia.

- Jednak kiedy spotyka się, tak jak często zdarza się to mnie, dwóch
pacjentów, którzy wydają się być w tym samym stanie, dysponować takimi
samymi siłami i mieć podobne słabości, ale jeden z nich umiera, a drugi
nie, wówczas jestem przekonany, że to właśnie wola życia decyduje o tym,
któremu z nich udaje się przeżyć."

Taaaak, zawsze uważałam, że trening sprawności umysłu ma decydujące
znaczenie dla sprawności ciała (oj, rzadko jest odwrotnie, niestety) o ile
oczywiście sam umysł jest zdolny do zmuszania samego siebie do treningu...

Dlaczego tak wielu ludzi rezygnuje tak łatwo z walki o życie/zdrowie? - bo
nie wiedzą, jak walczyć umysłem lub nie wiedzą, że można nim walczyć lub
nie potrafią go zmusić do walki o samego siebie... a przecież znane są
przypadki tzw. cudownych wyzdrowień - gdyby tak przebadać je pod względem
woli/determinacji życia u osób, którym sie one przydarzyły, pewnie wyniki
byłyby ciekawe!
--
XL wiosenna
====================================================
================
"Jeżeli ktoś naprawdę cię nienawidził, to tylko dlatego, że nie mógł być
taki, jak ty."
====================================================
================
Poprzedni profil:
http://groups.google.com/groups/profile?enc_user=LWs
rThYAAABr-nqNxKREgaFPDG6Ht91aF6sPCqGHHKkulQEP0yp8Qg