Strona internetowa zamknięta

Liczba wypowiedzi w tym wątku: 8

1. Data: 2015-11-24 15:44:24

Temat: Strona internetowa zamknięta
Od: glob <r...@g...com> szukaj wiadomości tego autora

No normalnie afera goni aferę. Jakbyście chcieli poczytać o katastrofie smoleńskiej,
a była strona z raportem na ten temat, to teraz już nie poczytacie. Szydło
wypowiadała się że będzie zamknięta i narazie tyle ma do powiedzenia.

› Pokaż wiadomość z nagłówkami

Do góry

Zobacz także

2. Data: 2015-11-24 18:10:34

Temat: Re: Strona internetowa zamknięta
Od: b...@g...com szukaj wiadomości tego autora

glob wrote:
>
> No normalnie afera goni aferę. Jakbyście chcieli poczytać
> o katastrofie smoleńskiej, a była strona z raportem na ten
> temat, to teraz już nie poczytacie.
>
Tja, smolenskim trollom od pancernej brzozy wylaczyli
ich strone internetowa prowadzona za publiczna kase..

--
Smart questions to stupid answers

› Pokaż wiadomość z nagłówkami

Do góry

3. Data: 2015-11-24 18:15:53

Temat: Re: Strona internetowa zamknięta
Od: Ikselka <i...@g...pl> szukaj wiadomości tego autora

Dnia Tue, 24 Nov 2015 09:10:34 -0800 (PST), b...@g...com napisał(a):

> glob wrote:
>>
>> No normalnie afera goni aferę. Jakbyście chcieli poczytać
>> o katastrofie smoleńskiej, a była strona z raportem na ten
>> temat, to teraz już nie poczytacie.
>>
> Tja, smolenskim trollom od pancernej brzozy wylaczyli
> ich strone internetowa prowadzona za publiczna kase..
>

Poczytacie:

"

Motto: Dajmy świadectwo prawdzie

Co wiemy o przyczynach Katastrofy Smoleńskiej
Włodzimierz Klonowski *1), Ryszard Kopiecki*2), Jan B. Obrębski*3),Jan
Pawlikowski*4) ,Jacek Rońda*5)
1. Wprowadzenie

Jednym z głównych, w chwili obecnej, źródeł informacji na temat różnych
aspektów wyjaśnienia przyczyn katastrofy samolotu TU-154M na lotnisku w
Smoleńsku 10 kwietnia 2010 r. są referaty przedstawione na trzech
Konferencjach Smoleńskich. Celem tych konferencji było ?stworzenie forum
dla przedstawienia interdyscyplinarnych badań? dotyczących przyczyny
katastrofy samolotu Tu -154M. Pierwsza Konferencja (w 2012 r.) dotyczyła
głównie technicznych aspektów katastrofy (?mechaniki lotu i mechaniki
zniszczenia?). Na kolejnych Konferencjach (drugiej w 2013 r. i trzeciej w
2014 r.) problematyka techniczna została poszerzona o problemy medyczne,
socjologiczne i prawne. Tak więc wyniki analiz przedstawione na wszystkich
Konferencjach dają podstawę do naukowej oceny różnych aspektów katastrofy
oraz dostępnych materiałów dowodowych. Wyniki te zostały opublikowane w 78
recenzowanych referatach, opracowanych przez autorów reprezentujących
środowiska naukowe. Żaden z referatów nie spotkał się z merytoryczną
krytyką.
Celem niniejszej publikacji jest analiza i ocena dwóch różnych
interpretacji przyczyn Katastrofy Smoleńskiej, przedstawionych w
Materiałach Konferencji Smoleńskiej 1),,2) oraz w Raporcie Komisji Millera
3). Według autorów referatów Konferencji Smoleńskich, zniszczenie samolotu
nastąpiło na skutek wcześniejszych wybuchów jakie wystąpiły wewnątrz
samolotu na wysokości około 35 nad ziemią i utraty sterowności. Według
Raportu Komisji Millera w pełni technicznie sprawny samolot Tu-154M rozbił
się w wyniku uderzenia o ziemię. Pierwsza opinia znajduje potwierdzenie w
wynikach badań naukowych a druga (wg jej autorów ?ekspercka?) ustalona
głównie na podstawie kopii zapisów czarnych skrzynek, rejestratorów lotu
udostępnionych przez stronę rosyjską oraz fragmentarycznych wizji
lokalnych, jest całkowicie niezgodna z podstawowymi prawami fizyki.
????????????????????????????????????????????????????
???????.
*) Autorzy są sygnatariuszami Konferencji Smoleńskich : *1) prof. dr
hab.., *2) dr n. matem., *3emer. prof. zw. dr hab. inż., *4) dr hab. inż.
emer. prof. Pol. Warsz., *1) prof. zw. dr hab. inż.,
1) Dorobek konferencji smoleńskich został opublikowany w trzech tomach
Materiałów Konferencyjnych z roku 2012, 2013 i 2014, dostępnych w
bibliotekach uczelni technicznych oraz instytutów naukowych, na stronie
internetowej www.konferencjasmolenska.pl , a częściowo także na łamach
niezależnych tygodników,
2) Interpretacja ta podzielana jest także przez Zespół Parlamentarny
opublikowany na stronie internetowej WWW.smolenskzespol.
Sejm.gov.pl
3) Opublikowany w 2011 r. na stronie internetowej, www.Raport Millera.pl
2. Istota kontrowersji w sprawie przyczyn katastrofy
Ustalenia przyjęte w Raporcie Komisji Millera

Według Raportu Komisji Millera ?Przyczyną wypadku było zejście poniżej
minimalnej wysokości zniżania, przy nadmiernej prędkości opadania, w
warunkach atmosferycznych uniemożliwiających wzrokowy kontakt z ziemią i
spóźnione procedury odejścia na drugi krąg. Doprowadziło to do zderzenia z
przeszkodą terenową, co spowodowało oderwanie fragmentu lewego skrzydła
wraz z lotką?.
W treści Raportu na szczególną uwagę zwracają kontrowersyjne założenia
podane jako ?Informacje faktyczne? wg których:
1. samolot został całkowicie rozbity w wyniku zderzenia z ziemią, po
utracie części lewego skrzydła w wyniku zderzeniu z brzozą a następnie
rotacji i upadku ?na plecy?,
2. do momentu zderzenia z ziemią samolot był technicznie sprawny,
3. po zderzeniu z ziemią szczątki samolotu rozprzestrzeniły się na obszarze
wyidealizowanego prostokąta o wymiarach ok. 52x265 m (Fot. 1 i 2),
4. dowódca samolotu ś.p. mjr A. Protasiuk ?w dniu 10.04 2010 r. nie
posiadał ważnych uprawnień do wykonywania lotu w charakterze dowódcy? oraz
sterował samolotem w warunkach silnej presji psychicznej spowodowanej
obecnością w kabinie pilotów ś.p. gen. A. Błasika.

Fot. 1. Obszar rozrzutu części samolotu wg Raportu Millera naniesiony na
zdjęcie satelitarne interpretowany jako teren zniszczenia zadrzewienia w
miejscu upadku
Przeważająca część Raportu Komisji Millera poświęcona jest arbitralnej
ocenie procedur przygotowania i przebiegu lotu oraz sylwetek
psychologicznych pilotów itd., podczas gdy zagadnieniom technicznym,
najważniejszym dla odtworzenia przyczyn katastrofy i wniosków końcowych
poświęcono tylko znikomą uwagę.
2.2. Techniczne aspekty katastrofy w świetle Materiałów Konferencji
Smoleńskich

Wyniki badań autorów referatów Konferencji Smoleńskich w całości podważają
ustalenia Komisji Millera. Niepodważalnymi dowodami są:
- duża liczba, szczególnie drobnych fragmentów samolotu (szacowana na ponad
60 tysięcy), rozrzuconych na dużej powierzchni (większej niż wg Raportu
Komisji Millera) o szerokości ok. 60 m i długości ok. 500 m (P. Witakowski,
MKS 2012 i 2014 r.), charakterystyczna w przypadku wystąpienia wybuchu w
powietrzu,
- szczątki samolotu w postaci fragmentów konstrukcji i kawałków blachy
rozmieszczonych na dużym obszarze pośród drzew lub zawieszone na drzewach
jednoznacznie wskazujące, że samolot rozpadał się w powietrzu,
- pominięcie i niejednokrotnie błędna interpretacja całego szeregu danych,
wykresów i analiz przedstawionych w Raporcie ATM (?Ekspertyza techniczna ?
Deszyfracja i analiza danych z pokładowych parametrów lotu Tu-!54M?)
dotyczących w szczególności ostatniego odcinka lotu samolotu od
hipotetycznego uderzenia w brzozę do miejsca oznaczonego TAWS 38 (Fot.4) w
którym nastąpiło wyłączenie zasilania urządzeń pokładowych (K. Nowaczyk MKS
2012 r.),

Fot. 2. Miejsce zderzenia samolotu z ziemią naniesione na zdjęciu
satelitarnym wg Raportu Millera (usytuowanie brzozy nie jest zaznaczone)
- rzeczywisty przebieg trajektorii (K. Nowaczyk, MKS 2012 r., Fot. 4) inny
niż podany w Raporcie Komisji Millera (Fot. 2); trajektoria pozioma,
ustalona na podstawie danych odzyskanych z systemów komputerowych
zainstalowanych w Tu-154M i odczytanych przez firmę amerykańską ATRM,
przebiega w odległości kilkunastu metrów od brzozy, co wskazuje, że
hipoteza o zderzeniu samolotu z brzozą nie znajduje uzasadnienia,
- brak wyraźnego krateru w miejscu zderzenia z ziemią; widoczny na
zdjęciach krater jest pozorny i biegnie ukośnie do kierunku
lotu, co znajduje potwierdzenie na zdjęciach satelitarnych (P.
Witakowski, MKS 2012 i 2013 r.) ,
- wiele ciał Ofiar bez ubrań, co jest charakterystycznym zjawiskiem przy
wybuchach bomby paliwowo-powietrznej,
- niezgodny ze stanem faktycznym rozrzut fragmentów samolotu na obszarze
wyidealizowanego prostokąta 52x165 m (Fot. 1), podczas gdy zdjęcia
satelitarne i oceny polskich archeologów, prowadzących badania terenowe
prowadzących badania terenowe wskazują, że rozrzut ten zajmuje obszar o
długości ok. 5000 m (Fot.2 i 3, P. Witakowski MKS 2012 r.),

Fot.3. Obraz satelitarny rejonu katastrofy; przeważająca liczba większych
szczątków rozrzucona głównie na obwodzie miejsca katastrofy (C. Cieszewski,
MKS 2012 r.)
- nity znajdujące się w jednym z ekshumowanych ciał Ofiar (informacja
podana przez Rodzinę Smoleńską),
- wyrwane nity wzdłuż obwodu łączącego centropłacie z częścią ogonową
samolotu (K. Berczyński, MKS 2012 r., J. Obrębski, MKS 2012 i 2013 r., A.
Ziółkowski, MKS 2014 r.,
- ślady wyrwania nitów w kierunku prostopadłym do poszycia skrzydeł (J.
Obrębski, MKS 2012 i 2013 r.), świadczące o działaniu ciśnienia
powstałego między górnym i dolnym poszyciem skrzydła, zatem o wystąpieniu
wybuchu w powietrzu,
- dezintegracja znacznej liczby foteli lotniczych wraz ze szczątkami ciał
Ofiar katastrofy niemal na całej powierzchni rozrzutu szczątków samolotu
(B. Gajewski, MKS 2014 r.), świadcząca o występowaniu wybuchów wewnątrz
samolotu,
- stwierdzenie, na podstawie wyników analiz chemicznych próbek pobranych z
wraku samolotu za pomocą termicznego chromatografu gazowego, obecności
sygnału mogącego pochodzić od silnego materiału wybuchowego - heksogenu (K.
Kamieńska-Trela, S. Szymański, MKS 2014 r.) itd.

Fot. 4. Trajektoria pozioma lotu samolotu wg Raportu ATM (K. Nowaczyk, MKS
2012 r.)
Autorom Raportu Komisji Millera można ponadto zarzucić:
- arbitralne ograniczenie analizy przebiegu lotu do momentu hipotetycznego
zderzenia z brzozą i pominięcie ostatnich zapisów w miejscu oznaczonym
symbolem TAWS 38 oraz danych z zamrożonej pamięci w miejscu FMS (Fot. 4),
podczas gdy zniszczenie nastąpiło kilka sekund później, w znacznej
odległości od brzozy,
- akceptację niezgodnego z prawami fizyki jednoczesnego zniszczenie dwóch
zderzających się ciał tj. skrzydła samolotu i brzozy (G. Szuladziński MKS
2012 r. i J. Obrębski MKS 2012 r.),
- zaniechanie bezzwłocznego pobrania próbek z wraku oraz ich badania na
obecność materiałów wybuchowych itd.
Ostatni zarzut niedawno nabrał szczególnego znaczenia w związku z
wykonaniem przez Centralne Laboratorium Kryminalistyczne Policji badań
próbek pobranych z wraku po ponad trzech latach od katastrofy. W
udostępnionym przez CLKP raporcie, dwoje wybitnych chemików, ś.p. prof.
Krystyna Kamieńska-Trela i prof. Sławomir Szymański, wykazali liczne błędy
i niewłaściwą interpretację wyników. Występujący w badaniach blisko stu
próbek sygnał typowy dla heksogenu, pracownicy CLKP zinterpretowali jako
sygnał obecności wszechobecnych w naszym środowisk ftalanów i zaniechali
dalszych bardziej dokładnych badań.
W świetle podanych stwierdzeń, ustalenia przyjęte w Raporcie Komisji
Millera nie znajdują potwierdzenia naukowego i faktycznego. Są one
sprzeczne z zasadami fizyki, mechaniki lotu i mechaniki zniszczenia.
Rozpadnięcie się samolotu na dziesiątki tysięcy części, znamiona
oddziaływania dużego ciśnienia wewnątrz samolotu, wyrwane nity i brak
wyraźnego krateru w miejscu zderzenia największych części samolotu z ziemią
nie mogły być spowodowane ani przez kolizję z brzozą, ani przez błędy
pilotażu, ani też przez niewłaściwe naprowadzanie samolotu. Jedynym
wytłumaczeniem jest seria wybuchów wewnątrz samolotu w czasie lotu.
2.3. Problemy nie do końca wyjaśnione

Istnieje szereg pytań i problemów nie do końca wyjaśnionych w tym:
niejasne powody dla których w Raporcie Millera zostały opublikowane błędne
lub niepełne dane dotyczące przebiegu katastrofy a w szczególności
dotyczące:
- przebiegu trajektorii lotu samolotu (K. Nowaczyk, MKS 2012 r.),
- nieuwzględnienia w analizie wyników lotu testowego samolotu TU-154M z
numerem bocznym 102,
- nieuwzględnienia w analizie punktu TAWS 38 na trajektorii lotu i nie
ustalenie współrzędnych samolotu w którym można byłoby potwierdzić
możliwość wykonania ?półbeczki? (K. Nowaczyk, W. Binienda, MKS 2012 r.),
- manipulacji w sprawie komendy wieży kontrolnej, że samolot znajduje się
?na kursie i na ścieżce?, podczas gdy był on poza ścieżką schodzenia (Fot.
4),
2. obecności na wrakowisku ?jasnych plam? na obrazach satelitarnych (C.
Cieszewski, MKS 2012 i 2013 r.), które wymagałyby interpretacji,
3. obecności tuż po katastrofie ciężkiego sprzętu nie widocznego na
zdjęciach satelitarnych (C. Cieszewski, MKS 2012 r.),
4. niejasne okoliczności powstania o godz. 8 rano czasu moskiewskiego mgły
o wyjątkowej gęstości, która ustąpiła wkrótce po katastrofie,
5. niejasne decyzje prokuratury wojskowej które spowodowały bardzo znaczne
opóźnienia w badaniach próbek na obecność substancji wybuchowych; próbki
przywiezione po trzech latach, wypłukane przez deszcze i umyte stały się
nie w pełni wartościowymi,
6. niejasne powody dlaczego w Raporcie Komisji Millera zrezygnowano z badań
symulacyjnych, ogólnie uznawanych jako obiektywne metody badań katastrof
lotniczych,
7. pominięcie informacji o tym, że podmuch silników samolotu lecącego na
wysokości około 6 m powinien pozostawić wyraźne ślady zniszczeń naziemnych,
szczególnie w otoczenia brzozy (G. A. J?rgensen, MKS 2014 r.),
8. zauważalne zdjęciach satelitarnych, zmiany pierwotnego położenia
fragmentów samolotu w pierwszych dniach po katastrofie, które miały na celu
zmniejszenie obszaru rozrzutu szczątków (C. Cieszewski, MKS 2012 r.),
9. niejasne powody zaniechania badania ciał Ofiar przy udziale
patomorfologów,
10. brak dowodów, że samolot w momencie uderzenia w ziemię był sprawny
itd.
3. Analiza wybranych aspektów katastrofy
3.1. Postać zniszczenia

Do podstawowych argumentów przemawiających za zniszczeniem samolotu w
powietrzu jest jego rozpad na dziesiątki tysięcy drobnych szczątków i ich
upadek na dużej powierzchni (Fot. 1 ? 4). Obserwacja różnych postaci
zniszczenia samolotów w katastrofach, jakie dotychczas wydarzyły się,
wyklucza takie zniszczenie Tu-154M w przypadku zderzenia całego samolotu z
ziemią (P. Witakowski, MKS 2012 r.). Aktualny stan badań potwierdza
hipotezę, że przyczyną zniszczenia była seria wybuchów (G. Szuladziński,
MKS 2012 r., G. A. J?rgensen, MKS 2014 r.). Potwierdza to też dosyć
uporządkowany rozrzut fragmentów konstrukcji (Fot. 3). Zdjęcia satelitarne
o dużej rozdzielczości pokazują, że większe części układają się wzdłuż
elips z dłuższą osią zgodną z kierunkiem lotu, a mniejsze bliżej jej środka
wokół którego znalazły się kabina pilotów i fragmenty kabiny pasażerskiej
(C. Cieszewski, MKS 2013 r., J. Jabczyński, MKS 2014 r.). Taki rozkład
szczątków jest efektem silniejszego oddziaływania ?bocznych sił? wybuchu na
fragmenty samolotu o większej powierzchni (C. Cieszewski, MKS 2013 i 2014
r.). Należy podkreślić, że pierwsze fragmenty konstrukcji spadły na ziemię
w odległości około 40 m od hipotetycznego zderzenia z brzozą (K. Nowaczyk,
MKS 2012 r.).

Rys. 1. Graficzne przedstawienie zachowanych fragmentów samolotu wg Raportu
Millera

W Raporcie Millera nie wyjaśniono przyczyn tak nieprawdopodobnie dużej
liczby szczątków samolotu. Ograniczono się tylko do przedstawienia
wizualizacji komputerowej, sugerującej, że samolot rozpadł się na 15 dużych
części (Rys.1).
Naukowe podstawy wersji o zniszczeniu samolotu w powietrzu podaje również
G.A. J?rgensen (MKS 2014 r.). Istotną ich część stanowi ocena utraty
wartości siły nośnej samolotu w przypadku zaistnienia wybuchów w lewym
skrzydle i kolejnego odrywania się najpierw końcówki tego skrzydła o
długości około 5,5 m (po pierwszym wybuchu), a następnie dalszej części o
zbliżonej długości (po kolejnych wybuchach). Oderwanie się końcówki
skrzydła nie wpłynęło znacząco na obniżenie wartości siły nośnej i nie
mogło doprowadzić do większego obrotu samolotu (?na plecy?) . Dalsze
wybuchy spowodowały jednak znaczące zmniejszenie powierzchni skrzydła i w
efekcie siły nośnej, co prawdopodobnie doprowadziło do niekontrolowanego
obrotu samolotu wokół osi podłużnej.
3.2.Trajektoria lotu samolotu

Analiza trajektorii poziomej wg Raportu Millera (Fot. 1) jest niekompletna,
ponieważ brak na niej punktu TAWS 38 wygenerowanego przez system
ostrzegania przed niebezpiecznym zbliżaniem się do ziemi gdzie nastąpiło
wyłączenie zasilania przyrządów pokładowych i systemu zarządzania lotem,
(FSM), (Fot. 4). Według analizy K. Nowaczyka (MKS 2012r.) w Raporcie
Komisji Millera ?pominięto, a niejednokrotnie błędnie zinterpretowano, cały
szereg danych, wykresów i analiz przedstawionych w Raporcie ATM
(?Ekspertyza techniczna ? Deszyfracja i analiza danych z pokładowych
parametrów lotu Tu 154-M, zawierająca analizę danych odzyskanych z
komputerów pokładowych Tu-154M, wykonaną przez amerykańską firmę ATM). W
rzeczywistości samolot przeleciał ?nad brzozą na wysokości około 20 m nad
ziemią, nie zderzył się z brzozą, a co za tym idzie, nie utracił fragmentu
lewego skrzydła w wyniku kolizji z brzozą. Przez następne dwie sekundy
leciał zgodnie z kursem i wznosił się, osiągając w miejscu zapisu TAWS 38
wysokość 35 metrów nad ziemią?.
Wnioski podane przez K. Nowaczyka (MKS 2012 r., MKS 2013 r.) wskazują, że:
- duża powierzchnia lewego skrzydła samolotu została oderwana ponad 40 m
przed brzozą, po pierwszym wybuchu,
- końcówka lewego skrzydła i fragmenty jego środkowej części odpadały
podczas lotu pomiędzy brzozą i miejscem TAWS 38; potwierdzają to
obliczenia G. A. J?rgensen?a, zapis systemu TAWS i ekspertyza ATM,
- opisany przez G. Szuladzińskiego wybuch w kadłubie samolotu miał miejsce
w powietrzu ? w miejscu TAWS 38, najpóźniej kilkadziesiąt metrów przed
miejscem pierwszego uderzenia samolotu w ziemię (Fot. 4); wtedy zanikło
zasilanie wszystkich rejestratorów pokładowych.
Do punktu TAWS 38 (Fot. 4) samolot leciał niemal równolegle do osi pasa
startowego w odległości kilkudziesięciu metrów od niej, a zatem nie był
?na ścieżce?. W punkcie TAWS 38t rajektoria pozioma lotu nagle odchyliła
się w lewo, co świadczy o postępującej fragmentacji samolotu w powietrzu
na kilka sekund przed uderzeniem w ziemię, po wybuchu wewnątrz kadłuba.
Trajektoria samolotu w ostatnich sekundach lotu, wg Raportu Komisji
Millera, została przyjęta na podstawie śladów w ?skoszonym? drzewostanie
przed miejscem katastrofy (Fot. 2), którego śladów nie można dokładnie
odtworzyć ponieważ drzewa i krzewy zostały usunięte w pierwszych dniach po
katastrofie. Jeśli jednak samolot ściąłby brzozę na wysokości 6,0m i
następnie wykonał ?półbeczkę?, pilot musiałby wznieść go na wysokość
niezbędną do wykonania manewru, którego warunkiem jest bardzo gwałtowne
poderwanie samolotu z przyspieszeniem pionowym nieosiągalnym nawet dla
nowoczesnych samolotów myśliwskich. Trzeba tu dodać, że tuż za brzozą rosły
wysokie drzewa, które nie zostały naruszone. Wskazuje to również, że
samolot nie mógł uderzyć w brzozę. Ponadto, jeśli przedstawiona w Raporcie
Komisji Millera wizualizacja komputerowa zderzenia samolotu z ziemią byłaby
prawdziwa (Fot. 5), to spadający w całości samolot musiałby w miejscu
zderzenia z glebą wytworzyć duży podłużny krater, czego nie zaobserwowano
na zdjęciach satelitarnych jak również nie stwierdzono na ziemi w obszarze
zagęszczenia fragmentów samolotu (P. Witakowski, MKS 2012 i 2013 r.).
Hipotetyczna pozioma trajektoria lotu, przedstawiona na Fot. 2, ustalona
przez Komisję Millera na podstawie nieprawidłowo interpretowanych odczytów
urządzeń pokładowych, niespójna z obrazem na zdjęciach satelitarnych, miała
uzasadniać hipotetyczne uderzenie samolotu skrzydłem w brzozę. Uderzenie
w brzozę i upadek samolotu poruszającego się z prędkością około 270
km/godz. nie mógłby jednak spowodować jego rozpadu samolotu na dziesiątki
tysięcy części i zgonu wszystkich pasażerów (P. Witakowski, MKS 2012 i
2013, Raport Zespołu Parlamentarnego3))

Fot. 5. Wizualizacja komputerowa zderzenia samolotu z ziemią wg Raportu
Komisji Millera
.
3.3 Manipulacje z
brzozą

Szczegóły ułożenia korony brzozy (Fot. 6) wykluczają możliwość jej ścięcia
skrzydłem. Zgodnie z zasadą bezwładności d?Alambert?a, przy ścięciu brzozy
skrzydłem korona brzozy położyłaby się na skrzydle w kierunku przeciwnym do
kierunku lotu i spadłaby za brzozą kilkanaście (lub kilkadziesiąt) metrów.
Na zdjęciu jest ona wyraźnie pochylona (lub ?skręcona?) prawie prostopadle
do kierunku lotu samolotu. Istnieją dowody na to, że brzoza uległa
wcześniejszemu uszkodzeniu. Świadczy o tym brak świeżego przełomu z
wyciekiem soków, skręcenie pnia w miejscu złamania, oraz liczne i długie
drzazgi, charakterystyczne dla wiatrołomów (Fot. 6, C. Cieszewski, MKS 2012
i 2013 r.). G. A. J?rgensen zauważył, że w otoczeniu brzozy pozostały
nietknięty drewniany płotek i nierozproszone zalegające śmieci. Nie mogłoby
się to wydarzyć przy dużej sile gazów odrzutowych, wylatujących z dysz
trzech silników odrzutowych z ogromną prędkością,.

Fot. 6. Widok brzozy wg Raportu Millera i szczegół zniszczenia wg zdjęcia
J. Gruszyńskiego; sposób zniszczenia wskazuje na zniszczenie
charakterystyczne dla wiatrołomów (a nie ścięcie skrzydłem samolotu), a
kierunek ułożenia się ?uciętego? fragmentu brzozy jest sprzeczny z zasadą
d?Alambert?a
Prezentacja dźwięków oraz ich transkrypcja z dziewięciu, uzyskanych od
strony rosyjskiej, kopii czarnych skrzynek z nagraniami dźwiękowymi,
różniących się nie tylko długością nagrań lecz także nieprawidłowościami w
odczycie wskazuje, że nie ma podstaw do traktowania odczytów z tych
skrzynek jako rzetelnych dowodów. Analiza zapisów nie pozwala rozpoznać
tego co Komisja Millera uznała jako dźwięk uderzenia w brzozę, ani momentu
w którym on wystąpił (A. Gruszczyńska-Ziółkowska, MKS 2013 i 2014 r.), co
miało być jednym z podstawowych dowodów na zderzenie samolotu z brzozą. W
chwili 0.8 s. przed brzozą słyszalny jest mocniejszy sygnał dźwiękowy, co
wskazuje na możliwość wystąpienia w tym momencie wybuchu.
Prezentacja dźwięków oraz ich transkrypcja z dziewięciu, uzyskanych od
strony rosyjskiej, kopii czarnych skrzynek z nagraniami dźwiękowymi,
różniących się nie tylko długością nagrań lecz także nieprawidłowościami w
odczycie wskazuje, że nie ma podstaw do traktowania odczytów z tych
skrzynek jako niekwestionowanych dowodów. Analiza zapisów nie pozwala
rozpoznać tego co Komisja Millera uznała jako dźwięk uderzenia w brzozę,
ani momentu w którym on wystąpił (A. Gruszczyńska-Ziółkowska, MKS 2013 i
2014 r.). A miał to być jeden z podstawowych dowodów na to, ze samolot
zderzył się z brzozą. Natomiast 0.8 s. przed brzozą słyszalny jest
mocniejszy sygnał dźwiękowy, co wskazuje na możliwość wystąpienia w tym
momencie wybuchu.
3.4. Przyczyny zgonu pasażerów i załogi

Wątpliwości budzi uzasadnienie zgonu pasażerów i członków załogi, który
?nastąpił z powodu obrażeń wielonarządowych powstałych w wyniku przeciążeń
udarowych w trakcie zderzenia samolotu z ziemią?. W Raporcie Komisji
Millera podano, że ?w krótkim czasie oddziaływało udarowe przeciążenie nie
mniejsze niż 100g?. Przeczą temu wyniki sekcji zwłok i zdjęcia wskazujące
na przerażający rozrzut rozszarpanych na wiele części ciał wielu Ofiar.
Gdyby samolot upadł bezpośrednio po hipotetycznym ścięciu brzozy, znaczna
część pasażerów musiałaby przeżyć katastrofę (P. Witakowski MKS 2012 r.,
Raport Komisji Parlamentarnej z 2011 r.).
Raportu Millera nie wyjaśnili w jaki sposób określono wartość
nieprawdopodobnie dużego przeciążenia udarowego 100g. Uderzenie
wielkogabarytowej konstrukcji cienkościennej w miękki grunt nie może
wytworzyć przyśpieszenia 100g ze względu na duże strefy zgniotu.
Twierdzenie Państwowej Komisji Badania Wypadków Lotniczych, że ?charakter
obrażeń dawał możliwość lekarzowi specjaliście na określenie wartości
przeciążenia? jest nieuzasadnione. Według opinii ekspertów takiej
wartości nie można określić na podstawie oględzin ciał.
Rozszarpane szczątki ludzkie oraz zniszczenia wnętrza samolotu również
świadczą o wybuchu wewnątrz konstrukcji ( B. Gajewski MKS 2013., 2014r.).
Zarówno widoczny na zdjęciach (P. Witakowski MKS 2012 r.) kadłub wraku,
który jest otwarty na zewnątrz wzdłuż górnej tworzącej kadłuba, jak
również dezintegracja foteli wskazują, że przyczyną takiego zniszczenia
mógł być tylko wybuch generujący znaczne ciśnienie wewnątrz samolotu.

3.5. Kwalifikacje dowódcy samolotu i naciski na
załogę

Argument, że ś.p. mjr. A. Protasiuk nie posiadał ważnych uprawnień do
wykonywania lotu jako dowódca nie znajduje uzasadnienia. Zarzut taki
wiązać się może tylko z nieprawidłowościami proceduralnymi przygotowania
lotu.
Nie ma dowodów na to, że w kabinie pilotów w czasie podchodzenia do
lądowania były inne osoby. Analiza dźwiękowa nagrań z czarnej skrzynki
potwierdziła, że głos nagrany w kabinie nie był głosem generała Błasika
lecz nawigatora. Próba wykazania, że gen. A Błasik był obecny w kabinie i
przyczynił się do spotęgowania stresu załogi a w efekcie nieprawidłowych
odczytów parametrów lotu jest manipulacją. Badania przeprowadzone w
Instytucie im. Prof. J. Shena całkowicie wykluczyły obecność Generała w
kabinie. Wobec tego, odpada zarzut, że Generał przyczynił się do błędów w
pilotażu i nieprecyzyjnego sterowania samolotem.
3.6. Znaczenie wyników badań
symulacyjnych

Raport Komisji Millera nie zawiera żadnych wyników badań wykonanych z
zastosowaniem profesjonalnych metod symulacji komputerowej. Metoda jaką
zastosował W. Binienda (MKS, 2012 r.) jest powszechnie uznawana przy
badaniu wypadków lotniczych i jest w Polsce dobrze znana. W związku z tym,
nie było ograniczeń w wykonaniu badań symulacyjnych i naukowej podbudowy
Raportu.
Pewną próbą uzupełnienia podstaw naukowych Raportu Millera był,
opublikowany jesienią 2013 roku, zatem ponad trzy lata po katastrofie,
Raport G. Kowaleczko 4). Na liczne jego błędy wskazał G.A. J?rgensen 5).
Należy wymienić nieprawidłowe dane wejściowe do obliczeń momentu
bezwładności Tu 154M względem osi podłużnej, zaniżenie powierzchni nośnej
skrzydeł, oraz pominięcie wpływu pracy silników na siłę nośną skrzydeł.
Błędy te prowadzą do nieprawidłowego wniosku końcowego o możliwości
wykonania przez samolot ?półbeczki? po utracie części lewego skrzydła.
Przyjmując prawidłowe dane wejściowe G.A. Jőrgensen wykazał, że spadek siły
nośnej był znacznie mniejszy i nawet w przypadku braku reakcji pilota na
przechył samolotu i jego rotacja nie była możliwa.
????????????????????????????????????????????????????
????..........4)
opublikowana na stronie internetowej, www.Raport Millera.pl
5) opublikowana na stronie internetowej, www.konferencjasmolenska.pl
.
4.
Podsumowanie

Przedstawiona analiza i ocena przyczyn katastrofy smoleńskiej
wskazuje na przydatność interdyscyplinarnych badań nawet w przypadku bardzo
ograniczonego dostępu do wraku. Społeczna inicjatywa sygnatariuszy
Konferencji Smoleńskiej, w pełni niezależna od inicjatywy Zespołu
Parlamentarnego, okazała się skuteczna pomimo odmowy wsparcia badań przez
Narodowe Centrum Badań i Rozwoju.
Przedstawione wyniki analiz nasuwają następujące wnioski:
1. Wyniki badań Konferencji Smoleńskich wskazują, że przyczyną katastrofy
samolotu Tu -!54 M w Smoleńsku mogły być tylko wybuchy wewnątrz
konstrukcji. Z podstawowych potwierdzonych dowodów należy wymienić:
rozerwanie podłużne kadłuba samolotu z wygięciem blach na zewnątrz, brak
krateru na miękkim podłożu, bardzo liczbę małych fragmentów samolotu i
stopień rozczłonkowania ciał Ofiar oraz rozrzut ich szczątków na dużym
obszarze. Nie mogłoby to nastąpić w wyniku bezpośredniego zderzenia
całego samolotu z ziemią.
2. Stwierdzenia podane w Raporcie Komisji Millera nie znajdują
potwierdzenia faktycznego i naukowego. Nieprawidłowość przedstawionych w
tym Raporcie ustaleń została szczegółowo udokumentowana w referatach
Konferencji Smoleńskich. Na przykład, zawarte w Raporcie Millera
twierdzenia: o przeciążeniu udarowym przekraczającym 100g, o akrobacji
samolotu i wykonaniu ?półbeczki? przed zderzeniem z ziemią, o zderzeniu
całego samolotu z ziemią bez pozostawienia śladu w postaci krateru, o
błędach pilotów itd. nie zostały potwierdzone. W związku z tym konieczne
jest podjęcie kroków prawnych w celu unieważnienia Raportu Komisji Millera.
3. Wskazane jest prowadzenie dalszych badań w celu wyjaśnienia wszystkich
okoliczności katastrofy. W świetle dotychczasowych ustaleń Konferencji
Smoleńskich nie ma przesłanek naukowych i faktycznych aby wyniki takich
badań podważyły stwierdzenie, że przyczyną katastrofy samolotu Tu-104 M
były wybuchy w powietrzu.
Przekazy medialne, wspierające wersję przyczyny katastrofy wg Raportu
Komisji Millera, bez komentarzy kompetentnych specjalistów, mogą być
traktowane tylko jako próby wprowadzania w błąd opinii publicznej z
pominięciem debaty merytorycznej. Jest to przykład bolesnej dla obywateli
arogancji, ignorancji i bezkarności w operowaniu nieprawdziwymi
argumentami, akceptowania bezczynności władz oraz często lekceważącego
stosunku do Ofiar tej wielkiej tragedii narodowej.

"

--
XL
2005 - Islam ekspansywny:
http://annur.pl/inwazja-islamu-na-swiat-cywilizowany
-cz-i/
http://annur.pl/inwazja-islamu-na-swiat-cywilizowany
-czesc-ii-proby-islamizacji-europy/
2015 - Islam inwazyjny:
http://niepoprawnipolitycznie.com/zdychaj-francjo-dl
a-przykladu/

› Pokaż wiadomość z nagłówkami

Do góry

4. Data: 2015-11-24 19:00:32

Temat: Re: Strona internetowa zamknięta
Od: Budzik <b...@p...o.n.e.t.pl.nie.spam.oj> szukaj wiadomości tego autora

Użytkownik glob r...@g...com ...

> No normalnie afera goni aferę. Jakbyście chcieli poczytać o
> katastrofie smoleńskiej, a była strona z raportem na ten temat, to
> teraz już nie poczytacie. Szydło wypowiadała się że będzie zamknięta i
> narazie tyle ma do powiedzenia.

Podobno raport został ułaskawiony.

› Pokaż wiadomość z nagłówkami

Do góry

5. Data: 2015-11-24 19:05:33

Temat: Re: Strona internetowa zamknięta
Od: Qrczak <q...@q...pl> szukaj wiadomości tego autora

Dnia 2015-11-24 15:44, obywatel glob uprzejmie donosi:
> No normalnie afera goni aferę. Jakbyście chcieli poczytać o katastrofie
smoleńskiej, a była strona z raportem na ten temat, to teraz już nie poczytacie.
Szydło wypowiadała się że będzie zamknięta i narazie tyle ma do powiedzenia.

Też płakałam.

Q
--
Ja tam nie jestem socjopatą. Umiem doskonale udawać, że lubię ludzi.

› Pokaż wiadomość z nagłówkami

Do góry

6. Data: 2015-11-24 19:06:37

Temat: Re: Strona internetowa zamknięta
Od: Qrczak <q...@q...pl> szukaj wiadomości tego autora

Dnia 2015-11-24 19:00, obywatel Budzik uprzejmie donosi:
> Użytkownik glob r...@g...com ...
>
>> No normalnie afera goni aferę. Jakbyście chcieli poczytać o
>> katastrofie smoleńskiej, a była strona z raportem na ten temat, to
>> teraz już nie poczytacie. Szydło wypowiadała się że będzie zamknięta i
>> narazie tyle ma do powiedzenia.
>
> Podobno raport został ułaskawiony.

No to Ci się dudało.

Q
--
Ja tam nie jestem socjopatą. Umiem doskonale udawać, że lubię ludzi.

› Pokaż wiadomość z nagłówkami

Do góry

7. Data: 2015-11-24 19:40:29

Temat: Re: Strona internetowa zamknięta
Od: glob <r...@g...com> szukaj wiadomości tego autora

b...@g...com
glob wrote:
>
> No normalnie afera goni aferę. Jakbyście chcieli poczytać
> o katastrofie smoleńskiej, a była strona z raportem na ten
> temat, to teraz już nie poczytacie.
>
Tja, smolenskim trollom od pancernej brzozy wylaczyli
ich strone internetowa prowadzona za publiczna kase..

--

Właśnie skasowano prawdziwe, naukowe wyjaśniane przyczyny katastrofy. Bo
piso-bolszewikom nieodpowiadało, gdyż w ich wymysłach samoloty latają wbrew prawom
fizyki i ty masz w to wierzyć . Bo prawa fizyki muszą być podważone, musisz być
poniżej gimnazjalisty i wierzyć że nie istnieją prawa fizyki w smoleńsku.

› Pokaż wiadomość z nagłówkami

Do góry

8. Data: 2015-11-24 19:48:29

Temat: Re: Strona internetowa zamknięta
Od: glob <r...@g...com> szukaj wiadomości tego autora

Qrczak
Dnia 2015-11-24 15:44, obywatel glob uprzejmie donosi:
> No normalnie afera goni aferę. Jakbyście chcieli poczytać o katastrofie
smoleńskiej, a była strona z raportem na ten temat, to teraz już nie poczytacie.
Szydło wypowiadała się że będzie zamknięta i narazie tyle ma do powiedzenia.

Też płakałam.

Komunizm w polsce był lakkim totalitaryzmem, ale to co pokazują bolszewicy z pisu już
zakrawa na stalinizm, każda niewygodna dla propagandy kłamstw treść jest usuwana. Tu
mamy pokazene to; im bardziej fakty przeczą propagandzie tym gorzej dla faktów.

› Pokaż wiadomość z nagłówkami

Do góry