- Mieszkając samotnie w jednopokojowym nieogrzewanym i pozbawionym energii
mieszkaniu
czuję się jak wyrzucony poza margines społeczeństwa intruz...
Moje życie to żebranie, bieda i powolne zapominanie, co to ludzka godność.
Marzę
o normalnym życiu bez konieczności walki o każdy dzień i każdą kromkę
chleba. Marzę,
by zasnąć w czystej pościeli, w ciepłym mieszkaniu.
Tymczasem czekam na 2012 rok, bo wtedy według bezdusznych urzędników, którzy
traktują
mnie jak menela, stanie się cud. Przyznając mi czasowy zasiłek do 2012 roku
myślą
chyba, że wtedy odrosną mi nogi. Więc ja też czekam.
Ciągle walczy o przetrwanie
Mariusz Laszuk z Bielawy mimo młodego wieku został tragicznie doświadczony
przez
życie. Chociaż nie jest osobą bezdomną, jego życie to pasmo nieustannej
walki o przetrwanie.
Pięć lat temu w wyniku odmrożenia stracił obie nogi na wysokości kolan.
Będąc osobą
niepełnosprawną, wymagającą szczególnej opieki, żyje samotnie w
nieogrzewanym, pozbawionym
energii jednopokojowym mieszkaniu na pierwszym piętrze. Żyje z tego, co
wyżebra od
wrażliwych na ludzką krzywdę ludzi, bo zasiłek z opieki społecznej w
wysokości 480
zł nie starczy na długo.
- Pomimo tego, że nie mam nóg i poruszam się na wózku, to muszę od lekarza
dojechać
do apteki, zdobyć pieczątkę na papierku z ceną leku, zawieść go do opieki
społecznej
i z powrotem wrócić do apteki po lek. To jakaś paranoja biorąc pod uwagę, że
jest
środek zimy i chodniki zawalone są śniegiem - żali się Mariusz. - Chcąc żyć,
musiałem
nauczyć się sobie radzić. Przecież samotnie mieszkam na pierwszym piętrze.
Cały czas
jestem zdany na czyjąś pomoc. Sam przecież nie zniosę wózka ze schodów, ani
nie nanoszę
drzewa na opał - dodaje.
- Nie mam ciepłego ubrania. Stare rzeczy zniszczyły mi się ze starości i z
brudu,
bo nie mam jak ich wyprać. Te spodnie, to jedyna moja para. Kurtki też nie
mam -
wyznaje.
Chciałby mieć pracę, którą mógłby wykonywać w domu i już kilkakrotnie
deklarował
chęć podjęcia takiego zajęcia. Niestety, bez skutku.
Takich ludzi jak pan Mariusz jest niestety więcej. Okres zimowy to ogólnie
trudna
i uciążliwa pora roku. Natomiast dla osób samotnych czy bezdomnych zima to
prawdziwa
i dramatyczna walka o przetrwanie.
Czujni i pomocni
Samotność, mroźne noce, brak schronienia i ciepłego posiłku oraz ludzka
obojętność
mogą dla wielu z nich oznaczać wyrok śmierci. Ich życie niejednokrotnie
uzależnione
jest nie tylko od działalności instytucji niosących pomoc, ale i od
wrażliwości na
ludzką krzywdę zwykłego człowieka.
W Bielawie potrzebujący mogą liczyć na pomoc Ośrodka Pomocy Społecznej,
Caritasu,
policji i straży miejskiej.
- Efektem tych działań są systematyczne kontrole miejsc, w których
przebywają osoby
bezdomne i nadużywające alkoholu - wyjaśnia komendant bielawskiej Straży
Miejskiej
Zbigniew Grubka. - Strażnicy miejscy podczas codziennych patroli, zwłaszcza
w godzinach
popołudniowych, zwracają szczególną uwagę na osoby nietrzeźwe przebywające
na wolnym
powietrzu. Sprawdzają ogródki działkowe, przystanki komunikacji miejskiej
oraz pustostany
pod kątem przebywania tam osób samotnych i bezdomnych. Podejmują interwencje
mające
na celu doprowadzenie ich do miejsc zamieszkania, proponują im posiłki w
ośrodkach
pomocy społecznej lub wskazują miejsca, gdzie bezpiecznie mogą przetrwać
zimę zachęcając
do pobytu w przytuliskach na terenie Świdnicy czy Wałbrzycha - dodaje
komendant.
Niestety, pomimo tak szeroko zakrojonych działań, zdecydowana większość
bezdomnych
nie decyduje się na zamieszkanie w noclegowni. Wybierają wolność, nawet
gdyby mieli
przepłacić ją śmiercią. Dla niektórych bezdomnych obowiązujący w
noclegowniach zakaz
spożywania alkoholu jest niestety nie do zaakceptowania.
Źródło:interia.pl


--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl