czesc

Własciwie to nawet nie wiem od czego mam zacząć. Tyle sie ostatnio działo. Ale
to najważniejsze to... "Starciłam" kogoś kto był dla mnie całym swiatem... A ja
nie potrafie sie z tym pogodzic. Zycie mi sie rozpadło a ja nie potrafie
pozbierac wszystkich kawałków. Juz nigdy nie bedzie tak samo...
Moze moje zycie zawsze takiego było... Moze nigdy tego nie potrafiłam. Ilekroc
próbowałam wyjść na prosta zawsze wszystko sie waliło. Tym razem jest dokładnie
tak samo. Swiat w jednej chwili staje na głowie, albo po prostu przestaje
istniec. Ktos nagle zajmuje Twoje miejsce a Ty musisz sie z tym pogodzic... tak
po prostu... Teraz mam tylko wspomnienia. Takie piekne wspomnienia ale
jednoczesnie zadające tyle bólu...
Wiem ze to wszystko co pisze jest strasznie niejasne, ze niewiele da sie z tego
odczytac. Nawet nie wiem dlaczego to pisze. Moze po prostu dlatego, ze nie mam
sie przed kim wygadac...
Pisze tak jak mi dyktuje "cos" w środku. nawet nie zastanawiam sie jakich słów
uzyc. Po prostu pisze...
Boje sie... Nie zauwazam ludzi wokół mnie, nie potrafie sie cieszyc słoncem,
spiewem ptaków... Zapadam sie... Czuje jak znikam kawałek po kawałku, dzień po
dniu... I nic nie moge na to poradzic... Znikam a podobno mam jeszcze całe
zycie przed sobą... Mam tylko 27 lat... A moze aż 27... A.

--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl