Co mozna powiedziec o kims, komu zdarza sie (powiedzmy np kilka
razy w roku) bez uswiadomionego powodu, ze czuje przyplyw ogromnego
jakby nieukierunkowanego zalu do tego stopnia, iz nie potrafi sie
powstrzymac od autentycznego, szczerego placzu pograzajac sie
w smutku, ktorego zrodla nie potrafi jednoznacznie okreslic?

Moze ktos ma jakies przemyslenia, koncepcje itp, to prosze o opinie. :)

PS: plec nieistotna.

Czarek