Użytkownik "anka" <l...@p...onet.pl> napisał:

> Jezeli przyjmiemy postawe calkowitej akceptacji wobec siebie i
> swiata,zakladajac ze to co nam sie przydarza jest w danym momencie dla nas
> doskonale i zawsze ukrywa w sobie pewne mozliwosci rozwoju, ktore nalezy
> jedynie dostrzec i wykorzystac, a jezeli nawet robimy cos zlego nalezy ten
> fakt zakceptowac i wyciagnac wnioski, a nie obarczac sie wina (skracam i
> upraszczam) to czy w pewnym momencie nie dotrzemy do punktu w ktorym
> jakiekolwiek dzialanie przestaje miec sens, bo cokolwiek sie nie wydarzy
> jest ok.?

Oczywiście, ze tak, ale to utopia.

Równie dobrze można by sie zamienić w plastelinę albo w głaz
( w zalezności od tego jak wykorzystuje sie te mozliwości rozwoju ... )

Problem jest tylko w tym, że ciagle jest wielu którzy potrafia nieźle
żyć z takich plantacji plastelin albo głazów.

pozdrowienia
Darek