Użytkownik brow(J)arek <b...@w...pl> w wiadomości do grup dyskusyjnych
napisał:
>
> Cały czas nad tym wątkiem unosi się jakiś taki "zły duszek". Gdzieś w
> tle czuję, że udzielanie się Pań w seksualnym "dopieszczaniu" traktują
> one jako nagrodę (przysługę, obowiązek, pracę itp.) dla mężczyzny za
> dobre sprawowanie (pomożesz w domu, przy dziecku, w zakupach,
> sprzątaniu to dobra Pani w nagrodę da... albo i nie)

Na to już świetnie odpowiedziała Sowa. Nie wyobrazam sobie, że gdyby mąż zos
tawiał mnie samą z pracami w domu, przy dziecku, zakupach i sprzątaniu, to m
ogłabym żywić do niego ciepłe uczucia i ani cienia pretensji. A seks z mężcz
yzną, na którego jest sie złą i rozżaloną niekoniecznie nalezy do przyjemnoś
ci.

>
> I przyznam, że właśnie takie podejście doprowadza mnie do "białej
> gorączki". Cały czas odbieram seksualne zbliżenie jako akt prowadzący
> do OBOPÓLNEJ przyjemności (no chyba tylko taki ma sens). W tym
> kontekście w ogóle w głowie mi się nie mieści odmawianie tejże
> przyjemności partnerowi bo (UWAGA TO JEST WAŻNE) tym samym odmawia jej
> się SOBIE.

No widzisz, to jest kluczowe. Bo może nie każda kobieta odczywa wystarczając
o dużą przyjemność i nie z każdym mężczyzną. Z mojego doświadczenia wynika,
ze jeżeli partner zaspokaja moje potrzeby (w tym ciepła, zaufania, ale też d
ba odpowiednio o moją satysfakcję), to moje potrzeby seksualne gwałtownie ro
sną, przekraczając nawet czasem jego potrzeby (co też jest przykre). Jeżeli
partner dbał głownie o własną przyjemnosć, zadowalając się tym, że nie uciek
ałam z łóżka (zazwyczaj myślał przy tym, że jest świetnym kochankiem), to na
tchmiast robiłam się oziębła (to proste: po co miałabym tracić czas, jeśli s
łuzę tylko do zspokajania cudzych potrzeb, a mnie w tym wszystkim nie ma??).
Ponieważ akurat tak było na początku, więc myślałam, że jestm oziębła, aż sp
otkałam partnera, który całą tę sytuację zmienił - i wtedy okazało się, że m
ój brak intensywnych reakcji nie zależał ode mnie.

boniedydy