Użytkownik Mania

> Domeną głupoty jest niewiedza i brak chęci jej poszerzania (wiedzy ;)
> = brak ciekawości.

Ech...
Poszukiwanie tej definicji jest strasznie męczące.

Tu ma trochę racji Rinaldo, zabawniej jest grzebać w mądrości.

Prawdopodobnie takich szczątkowych definicja jak Twoja
powyżej, jest tyle co prób zdefiniowania mądrości sensu stricte
A tych znów jak "inteligencji"

Mnie nie przeraża "autyzm".
Mnie przerażają 'inteligentni' bez mądrości.
Tu widzę głupotę najgorszego rodzaju.
Niestety trudno nie zauważyć wspomagającego
działania samej mądrości.
Wspomaganie przez wypracowywanie
"pola" dla samej głupoty.

Głupota wykorzystuje również fakt okresowego
'bycia głupim', przez niewiedzę. Dotyczy to w sporym zakresie
młodzieży.

Ale np i mądrość nie mogąc definitywnie wypracować
oczywistego schematu głupoty. Na nic tu.

Pytania takie:
W którym momencie zostaje się głupcem?
lub
Dlaczego jeszcze nim się jest?

Te pytania rozmazywane są przez brak precyzyjnej definicji,
przez co mylimy pojęcia i poddajemy się prostym
argumentom.
Np. Mylimy grzecznych, pożytecznych z mądrymi
i vice versa, przeciwności wydają się głupotą.
Jak w Twoim przykładzie.
Głupota także nie jest "wartością stałą"
Pulsuje. Wzmaga się i rozpływa, by znów się wzmóc.

Na własny użytek kierujemy się swoją latarką.
Ważymy to pojęcie w danym miejscu i czasie.
Co jest lekko złudne, bo nie jest to ostateczny wynik.
Więc robimy to stale. Strasznie męczące zajęcie.

Niektórzy w samoobronie - ustalają jakiś poziom
własny, a co za tym idzie, tną wszystko poniżej
tego punktu. To oczywiście znów głupota.

Wszechogarniająca głupota.
Czemu nie wszechogarniająca mądrość?
Bo mądrość trzeba wypracować w czasie.
Nie rodzimy się z nią.
(Co nie jest takie pewne, wg innej koncepcji)

A zresztą powtórzę.
Z moich "badań własnych"(nie mylić z naukowymi)
wynika, że jesteśmy nią karmieni od narodzin
z większą, lub mniejszą intensywnością.
Dlatego później musimy na nowo ją odnajdować.

Houk
eTT
pozdry z Kraju Rad :-))