Witam,

niedawno obchodziliśmy 80-te urodziny mojej babci. Babcia mieszka w
innym mieście, bardzo rzadko ją odwiedzam. Zależało mi żeby taką okazję
uczcić jakimś odpowiednim prezentem. Ponieważ nie wiedziałam co kupić
zrobiłam wywiad w rodzinie. Efekt był dla mnie zaskakujący. Wszyscy
zgodnie twierdzili że babcia to już nic nie potrzebuje, że najważniejsze
że my przyjedziemy. Nawet moja mama, która ma wiele szacunku do ludzi
wogóle. Po niej się tego nie spodziewałam. Dokładnie te same teksty
słyszę kiedy usiłuję uczcić jakieś święto babci mojego TŻ, kobiety 84
letniej. Co gorsza obie babcie same o sobie tak mówią. Jak to jest, czy
starszy człowiek już naprawdę nic oprócz Biovitalu nie potrzebuje?
Przeraża mnie takie podejście do starszych ludzi i nie chodzi o te
prezenty, one są tylko przejawem. Czy w wieku 80-u lat (jeśli dożyję)
zapomnę o swoich zainteresowaniach i hobby, o rzeczach które lubię i są
dla mnie ważne i tylko będę schodzić z drogi młodszym? A może to że
teraz mam te zainteresowania uchroni mnie przed losem moich babć w
przyszłości? Co o tym myślicie?

Pozdrawiam
Magda