"Pakosław " <b...@W...gazeta.pl> wrote in message
news:e6bham$2sk$1@inews.gazeta.pl...

> Trochę się czepiasz, Duchu ;) Wprawdzie, rzecz jasna, najprościej byłoby
> dyskutować o tym dlaczego tyle ludzi ogląda w ogóle telewizję czy słucha
> radia, kiedy nie jest to do niczego potrzebne i ogłupia.

Zeby nie było - nie tyle chodziło mi o czepiania sie, ile o to zeby zobaczyc
wedlug jakich kryteriow dokonujemy wyboru (serial - be, tamto - cacy).

Drugim tematem jest co rzeczywiscie jest be a co cacy - tylko trzeba by
podac
jakies argumenty.

> Mnie również najbardziej śmieszą
> tacy, którzy uważają, że nie oglądając seriali a coś tam innego stawiają
> się
> na wyższym poziomie. Czego by nie oglądali - są tacy sami.

O to-to-to! :)

> Z drugiej strony jednak w ten sposób dochodzimy do jakiejś totalnej
> negacji,
> nihilizmu. Słusznego, ale niepopularnego ;) Myślę, że w istocie nie można
> porównywać ze sobą oglądania filmów fabularnych i seriali. Film trwa dwie
> godziny i koniec. Szybko się o nim zapomina. Seriale - trwają ostatnio
> wiecznie ;) Jest to na pewno jakiś fenomen. I moim zdaniem ludzie oglądają
> seriale po to, żeby uczyć się żyć, bo przedstawione w serialach problemy
> wydają się podobne do ich własnych kłopotów, więc czekają jakie będzie
> rozwiązanie.

Duzo racji, ale jest jeszcze coś oprócz tego zeby "nauczyc sie żyć" z
serialu.
Juz za cesarstwa rzymskiego (a moze juz Grecja?) w wiekszych miastach był
teatr.
Dlaczego? Bo -jak widac z perspektywy czasu- okazuje sie ze zobaczenie
wlasnego zycia
w lustrze ma działanie terapeutyczne. Nawet podczas terapii stosuje sie cos
takiego
jak psychodrame (czy jakos tak, nie znam sie). Odgrywanie roli ale z
dystansem,
jako obserwator z boku - to jest to.

I to jest -moim zdaniem- głowne (nieswiadome) zadanie seriali. Jest ono (tak
mi sie wydaje) pozytywne.

> W jakiś sposób potwierdza tę tezę fakt, że seriale są używane
> jako bardzo perfidna propaganda, podsuwająca ludziom jak mają myśleć i co
> robić.

Podales inny aspekt - ze one "ucza życ" - czy ja wiem? Pewnie troche też,
ale jakis specjalnych przekazow
tam nie widziałem. Ani jakiejs propagandy tez nie, ale moge sie mylic.

Oczywiscie rozne spektakle (Seriale, Mission), pełnią rozne zadania.
Ja widze to tak: Serial - obraz swojego życia, podkolorowany i
uporządkowany,
jako spojrzenie na swoje zycie z dystansu.

Mission impossible - to co innego - raczej realizowanie marzen, takie
super-marzenia,
poczucie sie super-bohaterem. Są tam Skuteczni Mezczyzni, Pikne Gorące
Laski,
Super Technika, Skrajne Emocje, "ratowanie świata", pokonanie złego itd.
itd.

-------
Inny temat - dlaczego komus moglyby sie niespodowac seriale?
Bo to zbyt "pantoflarskie" jest dla niektorych.
Generalnie jednym z elementow naszego zycia jest "twardzielstwo" i
dotyczy to raczej mezczyzn niz kobiet. Polega to na tym,
ze gdy mlodzian zaczyna dorastac to zaczyna chciec miec
obraz siebie jako kogos "twardego" - czyli mama nie moze
odbierac ze szkoly, albo nie chce chodzic w rajtuzach :-)))

Mysle ze z serialami jest podobnie - one pokazuje proste uczucia,
wręcz do bólu,
a dla niekorych jest to pantoflarstwo (przeciwienstwo twardzielstwa) i
jesli ktos (facet) marzy o moturze, BMW, jachcie, niezłej lasce,
majac taką postawe zyciową, "twardzielska",
samo ogladanie tego moze bedzie kogos odrzucało.
Bo to nie ten typ postawy zyciowej, image (czy jak to nazwac).

---
Ja tego nie stawiam na ostrzu noża. Tez patrze z pewnym zazenowaniem
na uczucia jakie sa w serialu, wszystko takie odsłoniete jest.
Ale skoro nie chce takich odsłon, to po prostu nie ogladam -
moze inni tego potrzebują?
Natomiast niektorzy - czujac dysonans, beda to atakowac czy opluwac.
Bo *czują się zagrożeni*. Nie ma co sie bac serialu.
I ciekawostka - zauwazylem ze tacy twardziele maja klopot z utrzymaniem sie
w zwiazku z kobietą, ale moge sie mylic.

Pozdrawiam,
Duch