Jacek pisze:

> Jak się ma dwoje dzieci to jakoś dla mnie nie ma się problemu z
> motywacją.

Motywacja motywacją, ale co zrobić z tymi dziećmi wychodząc wieczorem do
pracy?
Nie każdy ma żonę na podorędziu.

> Kasjerka w Geancie uczy się bardzo dużo i moim zdaniem ma dużo większe
> szannse na znalezienie lepszej pracy jako kasjerka z doświadczeniem (choćby
> w kolejnym
> hipermarkecie, ktory własnie sie otwiera) niż bezrobotna.

Przede wszystkim kasjerka "z doświadczeniem" chciałaby zarabiać więcej.
Pracodawcy bardziej więc opłaca się zatrudnić dziewczynę bez doświadczenia za
grosze, niż płacić więcej tej pierwszej za coś, co tak samo zrobi ta druga,
ponieważ siedzenie "na kasie" naprawdę nie wymaga myślenia i filozofii.

> Niania może zrobić mini przedszkole i kasować wiecej niz za jedno
> dziecko takie mini przedszkole powiedzmy dla 3-5 dzieci (4*400 =1600)

Robiłam kiedyś wywiad wśród znajomych rodziców. Tylko 1 osoba na ~15
zgodziłaby się doprowadzać swoje dziecko do domu opiekunki, która oprócz
niego zajmowałaby się także innymi dziećmi. Reszta rodziców zdecydowanie
wolała, by to opiekunka przychodziła do dziecka i zajmowała się tylko i
wyłącznie nim. W przeciwnym razie bardziej opłaca się oddać dziecko do
normalnego i legalnego przedszkola. Za 400 zł można znaleźć całkiem
przyzwoite przedszkole prywatne.

> pracownik myjni może wyszukiwac klientów którzy potrzebują stałego
> mycia za ryczałt miesieczny (pewien młody człowiek opanował tak biurowiec w
> którym pracowałem, mył za 5 PLN ale co tydzień)

No dobrze, ale jakiż to awans i możliwość rozwoju?
Sądzisz, że przez coś takiego stanie się właścicielem myjni?

> Dokładanie do interesu to jakis wytrych dla malkonentów.

Niestety nie. Jeśli kobieta siedzi z dzieckiem w domu, to siłą rzeczy nie
wydaje pieniędzy na przedszkole (250 zł) i komunikację miejską (100 zł).
Jeśli pójdzie do pracy za 300 zł, to ... chyba potrafisz liczyć. To jeden z
niewielu przykładów. Ja kilka lat temu miałam propozycję pracy za pensję w
wysokości, jaką musiałabym oddać opiekunce do dziecka. Do tego doszłyby
opłaty za komunikację. Wyszłoby na to, że zamiast zarabiać, dokładam
pieniądze z konta. I wiesz co - byłam na to zdecydowana, bo praca była okazją
do faktycznego zdobycia doświadczenia i to w moim zawodzie. Ale jest jedno
"ale" - nie każda praca jest taką okazją i nie każdy ma możliwości dołożenia
do takiego interesu. To nazywam właśnie inwestycją.

>>> W pracy poznaje się nowe rzeczy i nabiera się doświadczenia
>>> które może pomoć zmienic prace na lepszą.

>> W_każdej_pracy?

> Moim zdaniem tak wystarczy tylko ruszać głową.

Otwórz oczy. Społeczeństwo nie składa się tylko i wyłącznie z super
inteligentnych, nieprzeciętnych geniuszy po studiach, którzy urodzili się w
złym czasie i w złym miejscu i dlatego nie mogą pracować w zawodzie. Ba! Nie
mogą pracować nigdzie. Oni faktycznie mogą ruszyć głową, bo pozwala im na to
ich potencjał umysłowy. Ale cała pozostała masa to zwykli, prości,
nieskomplikowani i ciężkotrybiący ludzie, od których wymaganie cudów na kiju
jest po prostu naiwnością.

--
PozdrawiaM