Majka wrote:

>> [Piotr Kasztelowicz:] Jesli sa jakies badania naukowe opublikowane
>> na ten temat - bardzo prosze podaj zrodlo.
>
>
> Gordon Research Institute
> 708 E. Hwy 260 Bldg. C-2 , Payson, AZ 85541
> Ph: (520) 474-3684 Fax: (520) 474-3819
> http://www.gordonresearch.com/
>
> American College for Advancement in Medicine (ACAM),
> 23121 Verdugo Dr., Suite 204, Laguna, Ca 92653 1-800-532-3688
> http://www.acam.org/
>
> Forty-something Forever (a Consumers Guide to Chelation
> Therapy and Other Heart Savers),
> Harold and Arlene Brecher, Health Savers Press,
> PO Box 683,
> Herndon, VA 22070, (1992)
>
> Bypassing Bypass, Elmer Cranton, M.D.
> Medex Publishers Inc., Ripshin Rd.,
> PO Box 44, Trout Dale, VA 24378-0044(1992)
> http://drcranton.com
>
> The Chelation Way, Morton Walker, D.P.M.,
> Avery Publishing group Inc.,
> Garden City Park, New York (1990)
> http://www.drmortonwalker.com/homepage.php
>
> The Chelation Answer, Morton Walker, D.P.M.,
> Second Opinion Publishing Inc.,
> 1350 Center Dr., Suite 100,
> Dunwoody, Ga 38338, (1982, modified 1994)
>
> Plus wiele, wiel innych źródeł.

Dorzucę parę z tych wielu wielu niewymienionych źródeł:

Guldager B. Jelnes R. Jorgensen SJ. Nielsen JS. Klaerke A. Mogensen K. Larsen
KE. Reimer E. Holm J. Ottesen S. EDTA treatment of intermittent claudication--a
double-blind, placebo-controlled study. Journal of Internal Medicine 1992.
231(3):261-7

Najpierw wyjaśnię, co to znaczy "double-blind placebo-controlled study" - czyli
podwójnie ślepa, kontrolowana placebo próba. Placebo-controlled oznacza, że w
badaniu porówna się, czy lek badany jest lepszy niż nierobienie niczego. Z tym
że pacjent, któremu nic się nie robi, wiedziałby że nie jest leczony i nie
odczuwałby żadnych efektów. Dlatego takiego pacjenta oszukuje się podając
placebo - czyli substancję neutralną (zwykle są to pastylki z glukozą, albo sól
fizjologiczna, czyli 0.9% NaCl - główny składnik krwi). Próba podwójnie ślepa
oznacza, że ani pacjenci, ani lekarze nie wiedzą z góry, co któremu pacjentowi
jest podawane - podawane substancje są kodowane, a rozkodowanie odbywa się
dopiero po badaniach. W ten sposób eliminuje się wpływ sugestii i autosugestii
na wyniki. Ponadto podział grupy badanej na dwie podgrupy musi odbywać się
losowo, aby wykluczyć możliwość tendencyjnego doboru chorych do podgrup - to się
określa "randomized" lub randomizowana.]

W powyższej pracy przeprowadzono badanie na 159 chorych z objawową miażdżycą,
których poddano podwójnie ślepej, randomizowanej próbie kontrolowanej. Połowa
otrzymała wlewy z EDTA, połowa wlewy z placebo. Badano wpływ leczenia na
subiektywnie i obiektywnie oceniany dystans chromania (odległość, jaką pacjent
może przejść bez bólu wynikającego z niedokrwienia i maksymalną odległość, jaką
może przejść mimo bólu), gradient ciśnienia tętniczego krwi w kończynie (im
gorsza drożność tętnic, tym większy spadek ciśnienia tętniczego krwi w kończynie
w miarę oddalania się od tułowia), EKG, czynność nerek, parametry hematologiczne
i biochemiczne krwi. Poprawę zanotowano w obu grupach (!!!), ale różnic między
grupami nie było. Również ogólna ocena leczenia przez pacjentów w obu grupach
wypadła podobnie: ok. 50% w każdej grupie zauważyło poprawę. Nie było również
różnicy w powikłaniach leczenia między grupami.

Podobne badania przeprowadzili na mniejszej grupie van Rij AM. Solomon C. Packer
SG. Hopkins WG.: Chelation therapy for intermittent claudication. A
double-blind, randomized, controlled trial. Circulation 1994. 90(3):1194-9.
Podsumowanie: przeprowadzono podwójnie ślepą próbę kliniczną, w której porównano
efekty leczenia w dwóch podgrupach: 15 pacjentów otrzymało EDTA (terapę
chelacyjną), a 17 otrzymało wlew substancji neutralnej . W obu grupach wyniki
były podobne: 60% poprawy w dystansie chromania, 13% w obu grupach (!!!)
sądziło, że otrzymało EDTA.

Inna praca: Guldager B. Faergeman O. Jorgensen SJ. Nexo E. Jelnes R.:
Disodium-ethylene diamine tetraacetic acid (EDTA) has no effect on blood lipids
in atherosclerotic patients. A randomized, placebo-controlled study. Danish
Medical Bulletin. 40(5):625-7, 1993 Nov. - jest to prawdopobnie ta sama grupa
chorych, co w pracy z 1992. Wykazano, że skład lipidowy krwi nie zmienia się po
leczeniu terapią chelacyjną - nie jest to bezpośredni dowód jej nieskuteczności,
a jedynie wykluczenie jednego z mechanizmów działania (wiadomo z innych badań,
że zmienianie składu lipidowego wpływa na rozwój miażdżycy, a nawet może
spowodować wycofanie się już ukształtowanych zmian).


Zacytuję jeden z fragmentów streszczenia z jednej z tych prac: "The lack of
well-controlled studies substantiating the benefits of this treatment has
limited its use mainly to private clinics." W tłumaczeniu: "brak dobrze
kontrolowanych badań potwierdzających korzyści z tego leczenia ogranicza jego
stosowanie głównie do klinik prywatnych". Twoje oskarżenia, Majko, to strzał
kulą w płot! Przypomnę, co napisałaś: "Na operacji serca można "wyciągnąć" 60 -
80 tys dolarów, a terapia chelacyjna to nie więcej niż 2 - 3 tysiące". Tylko, że
operacja serca wymaga zaangażowania licznego zespołu i drogiego instrumentarium,
więc koszt operacji jest znaczący. Operacja serca ma określone statystycznie
efekty, nie zawsze dobre, ale dość dokładnie wiadomo, jakie. Znam osobiście parę
osób, które dzięki tym operacjom jeszcze żyją, i parę takich, które zmarło mimo
operacji, a także takich, którzy nie dożyli do operacji. Z drugiej strony mamy
"prywatną klinikę", gdzie EDTA kupiony za psie pieniądze (bo to jest bardzo tani
odczynnik) rozpuszcza się w NaCl i podaje przez aparat do kroplówki za 10 zł -
biorąc za tę "specjalistyczną" procedurę 2000 dolarów, mimo że jej skuteczność
nigdy nie została potwierdzona poważnymi badaniami.

Dawno temu, bo w 1984 roku, ukazał się artykuł Soffer A. Chelation clinics. An
abuse of the physician's freedom of choice. Chest 1984; 86(2):157-8 (Tytuł
tłumaczy się: "Kliniki chelacyjne. Nadużycie lekarskiej wolności wyboru" -
chodzi o to, że lekarzowi przysługuje prawo wyboru metody leczenia, ale prawo to
nie jest nieograniczone i dotyczyć może tylko metod o potwierdzonej
skuteczności).


PODSUMOWANIE

Metoda terapii chelacyjnej jest znana od kilkudziesięciu lat. Mimo licznych
entuzjastycznych doniesień o jej skuteczności znane jest tylko jedno porządne
badanie jej skuteczności, i to badanie wypada negatywnie. Są jeszcze inne,
mniejszej rangi badania wykazujące jej nieskuteczność. W dodatku "terapia" ta
nie jest stuprocentowo bezpieczna. Zubożenie orgranizmu w jony wapnia prowadzi
do zaburzeń krzepnięcia krwi (zresztą można to wykorzystywać w celu
przejściowego obniżenia krzepliwości krwi), a znaczne zubożenie zagraża życiu,
gdyż zaburza mechanizmy elektrofizjologiczne w organizmie (pracę układu
nerwowego oraz naturalny rozrusznik serca). EDTA chelatuje zresztą wiele jonów
metali, nie tylko wapnia - wykazano np. negatywny wpływ terapii na gospodarkę
cynkiem, oraz wpływ na gospodarkę ołowiem. Wniosek, który podziela wielu autorów
piszących o terapii chelacyjnej: stosowanie terapii chelacyjnej, z uwagi na jej
niepotwierdzoną skuteczność oraz możliwe groźne działania uboczne, powinno być
ograniczone do dobrze kontrolowanych eksperymentów naukowych (których celem
byłoby ostateczne potwierdzenie lub zaprzeczenie jej skuteczności).


A TU PO ANGIELSKU (dla tych, którzy wolą przeczytać sami niż zdać się na moje
wyjaśnienia)

Guldager B. Jelnes R. Jorgensen SJ. Nielsen JS. Klaerke A. Mogensen K. Larsen
KE. Reimer E. Holm J. Ottesen S. EDTA treatment of intermittent claudication--a
double-blind, placebo-controlled study. Journal of Internal Medicine 1992.
231(3):261-7

Objective: To assess the effectiveness and safety of chelation therapy with
ethylenediamine-tetraacetic acid (EDTA) for patients with stable intermittent
claudication.
Design: Randomized, double-blind, placebo-controlled trial with 6-month
follow-up after therapy.
Setting: 7 departments of vascular surgery in Denmark.
Patients: 56 women and 103 men > 40 years of age, with stable intermittent
claudication for a duration >=12 months; a pain-free walking distance of 50 to
200 m on a treadmill at 3.6 km/h, with an inclination of 10[degrees]; and
ankle/brachial blood pressure index < 0.8 in the worse leg. 69% of patients were
smokers. Patients with recent changes in medication, serious illness, or
contraindications to EDTA were excluded. 3-month and 6-month follow-up was 94%
and 77% complete, respectively.
Intervention: Patients were randomized to 20 intravenous infusions of NA2EDTA, 3
g, and NaCl, 8.4 g, diluted in 1 L L H2O (n = 80), or to placebo solution (n =
79). The duration of each treatment was 3 to 4 hours. Treatment took 5 to 9
weeks. Vitamins, trace elements, and mineral supplements were given as 1 tablet
daily during the treatment period. Patients were given advice on diet, smoking
cessation, and exercise. 153 patients completed the treatment period.
Main outcome measures: Pain-free and maximal walking distances; ankle/brachial
blood pressure index; patients' subjective ratings of effectiveness.
Main results: Walking distances improved similarly over 6 months for both groups
of patients: Mean (SD) pain-free walking distance increased from 74 (25) m to 97
(47) m for the EDTA group compared with 82 (36) m to 119 (93) m for the placebo
group. For all comparisons of pain-free and maximum walking distances between
patient groups during the treatment period and follow-up, the ratio of percent
change was between 0.91 and 1.04, and neither group was consistently superior to
the other. The groups did not differ in ankle/brachial index. Patients in both
groups evaluated their treatment similarly, with approximately 50% noting some
improvement. The groups did not differ during treatment in
hypocalcemic symptoms, gastrointestinal symptoms, renal complications, or
phlebitis.
Conclusion: EDTA chelation therapy was not more effective than placebo in
treating intermittent claudication.


van Rij AM. Solomon C. Packer SG. Hopkins WG.: Chelation therapy for
intermittent claudication. A double-blind, randomized, controlled trial.
Circulation 1994. 90(3):1194-9

BACKGROUND: The use of repeated intravenous infusions of EDTA, which has become
known as "chelation therapy," has been promoted for treating intermittent
claudication as well as a wide range of other disorders. Multiple reports of
excellent results in large numbers of patients have encouraged the use of this
regimen. The lack of well-controlled studies substantiating the benefits of this
treatment has limited its use mainly to private clinics. The aim of the study
was to assess the benefits of chelation therapy in patients with intermittent
claudication. METHODS AND RESULTS: A double-blind, randomized, controlled trial
included 32 patients with intermittent claudication who were randomized to a
treatment group (15) and a control group (17). Main outcome measures were
subjective and measured walking distances and ankle/brachial pulse indices.
Other outcome measures included lifestyle and subjective parameters of
improvement, cardiac function, ECG, renal function, hematology, blood glucose,
and lipid biochemistry. No clinically significant differences in main outcome
measures between chelation therapy and placebo groups were detected up to 3
months after treatment. Measures of mood state, activities of daily living, and
quality of life factors were not consistently affected by chelation therapy. An
equal proportion (13%) of each group thought that they had received the active
agent. The proportion of patients showing an improvement in walking distance was
not significantly different between the chelation group (60%) and the control
group (59%). CONCLUSIONS: Chelation therapy has no significant beneficial
effects over placebo in patients with intermittent claudication.

Leszek Trzeciak