> No, jeszcze mozna by wspomniec o samotności ludzi zależnych,

Cha cha cha... osobny wątek... jak często ludzie tkwią w związkach
niechcianych, niepotrzebnych, toksycznych i męczacych i na prawdę to są bardzo
samotni w tych związkach, nie są sami, ale są samotni. Przyjrzyjcie sie znanym
wam małżeństwom... może tym starszym, ale nie koniecznie? I zastanówcie sie co
ich łączy? Dzieci... mieszkanie... przyzwyczajenie... Często takie osoby
mogłyby żyć osobno, ale nie zrobią tego, bo to grzech, to wstyd sie rozejść, co
powiedzą sąsiedzi a co rodzina... i są sobie razem, ale osobno. Nie bede tego
podkreslał sto razy, ale ażeby zyc w pełni dobrym związku, to między innymi
nalezy dbać o własne potrzeby, własne pragnienia, doceniać wagę tych własnych
potrzeb - to ulatwia swiadome rezygnowanie z potrzeb własnych nad potrzeby
partnera, oraz ułatwia docenienie wagi własnych potrzeb partnera dla jego
samego. Zobaczcie, że związki w początkowej fazie nasycają sie sobą, osoby
przbywaja tylko w swoim towarzystwie ograniczając kontakty zewnetrze, a potem
po jakims czasie następuja najnormalniejszy zanik fascynacji i zainteresowań,
najnaturalniejsze znudzenie sie soba, i okazuje sie że nie ma ani znajomych
(wszystcy to sa wspólni znajomi), ani własnych zainteresowań (wszystko
robiliśmy razem). Kicha...

> np. chorych lub osób w podeszłym wieku, ale to i tak nikogo nie obchodzi.

Kiedyś w TV puścili taki film dokumentalny o rodzącej sie miłości ludzi w
podeszłym wieku, o tym jak sie poznają, jak fascynują sie sobą, jak sie
spotykają... Pięknie to wyglądało ale i obleśnie... Zauważyłem, że przerażała
mnie ich brzydota fizyczna... Miałem wrażenie, że robili cos nienaturalnego -
złapałem sie, że myślę w kategoriach młodego człowieka, któremu wydaje sie, że
tylko on ma prawo do miłości... Polecałbym ten film dla wszystkich, szkod, że
nie pamietam tytułu.

No i nie napisałem nic o transgeneracyjnych mechanizmach powielania związków
rodziców :)))

Piotrek. M.

--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl