> Tak szczerze mówiąc cały czas sam się zastanawiam jak to było możliwe. Po
> prostu zawzięłam się i już. Zastosowałam znaną ale jakże niedocenianą
> dietę MŻ. Zaczęłam jeść mniej - zdecydowanie mniej: na śniadanie - 1
> kanapeczka, na obiadek - mało mięska, mało ziemniaczków (z 4-5 zeszłam do
> jednego), duuuuużo zieleniny, kolacja - zielenina, po dwudziestej nie
> jadłam nic (nie licząc jogurtu naturalnego, lub pomidora w chwilach
> wielkiego głodu -chodzę bardzo późno spać). Nie wiem może podziałała na te
> mnie w ten sposób dlatego że nigdy wcześniej nie próbowałam się odchudzać,

dokładnie taki jest powód, pierwszy raz schudnąć jest bardzo łatwo. Ale
kiedyś dojdziesz do takiedo etapu, że będziesz mało jadła a będziesz tyła. w
drugą stronę pozostaje ANOREKSJA. Poczytaj o mechaniźmie jakim jest nasz
organizm.

> albo waga mi się popsuła bo cały czas spada, mimo ze w tej chwili już tak
> bardzo się nie pilnuję i zdarza mi się zjeść ciastko w ramach deseru.

jest i tak że możesz zjeść 10000 kcal w ciągu dnia, a waga będzie spadać

> A propos ciastka, powiedzcie mi, czy jak człowiek czuje wyrzuty sumienia
> po tym jak zjadł kremówkę to już choroba czy jeszcze nie? ;-))

nie, to brak silnej woli, choroba jest wtedy gdy nie czujesz głodu i
przyjemność Ci sprawia patrzenie na to jak inni jedzą, a Ty jesteś z siebie
dumna, że nie chce Ci się jeść.
--
rene
"Dwie rzeczy są nieskończenie wielkie; wszechświat i ludzka głupota. Choć do
tej pierwszej to mam wątpliwości"
/Albert Einstein/