in article 9ooe1d$em5$...@n...onet.pl, Daga Gorczyńska at z...@w...pl wrote
on 25-09-01 1:02:

> Bardzo wszystkich przepraszam, zapomniałam zaznaczyć, że crosspostuję
> do pl.sci.psychologia. :)))

No i zapomnialas zaznaczyc, ze crosspostujesz do pl.rec.ksiazki:)))

> Tokarczuk z wykształcenia jest psychologiem. :)) A E.E. pisała akurat w
> momencie, kiedy zawodowo zajmowała się psychologią analityczną na
> początku ubiegłego stulecia i tak jakoś tą psychologią nasiąkła ta
> książka [moja ulubiona zresztą :)].

Tak, pamietam, ze jest psychologiem, choc dla mnie kiedys byl to jedynie
dodatkowy atobiograficzny trop, teraz zas fakt ten duzo bardziej mnie
interesuje w kontekscie zainteresowania procesem terapii:))) Wg mnie
pozostale ksiazki tez sa psychologia przesiakniete, tyle ze E.E. w warstwie
dyskursywnej najbardziej, a reszta bardziej z ducha, niz expresis verbis:)))
>
>> Rzadko juz mi sie zdarza przezywac katharsis dzieki ksiazce. Coraz
> trudniej
>> o utozsamienie i zywe przezycie zastepcze dzieki fabule
>
> A wiesz, że ja mam kilka książek, do których wracam, kiedy mam chandrę.
> :) Zastanawiam się teraz, czy takimi książkami nie są akurat książki
> życia, o których na prk bylo wielokrotnie. Czym są książki życia? Co ze
> sobą niosą, jaki ładunek amocjonalny, że stają się tak ważne? I co jest
> w nich ważne? Wydaje mi się, że nie one same w sobie, ale nasza własne
> pozytywna kateksja. A ta następuje pewnie pod wpływem jakichś wydarzeń
> i uczuć, emocji, które sprawiają, że ksiązka nabiera dla nas znaczenia.

mysle, ze tak wlasnie jest - zespolenie tekstu z kontekstem,
ja-czytelnik-jako-wspoltworca, przynajmniej sensow i emocji. Te ksiazki
zycia czesto sa pierwsze, gdzies na poczatku, a potem coraz rzadziej chyba,
bo czlowiek sie robi coraz bardziej wybredny (?), a moze coraz mniej
wrazliwy (?). Przeciez na psp tez byl ten watek, choc moze w troche innym
ujeciu:)

>> Teraz coraz czesciej zatrzymuje moj wzrok jakas jedna fraza, gra
> slow,
>> doskonalosc formalna, niz olsnienie.
>
> Mam podobnie. Ale ja zawsze tak miałam. Ile takich podkreśleń, fraz w
> tekście musi zaistnieć, żeby książka awansowała na tę dla nas ważną? I
> czy od tych fraz owa ważność zależy? Dużo mam pytań bez odpowiedzi... U
> mnie to różnie bywa. Czasem rzeczywiście decydują odkryte, szczególne
> cytaty, czasem jest to ogólne... powiedzmy - aura książki.

Czasem jest nawet bardziej wspomnienie czasu, kiedy sie czytalo, powiazanie
z emocjami, ktore niekoniecznie z ksiazki. Ja mam tak z Anais Nin i
"Wieczorami cyrkowymi" Carter - juz zawsze kojarzyc mi sie beda zupelnie
nieodpowiedzialnie z jesienna Praga i wlasnymi zadawanymi wtedy pytaniami:)
Choc Anais czytac juz dzisiaj za zadne skarby nie jestem w stanie - minela
chwila, minely slowa.
>
>> Jak banalna Bridget Jones - czytane dla rozluznienia, dla relaksu. To
> juz
>> nie jest rozmowa, to ploteczki zaledwie, nic zobowiazujacego:)))
>
> Ale na chandrę może pomóc, wszak znalazła się w wątku "Śmieszne
> książki". :)))
Watku nie sledzilam, ale cale szczescie, ze wreszcie trafia tam, gdzie
powinna, zamiast ukutej przez media etykiety "Biblia wspolczesnych
30-latek":))) Wrr....


>> Pozdr. wscieklych jak osa - jedna mnie wczoraj ugryzla (taka realna,
> ze
>> skrzydelkami) i chyba przetrawiam jej jad:)))
>
> Mam nadzieję, że juz lepiej. :)) Mój jadzik łagodnieje w wątkach takich
> jak ten. :))

Jeszcze nieco swedzi, ale troche lepiej:))) Resztki rozpuscimy Daga w
piwnicach krakowskich - alchemicznie, do bialego rana:)
>
> Serdeczności,
> Daga

Milych snow,
J.