Pani Ewa napisała:

>> Co ciekawe, niecentralnie umieszczone stoły z lampą nad nimi spotkać
>> można nawet w starych domach, pamiętających naftowe czasy.
>
> O, to mój model. Nie wiedziałam, że ma taką wielowiekową tradycję.

Tradycja funkcjonalnego podejścia do przestrzeni jest długa i jeszcze
całkiem nie zanikła. Przestrzeń, w której żyjemy, nie jest izotropowa
ani jednorodna. Nie każdemu jeszcze jest wszystko jedno, jak dom jest
sytuowany względem stron świata. Są wciąż tacy, którzy nie negują
wpływu okna, stałych dróg komunikacji w domu, mebli z przynależna im
przestrzenią -- nie negują wpływu tego na postrzeganie centrum. Jeśli
ich zapytać, gdzie jest środek, to jedni bez wahania pokażą palcem:
o tu, każą słać dywan, wnosić stół i bić hak w strop. Inni będą na to
potrzebowali chwili czasu, będą łazić w kółko, wahać się, ale w końcu
coś wybiorą. Potem wniesiony na wskazane miejsce stół przesuną o pół
stopy w jedną ze stron -- i tak już zostanie.

Oderwanie ludzi od środowiska kulturowego, od tych "wielowiekowych
tradycji" zaowocowało kompletnym zagubieniem. Dzisiaj każde pytanie
o środek powoduje, że lud prosty zaczyna rozglądać się za metrówką,
sznurkiem, cyrklem i podobnymi utensyliami jeometrycznymi -- bo on
musi wiedzieć gdzie środek jest "naprawdę". A jeszcze do tego skądeś
ma nabyte wyobrażenia na temat tego, jak wszystko "powinno" wyglądać.
Można nad tym ubolewać, ale takie kielectwo umysłowe wcale nie jest
dzisiaj rzeczą rzadką.

Jarek

--
Symetria jest estetyką głupców.