lusterus pisze:
> Kiedyś ktoś mi powiedział, że "musisz polubić siebie aby inni zrobili to
> samo a jeśli siebie nie lubisz takim jakim jesteś musisz się zmienić". Przez
> dłuższy czas żeczywiście próbowałem nie zwracać uwagi na presję otoczenia
> aby w jakimś stopniu się do nich dopasowywać. Jaki byłem taki byłem ale to
> przecież moje prawdziwe JA a nie wykreowana sztuczność. Problem polega
> jednak na tym, że taka taktyka prowadzi do wspomnianego odosobnienia,
> izolacji, przynajmniej tak to wyglądało z mojego punktu widzenia. Nie
> odpowiada mi ten stan rzeczy. Chciałbym mieć grono kumpli, przyjaciół, ale
> wiem, że aby ta osiągnąć muszę dostosować się do pewnych "standardów".
> Przecież powszechnie wiadomo, że to osoby otwarte, towarzyskie, bystre są
> tymi, które lubi się najbardziej. Czy mi się to uda osiągnąc...szczerze mam
> pewne wątpliwości. Chyba za długo ten stan już trwa u mnie. Będę jednak
> próbował.
>
>
Może potrzebujesz czegoś WIĘCEJ, a kiedy już to masz, okazuje się że to
za mało. Mam na myśli tą przyjaźń np. która "od wewnątrz" może się
okazać nie tym czego szukałeś.
To tak jak z kobietami które wychowują się na filmach o miłości.

Mówisz "będę próbował". Samo słowo "próbować" kryje w sobie porażkę.
A już "będę próbował" w formie niedokonanej, to katastrofa ;)
Taki stan rzeczy będzie sprawiał, że wciąż będziesz zadawał sobie
pytanie "To już mi się udało, czy jeszcze nie?"
Może właśnie przestań próbować?

Ja mogę jedynie polecić wszelkie działania, które pozwalają ci nabrać
tego dystansu oraz nie bać się tego, że dla jednych będziesz zimny a dla
drugich gorący. Nie jesteś od uszczęśliwiania każdego i lizania tyłka
każdemu.

Ponadto potrzebni ci są do tego odpowiedni ludzie nadający na podobnych
falach.

--
//-\\ || )) //-\\ ][\/][