Użytkownik Qwax <...@...q> w wiadomości do grup dyskusyjnych
napisał:2...@2...17.138.62...
> Nie widzę związku. Napisałaś "Misiek źle znosi sytuacje, kiedy "
> i do tego się odniosłem - rozpieszczanie dzieci zawsze wywołuje u mnie
> swędzącą wysypkę. I nie chodzi tutaj o brak szacunku do kogokolwiek a
> o jawną niekonsekwencję - z jednej strony "chcesz" by dziecko było
> niesamodzielne a z drugiej już nie masz siły by je "obsługiwać" w
> pełnym zakresie.
> Zastanów się czy brakiem szacunku dla kogoś jest stwierdzenie "przykro
> mi że się nie szanujesz" ewentualnie stwierdzenie "szanuj sam siebie a
> i inni cię szanować będą".

Qwax, czy Ty bierzesz w ogóle pod uwagę, że 30 lat, to ma mój brat, a mówiąc
o dziecku, które potrzebuje obsługi mówisz o niespełna trzylatku? Który
wymaga pewnego poczucia bezpieczeństwa itd? Który od czasu kiedy jego
dziadek przeszedł na emeryturę nie musiał się przyzwyczajać do obcych osób
(z wygody i oszczędności)>

> Wybacz nie dociera do mnie Twoja prywatna poczta a z tekstów na grupie
> mozna było wyciągnąć duże zainteresowanie tematem.

O, cholera! To ja w takim wypadku nie odczytuję wszystkich postów na
grupie... Mnie się wydawało, że coś takiego zaproponowała tylko Madzik. Nie
licząc oczywiście autorki pomysłu :-)))) To ja może poproszę, aby wszystkie
dziewczyny, które zaproponowały to na forum, a mieszkają koło Jastrzębia,
odezwały się do mnie na priva ;-)))

> Rozumiem - współczuję.

Nie potrzebuję wspólczucia, tylko oszczędzenia sobie nieuzasadnionego ataku,
połączonego z szowinistycznymi hasełkami.

> Nie czepiam się kogoś lecz reaguję na Twoją argumentację. Gdybyś
> napisała:
> ' wzieła bym tego małego kochanego .... podrzuciła komuś na pół dnia
> żeby móc to wszystko poustawiać (mimo ze ciężko znosi obce miejsca)
> ale nie mam komu'
> to moja reakcja nie była by taka jak na
> "zaczęły mi już latać po głowie myśli o żłobku, ale problem
> jest właśnie w tym, że Misiek źle znosi sytuacje, kiedy zostaje bez
> mamy/babci/dziadka. "
>
> Zareagowałem na Twoje nastawienie do problemu a nie na problem ani nie
> na Ciebie - bądź łaskawa to zauważyć.

Uwielbiam takie pokrętne tłumaczenia. Zauważ tylko, że gdy się czyta o
"kobiecej logice" trudno to nie odnosić osobiście.

> Niestety ma. Ale to w końcu Twoje plecy i jeżeli nie lubisz by ktoś ci
> pomógł codzby przez sugestię (jeżeli nie może inaczej) to Ciebie będą
> one boleć.

Stary, bądź realistą! Siedzę w pracy minimum 8 godzin dziennie. około 7
godzin śpię. Uważasz, że fakt, że staram się pozostały czas poświęcić
niespełna trzyletniemu dziecku, które nie ma drugiego z rodziców i jest
skazany na towarzystwo babci/dziadka (zamiast ojca i matki) jest naiwnością.
Wiesz, jak siedzę z moim dzieckiem w pisakownicy, to czasami obserwuję
dzieci takich asertywnych mamuś - takich, co po przyjściu z pracy najpierw
przez godzinę siedzą przed lustrem, a potem pędzą na randki albo uwalą się
przed telewizorem. Nie chcę, żeby moje dziecko takie było. Nie chcę, żeby
wychowywało go podwórko. Nie da sie tego załatwić inaczej, jak poświęcając
mu swój czas. I w normalnych sytuacjach jest to dla mnie proste i przyjemne.

> A znam ten ból - moja TŻ urobi się do nieprzytomności robiąc to samo
> co ja bym zrobił nie zmieniwszy nawet szybkości oddychania - ale ani
> nie pozwoli sobie ulżyć (daj ja to zrobię) ani nie pozwoli sobie
> wytłumaczyć jak można to zrobić prościej, łatwiej i przyjemniej. A
> wkurza mnie mnie najbardziej to że zamiast pozwolić mi coś zrobić od
> razu dobrze urabia się jak wół a gdy już zmęczona padnie do łóżka ja i
> tak muszę robotę poprawiać.

To jest problem Twojej TZ, że nie potrafi wykorzystać tych, co ma w domu. A
ja wykorzystuję tego co daje się wykorzystać (mojego ojca - jak zwykle mamy
ze sobą na pieńku, tak teraz jeszcze ani razu nie było spięcia :-)) i staram
się wychować tego co nie daje się wykorzystać (ale marne szanse - mam
przeciwko sobie trzydziestoletnie nawyki). Nie mam co liczyć na to, że
któraś z moich lokalnych znajomych złapie moje dziecko pod pachę, bo wiecej
z tego byłoby krzyku niż pożytku.

> Jeżeli znajdzesz sekundę na zastanowienie (i zorganizowanie pracy
> wokół siebie) to sama stwierdzisz że wystarczą Ci cztery - no może
> pięć - rąk.


Qwax.... Męczy mnie takie pouczanie. Tym bardziej, że znowu brak Ci danych,
do oceniania czy jestem dobrze czy niedobrze zorganizowana.
A tak między nami mówiąc, Qwax, powinieneś częściej zmieniać skarpetki ;-))

Monika