Użytkownik "Chiron" <e...@o...eu> napisał w wiadomości
news:hi54t4$sog$1@news.onet.pl...
> Użytkownik "Redart" <z...@o...pl> napisał w wiadomości
> news:hi1rp6$518$1@news.onet.pl...
>>
>> Użytkownik "Chiron" <e...@o...eu> napisał w wiadomości
>> news:hi1ppt$ub6$1@news.onet.pl...
>>
>>> 3. pisałeś o "kanałach informacyjnych". Odniosłem wrażenie, ż to Twój
>>> taki "przepracowany" temat. Znasz go. No to jak chcesz taki kanał mieć-
>>> skoro fałszujesz go swoimi ocenami?
>> Wiesz, jaka jest podstawa dysonansu poznawczego ? Taka, że jedna
>> cześć mózgu ocenia coś inaczej niż inna. Czyli co najmniej jedna z nich
>> 'fałszuje' ? Albo i obie. Albo ...
>> Jest takie powiedzenie: lepsze są decyzje złe niż brak decyzji.
>> Lepsza aktywnosć niedoskonała niż paraliż.
>> Życie w sytuacji 'fałszu', czy też lepiej mówiąc 'uproszczenia' i
>> 'kompensacji'=
>> fantazji - to chleb powszedni każdej istoty posiadającej mózg.
> Redarcie- całym swoim "ja" zaprotestowałem, czytając to. Obserwując siebie

Problem w tym, że nie wiem, przeciw czemu tak protestujesz.
Zauważam, że często protestujesz przeciwko temu, co mówię (i pewnie
wice-versa), mimo, że w warstwie merytorycznej właściwie nie widać
sprzeczności. Sprzeczność pojawia siędopiero, jeśli zrobić krok więcej, coś
przerysować, dać twardszy kwantyfikator.
Czyli coś projektujesz ;) Dodajesz ;)

Ja napisałem:
1. "cały czas mamy niepełny(swoiście zafałszowany) obraz rzeczywistości"
2. "lepsza aktywność niedoskonała niż paraliż"
i jest to oczywiście jakaś generalizacja. A ty wychodzisz
z dwoma komunikatami:
1. "protestuję (silnie protestuję"
2. "Decyzja podjęta w emocjach na ogół jest błędna i przynosi więcej szkód,
niż
zaniechanie podjęcia decyzji (które też jest decyzją)"

> wyjedzie z czymś w rodzaju: "jesteś zły, zawsze coś odwalisz!". Źle też,
> jak zafałszuje w drugą stronę, np: "jesteś wspaniały, cudownie malujesz"
> zamiast: "jaki piękny rysunek namalowałeś!". Jeśli bowiem kiedyś ktoś
> będzie chciał przekazać tej osobie- nawet już dorosłej, że coś zrobiła
> źle- ta poczuje się atakowana (no bo jest taka wspaniała i wszystko robi
> wspaniale).
Tak jeszcze dodam - to też są uproszczenia jednak. Dużo zależy od specyfiki
samego odbiorcy. Powtarzam się: jeśli odbiorca jest odpowiednio wytrenowany,
to ma głęboką świadomość tego, że zawsze kiedy jest oceniany, to w istocie
jest
oceniany na podstawie jakichś swoich zachowań + osobistych impresji
oceniajacego. I forma wypowiedzi ma drugorzędne znaczenie. Zgodzę się, że
u dzieci to nie od razu działa, ale nie zgodzę się bezwzględnie, na to co
powyżej
narysowałeś. Tu wchodzimy w dość złożony temat dotyczący tego, w jaki sposób
kształtuje się tożsamość dziecka/człowieka, w jaki sposób włącza różne
aspekty
swojego ciała, zachowania i otoczenia w poczucie własnego 'ja' i w jaki
sposób potem
traktuje tematy/komunikaty dotyczące tych elementów: czy bezrefleksyjnie
osobiście, czy z dystansem.
Tu nie ma prostej recepty.
Bardzo prostym przykładem, który powinieneś dobrze rozumieć jest tzw. temat
'urażenia uczuć religijnych'. Istota dojrzała teoretycznie powinna mieć
zawsze
dystans i nigdy nie powinna się na nikogo obrażac, że inny ktoś dorysował
coś do krzyża. A jednak niektórzy mają 'element krzyża' tak głęboko
wbudowany w obszar własnego 'ja', że np. nie znajdziesz żadnej płaszczyzny
krytyki (zachowań, poglądów, osądów) takiej osoby, jeśli komunikaty dotyczą
krzyża. Nie ma znaczenia, czy powiesz:
"jesteś głupi, ponieważ wieszasz krzyż w szkole"
czy
"nie jest dobrze, że wieszasz krzyż w szkole"
czy jeszcze łagodniej:
"nie podoba mi się, że wieszasz krzyż w szkole"
"nie podoba mi się, że popierasz wieszanie krzyży w szkole"

Przy odpowiednio 'zapalczywej' konstrukcji odbiorcy, wszystkie
one komunikaty, niezależnie od sformułowania wpadną od razu pod
wartość progową, pod którą już nie zachodzi klasyfikacja i rozróżnianie,
tylko mamy wartość minimalną: "atakują mój krzyż !!!! do broni !!!"

Czyli kwesta klucz: wartości progowe u odbiorcy. W uproszczeniu:
tylko między nimi zachodzi proces analizy, różnicowania i oddzielania
komunikatów, które w zależnosci od konstrukcji wywołają inny odbiór,
inną interpretację, inne reakcje, nadawca może sterować wpływem.

> Nie będzie umiała przegrać- co może ją doprowadzić do stresów, nerwic-
> nawet choroby psychicznej.
> Reasumując- należy dawać komunikaty: "to, co teraz zrobiłeś- jest naganne"
> albo "zrobiłeś coś naprawdę fajnego".
> No i oczywiście- "zawsze cię będę kochać":-). Nawet, jeśli się jest
> zdenerwowanym.
Niby tak, teoretycznie prawda i gut... ;) A prawda jest taka, że jedno
chcemy,
a drugie 'się dzieje'. nawet, jak rodzic jest w stanie pewne rzeczy
oddzielić
i godzić komunikaty 'nie podoba mi się to, że' oraz 'kocham cię', to dziecko
już niekoniecznie. To nie jest takie proste w praktyce, nieprawdaż ?