spider:
> No wiesz, nie należy najpierw podejmować wielkich wyzwań. Na początku może
> to być zdjęcie jakie najbardziej nam się podoba.

A nie sadzisz, ze jesli ktos ma lek, ze inni sie beda gapic, to
nieakceptowanie swojego wygladu jest spore? A przygladajac sie wlasnemu
zdjeciu widzimy wiecej wad niz inni moga zobaczyc, bo siebie znamy lepiej.
Czesto jest sytuacja, ze nie zauwazamy, ze ktos ma np. krzywy nos dopoki nam
nie powie, ze to jego kompleks. Dla nas to bedzie tylko krzywy nos, a dla tej
osoby bedzie to urastac do rangi tragedii.

Ja bym proponowala najpierw polubic siebie. A Ania ma zalety, mowi ze jest
otwarta i towarzyska. To i tak duzo. Przeciez sa tacy, ktorzy na dodatek sa
grubianscy i niesympatyczni.
Mozna tez zastosowac taka mala afirmacje. Wyjsc na ulice i myslec sobie na
okraglo np. "jestem fajna, lubie w sobie [tu wstawic cos - kazdy ma cos co w
sobie lubi, moze 'lewe ucho'?]" i jak tak sie cos takiego mowi, to to troche
wewnetrznie smieszy, wiec smieja sie oczy i juz jestesmy ladniejsi :)


> I nie można się zrażać negatywnymi opiniami, bo zawsze ktoś ma jakieś tam
fantazje o drugiej osobie, że będzie nie wiadomo jak piękna.

:) Sliczne, ja myslalam, ze sie z tego wyrasta :)

> > Ale jednak jest pewne ryzyko. Czasem gdy sie kogos pozna to i fizycznie
> > wydaje sie bardziej atrakcyjny.

O! Tu sie z Gregiem zgodze.

> Wiadomo, że zdjęcia nie oddają całej urody człowieka. Zależy wszystko od
> fotografa. Zawsze można zrobić ujęcie, gdy ktoś wygląda nieatrakcyjnie.

Ale tez moze byc przegiecie w druga strone. Mozna zrobic slicznotke/tka z
bestii :)

> Ale już samo zdjęcie daje dużo więcej wyobrażenia o drugiej osobie, niż sam
> opis, czy sama rozmowa z taką osobą.

Naprawde? Widzisz zabojcza blondynke na zdjeciu i juz masz wyobrazenie jaka
ona jest, co lubi, czy jest glupa czy madra itp? Jasnowidz czy co?

Pozdrawiam,
Tris


--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/