Użytkownik "Robakks" <R...@g...pl> napisał w wiadomości

<ciach>
>
> Przemyśl sobie Chironie te słowa:
> "To moim zdaniem jest przyczyną patologii w psychologii:
> koncentrują się na emocjach i "wczuwaniu" ignorując sWerę rozumu
> i logiki. Stawiam taką tezę, że psychologia współczesna oprócz
> pozytywów - jest także narzędziem odmóżdżania i projekcji fałszywych
> wizerunków. :-)"
> Rzeczowość Maćka nazywasz irracjonalnością i twierdzisz, że
> "grupa z psychologią w nazwie, więc powinno się głównie odnosić
> do sfery emocji."
> Dlaczego?
> Czy logika i rozumność nie są elementem psychiki? ;)
> takie hasło:
> "Bez logiki nie ma zdrowej psychiki"
> Jak Ci się podoba? :)
> Robakks
> *°"˝'´¨˘`˙.^:;~>¤<×÷-.,˛¸
>

Tak, właśnie to jest problem. Zacznijmy ab ovo. Psychologia- od bogini
Psyche, utożsamianej z duszą. Czym on się zajmuje? Po co powstała? Otóż
ludzie (prawdopodobnie wraz z rozwojem kultury technicznej) zaczęli coraz
więcej "pakować sobie do głowy" kosztem kontaktu z samymi sobą- czyli z
własną sferą emocji, uczuć. Stawiam tezę, ze wręcz nie można być
szczęśliwym, jeśli nie ma się dobrego dostępu do swojej Psyche. Tylko znając
i rozumiejąc swoje pragnienia- możemy coś z nimi robić dalej- np realizować
je. I właśnie tym zajmuje się psychologia: uczy ludzi na nowo odczuwać. Na
nowo- bo wielu już zapomniało- jak wspomniałem, pakując sobie wszystko do
głowy. Kochasz mnie (pyta dziewczyna chłopca)? No, niech pomyślę (odpowiada
on)...I wiesz co? Mało kogo to już dziwi. Czy psychologia ignoruje sferę
logiki? Wiesz, ona po prostu tak bezpośrednio- nie zajmuje się nią. Z cał
pewnością- nie ignoruje. Prosta, boolowska logika jest dosyć powszechnie
znana, wiele dziedzin wiedzy się nią zajmuje. Psychologia koncentruje się na
czymś innym. na emocjach i uczuciach. No cóż- ludzie są na ogół istotami
irracjonalnymi. Z całą pewnością ludzkich zachowań na gruncie boolowskiej
logiki na ogół wytłumaczyć się nie da. Czy Twoje się da? Nie sądzę- a nawet,
obserwując Twoją działalność tutaj- z całą pewnością- nie.
Psychologia jednak odwołuje sie do rozumu. Stara się, aby ludzie zrozumieli
swoje emocje.
Pytanie- o celowość tego działania. Jak pisałem- nie można być szczęśliwym,
nie rozumiejąc swoich potrzeb, pragnień. Co jeszcze? Wyobraź sobie, proszę-
istotę logiczną, o IQ kognitywnym w granicach 180. I jednocześnie istota ta
zupełnie nie zdaje sobie sprawy ze swoich emocji. Nie może więc zrozumieć
czyichś emocji. Będzie więc w różnych środowiskach postrzegany jako dziwak,
taki chodzący, nielubiany komputer. Bez partnera, bez przyjaciół- zupełnie
samotne, niezrozumiałe dla innych dziwadło. Co z kolei sprawi, że jeszcze
więcej będzie sobie "kładł do głowy", zamiast starać się zająć swoją Psyche-
której istnienia nawet przecież nie podejrzewa. Psycholog będzie się starał
z tego komputera zrobić człowieka- odkryć przed nim jego własne emocje. Po
to, żeby mógł sensownie pokierować własnym życiem.

Wyobraźmy sobie teraz człowieka, który ma świetny dostęp do swojej sfery
uczuć. Jest empatyczną, współczującą istotą. Owszem, i on może szukać pomocy
psychologa- jeśli ta równowaga będzie zbytnio właśnie przesunięta w tę
stronę. Będzie to taki "nadczułek"- także osoba psychicznie nieprzystosowana
do życia w społeczeństwie. Będzie to człowiek, który nie opanował zachowań
asertywnych, o wybujałym wręcz altruizmie. Tu rola psychologa będzie
polegała na nauce zachowań asertywnych.

Chodzi więc o uzyskanie pewnej "drogi środka".




--
Serdecznie pozdrawiam

Chiron


1. Znaleźć człowieka, z którym można porozmawiać nie wysłuchując banałów,
konowałów, idiotyzmów cwaniackich, łgarstw, fałszywych zapewnień, tanich
sprośności lub specjalistycznych bełkotów "fachowca", dla którego branżowe
wykształcenie plus umiejętność trzymania widelca jest całą jego kulturą,
kogoś bez płaskostopia mózgowego i bez lizusowskiej mentalności- to znaleźć
skarb.
- Waldemar Łysiak

2. Jedyna godna rzecz na świecie twórczość. A szczyt twórczości to tworzenie
siebie
Leopold Staff