Użytkownik "Wojtop" <w...@m...polbox.pl> napisał w wiadomości
news:b8upsa$mj3$1@news.polbox.pl...

> > Ja również witam :)
>
> Dołączam się. :)

:-)

> Prowadzi do wytworzenia negatywnego obrazu siebie i ludzie radzą sobie z
tym
> na różne sposoby.

Nawet pomimo nieswiadomosci i jak najbardziej szczerych intencji
krytykujacych rodzicow? Rozumiem, ze te sposoby zaleza takze od wielu innych
czynnikow - jak to u czlowieka bywa..;)

> I nie tylko krytykujących. Stają się kompletnie nieodpowiedzialni.

A potem najblizsi (i nie tylko) maja do nich pretensje z powodu braku
odpowiedzialnosci... No nie - bledne kolo..:))) Tylko jak taka osoba moze z
tego wyjsc, jak moze sama odkryc przyczyne swojego postepowania, braku wiary
i problemow z tego wynikajacych? No i wreszcie, jesli juz jej sie to uda,
jak "wychowac" sobie rodzicow? Bo to chyba w tym przypadku jest
najwazniejsze...

> Mnie się wydaje, że jednak większość staje na rzęsach, żeby zadowolić
> krytykujących, a przynajmniej uniknąć druzgocącej krytyki. Bo zwykle
jednak
> nasilenie krytyki zależy od osiąganych rezultatów.

Hm, no tak, ale przy braku wiary w siebie...? Chyba, ze w ten sposob probuje
sie dowartosciowac i uniknac kolejnej krytyki. Jednak nie jestem ekspertem w
tej dziedzinie, wiec moge sie mylic.

> Mnie się wydaje, że najliczniejsza grupa "udowadnia" swoją wartość biorąc
na
> siebie coraz więcej odpowiedzialności i zadań, podnosząc poprzeczkę.

A jesli podniesie ja za wysoko? Wtedy z czegos rezygnuje, czy wychodzi z
zalozenia "wszystko albo nic" i podlamuje sie, bo cos ja przerasta? Wiem, ze
nie mozna uogolniac, ale pytam z ciekawosci - jak to najczesciej bywa...?

> Uważają, że powinni wszystkiemu podołać i nie potrafią odmawiać w obawie
> przed zdemaskowaniem, że coś przekracza ich mozliwości. > Dopóki
faktycznie
> udaje im się sprostac wszystkiemu może ich to nawet bawić i dawać
> satysfakcję. A w razie niepowodzenia?

No wlasnie - co wtedy?

Pozdrawiam,
Nieufny.