Duch:
> Mozna mowic za malo, a mozna za duzo trajkotac.
> I do tego "za duzo" jest ta sentencja.

Nie rozumiesz. :)
Wiec wyjasnie nieco: ktos mowi tylko to co nie jest
nieprawda ale i nie sprawia przykrosci bliskim: z-u.
Ktos inny 'wali' zawsze prawde nawet jak sprawi tym
bliskiemu duza przykrosc: s-u.

OK, jest tez i tak ze '... nie wszystko zloto co sie swieci ...'.

> A w tej sytuacji, mam wrazenie, ze J. mowi za malo.

Jesli nie ma nic ciekawego do powiedzenia, to mowi akurat
tyle co trzeba. :)
To ze ktos (np Ty) uwaza ze mowi za malo nie jest specjalnie
pasjonujace w tej sprawie. :)
Problem dla mnie polega na tym ze ona nie wie, nie zas ze
nie mowi. :)

> Niestety, powiedzenie tego przeze mnie powoduje,
> ze na niej moze sie skupic cala agresja konfliktu.

Bzdura. Nie mozesz wymagac czy zmusic kogos (kogokolwiek)
aby z Toba gadal dlatego tylko ze uznales iz kochasz te osobe.

> I dlatego jej bronisz?

Ja? Alez ja nikogo nie bronie! :)
Bronie prawa do integralnosci jednostki co najwyzej. :)
Gdybym wymagal od Ciebie abys przyznal mi racje albo gdybys
tylko mi zaprzeczal lub potwierdzal (tak lub nie) to czy nie wydalbym
Ci sie 'beznadziejny'? :)))

> Jesli tak to slusznie, bo nie chodzi, zeby komus dowalic,
> tylko, zeby wskazac przyczyne, ale... bez "dotkniecia"
> poczucia winy sie nie obejdzie, nima lekko.

Problemem jest zainteresowana osoba ktora ma problem.
Ta osoba ma poczucie pewnej winy.
A Ty odkrywasz to dopiero teraz? :)
Lepiej pozno niz wcale. :)

> Czemu tak bardzo chcesz, zeby J. "nie ruszyc"?

Nawet Bog nie wymaga aby czlowiek deklarowal swoja
milosc czy nie-milosc do niego na zawolanie, a chyba nie
powiesz mi ze jakikolwiek czlowiek w bardziej doskonaly
sposob obdarza miloscia czlowieka niz czyni to Bog.

A Ty pytasz dlaczego uwazam ze czlowiek nie ma prawa
naciskac czlowieka by ten gadal z nim o swoich uczuciach?
Ano dlatego wlasnie: nie ma takiego jakby 'prawa'. :))

Pozdrawiam,
Czarek