On 8 Maj, 14:06, Izabela <o...@o...eu> wrote:

> On 8 Maj, 03:49, darr_d1 <d...@w...pl> wrote:
>
> > On 8 Maj, 03:28, Magdulińska <n...@k...com> wrote:
>
> > >http://raczek150.wrzuta.pl/audio/6kZhDgZxefC/siewcy
_lednicy_-_bo_jak_...
>
> > Nie ma miłości, kobieto poczciwa. Przykre to, ale  niestety prawdziwe.
> > Wszystko (lub prawie wszystko) co związane z tzw. "miłością" oparte
> > jest na chemii. Niestety. To kiedyś ludzie sobie tłumaczyli, zwłaszcza
> > poeci, to co dla nich niezrozumiałe jako "miłość". Na dzień dzisiejszy
> > nauka potrafi już wyodrębnić i zdefiniować to, co odpowiedzialne jest
> > za miłość. Są to m.in. hormony, ale także substancje (rodzaj
> > narkotyku), które wytwarzają się w naszym mózgu - fenyloetyloamina (to
> > przez jakieś 2-3 lata "miłości") oraz endorfiny (to nieco później,
> > związane z przywiązaniem do partnera).
>
> śmie obraził sromotnie :/  tym technicznym podejściem do stanu, który
> mnie inspiruje do moich grafomanii.
>
Hm... Teoretycznie wszystkie nasze stany można by rozłożyć na czynniki
pierwsze. Co wcale nie znaczy, że na tyle skutecznie i dokładnie aby
pozbawiały nas (kogokolwiek) jakichkolwiek inspiracji. Na dzień
dzisiejszy wciąż "miłość", zwłaszcza taka która trwa i jest
obustronnie szczęśliwa jest czymś nie do końca zrozumiałym i w żaden
sposób niemierzalnym. I oby tak zostało. ;-)

BTW słyszałaś, że u kobiet w ciąży również wytwarza się jakaś
substancja czy hormon, która sprawia że kobieta pomimo wszelkich
niedogodności i bólu przy porodzie za nic w świecie nie odrzuci
swojego dziecka? Nie oznacza to oczywiście, że miłość matczyna to
tylko chemia i hormony - ta substancja też zresztą z czasem, po
porodzie zanika. Ma ona jednak za zadanie pomóc kobiecie w wytworzeniu
i zbudowaniu więzi pomiędzy matką i dzieckiem.

Pozdrawiam,
darr_d1